Ο καύσωνας στα διαμερίσματα μας ταλαιπωρεί αφάνταστα. Τι κάθεσαι ρε Σοφοκλή αναρωτήθηκα, έχεις σπίτι στο βουνό, μήπως έχεις και τις υποχρεώσεις εδώ. Πήρα παραμάσχαλα τον υπολογιστή, γιατί μου αρέσει να γράφω και η απομόνωση σε αυτό βοηθάει αρκετά. Κουράζω βέβαια τον εαυτό μου γιατί προσπαθώ να γράφω καινούργια πράγματα που να ευχαριστούν και να ξεκουράζουν τον αναγνώστη. Ως τέτοια βρίσκω τα διηγήματα και τα παραμύθια .Καινούργιες ιστορίες απολαυστικές. Για τα φιλοσοφικά και την ποίηση έχουν γραφτεί πολλά.
Έφτασα στο ερειπωμένο σπίτι που βρίσκονταν σε δασώδη περιοχή με μεγάλο υψόμετρο και στα πενήντα μέτρα μακριά υπήρχαν δυο άλλα έρημα χαμόσπιτα και λίγο μακρύτερα ο οικισμός έρημος και αυτός. Τα δέντρα πανύψηλα και επιβλητικά.
Η ψηλότερη κορυφή του βουνού άγγιζε τον ουρανό.
Ευτυχώς έχω κουβέρτες αφού έρχομαι συχνά, γιατί το βράδι κάνει κρύο.
Έφτασα απόγευμα ταλαιπωρημένος από τη ζέστη ξάπλωσα λίγο να ξεκουραστώ και να απολαύσω τη δροσιά..
Σε δύο λεπτά άκουσα κάποιος την πόρτα να χτυπά. Έκανα τη σκέψη να ξεκρεμάσω το όπλο, αλλά συγκρατήθηκα .
Άσχημες σκέψεις άρχισαν να μου περνάνε από το μυαλό. Ποιος να είναι στην ερημιά.
Ας ρωτήσω πρώτα σκέφτηκα ποιος επισκέπτης την πόρτα μου χτυπά.
Μου απάντησε μια γιαγιά.
Άνοιξα την πόρτα και τη ρώτησα. Γιαγιά μένεις στο χωριό ;
-Όχι στη κορυφή στο βουνό.
-Και πως ήρθες εδώ.
-Με το άλογο.
Είδα λίγο πιο πέρα ένα κατάλευκο άλογο με επιβλητικό παράστημα και παραμυθένια ομορφιά.
-Σε τέτοια ηλικία γιαγιά ιππεύεις;
– Από χρόνια πολλά.
– Σήμερα θα μείνεις εδώ, θα νυχτώσει σε λίγο, έχω φέρει προμήθειες, θα φας να ξεκουραστείς και υπάρχει δωμάτιο για να κοιμηθείς. Βέβαια εάν το επιθυμείς μπορείς να μείνεις περισσότερες ημέρες.
– Να μην σε επιβαρύνω οικονομικά.
-Καθόλου δεν θα με επιβαρύνεις, από αύριο θα τρώμε θηράματα ,υπάρχουν εδώ αρκετά.
-Εντάξει , συμφώνησε η γιαγιά, όμως αύριο βράδι θα σου κάνω το τραπέζι εγώ στο σπίτι μου.
Το επόμενο απόγευμα ξεκινήσαμε με το άλογο για την κορυφή του βουνού.
Το άλογο έτρεχε σαν φτερωτό , ούτε που κατάλαβα πως φτάσαμε.
Θαμπώθηκα, βρέθηκα μπροστά σε παλάτι αληθινό. Στον περίγυρο δέντρα και λουλούδια με όλων των ειδών τα χρώματα. Κόκκινα, κίτρινα, ρόζ, μενεξεδένια ,πολύχρωμα που μάγευαν το νου. Τα φρούτα σαν να σου μιλούσαν.
Περάσαμε στο εσωτερικό. το παλάτι ήταν μαγικό. Οι πίνακες ωσάν ζωντανοί, τα αγάλματα και γλυπτά το ίδιο και αυτά. Χρυσές κουρτίνες και έπιπλα φανταχτερά.
Μας υποδέχτηκαν πολλές γυναίκες με εξωτική ομορφιά Να γνωριστούμε είπε η γιαγιά. Εγώ είμαι η θεά του καλοκαιριού, τα κορίτσια είναι νεράιδες στην υπηρεσία μου και μένουν μαζί μου. Από εκείνη τη στιγμή δεν έβλεπα τίποτα άλλο στο παλάτι
παρά μόνο τις νεράιδες. Τι ομορφιά θεική και τα λικνίσματα μαχαιριές στη καρδιά.
-Τη ωραία δροσιά έχεις εδώ παρατήρησα.
-Είκοσι βαθμούς έχει μέρα νύχτα για όλο το καλοκαίρι.
-Πως γίνεται αυτό;
-Είπαμε είμαι θεά.
-Δεν μπορείς να κάνεις κάτι για να μην ψηνόμαστε στις πόλεις και εμείς;
-Κάνω πολλά, κατανέμω τη θερμοκρασία αλλιώς θα υπήρχαν χιλιάδες θύματα. Σήμερα δεν έχω μόνο τη θερμική ακτινοβολία του Ήλιου αλλά και την διοχέτευση μεγάλων ποσοτήτων θερμότητας στην ατμόσφαιρα από σας. Δεν έφταναν οι βιομηχανίες, έχουμε και τους βομβαρδισμούς , είναι καθημερινοί. Μόνο στην περίπτωση πυρηνικών δεν μπορώ να προλάβω να κατανείμω την θερμική ακτινοβολία. Σε αυτή την περίπτωση λυπάμαι που το λέω, αλλά θα ψηθείτε ζωντανοί.
-Μια και το ανέφερες θα γίνει πόλεμος πυρηνικός;
-Μόνον οι τυφλοί δεν βλέπουν ότι έρχεται με σιγουριά . Όταν βλέπεις τον υπουργό άμυνας της Κίνας να λέει ότι θα κάψει στη κόλαση τους εχθρούς και εννοεί τους Αμερικανούς και αυτά που γίνονται με τη Ρωσία είναι αναπόφευκτος ο όλεθρος ο πυρηνικός.. Απορώ δεν σας ενημερώνουν για αυτά;
– Η ΓΝΩΜΗ της Καρδίτσας ελεύθερα μιλά.
Οι νεράιδες έστρωσαν το τραπέζι με πρωτόγνωρα για μένα εκλεκτά φαγητά, όμως δεν έφαγα μπουκιά, χόρταινα κοιτώντας τις νεράιδες. Όμως ήπια κρασί που όμοιο του δεν
είχα πιει σε όλη μου τη ζωή. Τώρα κατάλαβα γιατί έλεγαν οι θεοί οίνος ευφραίνει καρδία.
-Πριν φύγεις μου είπε η θεά, πές μου μια χάρη να σου κάνω επειδή σε συμπάθησα.
-Θέλω να μου δώσεις μια από τις νεράιδες.
-Διάλεξε και πάρε μια.
Διάλεξα και πήρα μια, την πιο όμορφη και πιο μικρή, είχε όμως ενηλικιωθεί.. Με το άλογο πήγαμε στο χωριό και αυτό επέστρεψε μόνο του. Μόλις μπήκαμε στο σπίτι η νεράιδα με έριξε στο κρεβάτι και δεν χόρταινε με τίποτα.
Είχε χρόνια άντρα για να δει. Αν και ήμουνα εξουθενωμένος από τον καύσωνα άντεξα για αρκετή ώρα. Και ενώ τα ζούσα στον ύπνο μου όλα αυτά, δεν άντεξε η καρδιά ,έπαθα ανακοπή και άφησα την τελευταία πνοή. Ήτανε τόσο ζωντανά….
Είχα τον πιο γλυκό θάνατο που ποτέ στη ζωή μου δεν είχα φανταστεί.
Αιώνια σου η μνήμη αξιομακάριστε οραματιστή.
