Η Γενική Συνέλευση του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας Ι. εκφράζει ομόφωνα τον βαθύ προβληματισμό της
• για την εξελισσόμενη διαμόρφωση ενός θεσμικού τοπίου στη σχολική εκπαίδευση που εγκαθιδρύει ένα ασφυκτικό καθεστώς ελέγχου και επιτήρησης,
με σειρά αρνητικών συνεπειών: εμπλοκή των εκπαιδευτικών σε μια ατελείωτη γραφειοκρατική καθημερινότητα χωρίς να τους παρέχεται καμία διοικητική υποστήριξη∙ κατακερματισμός του συλλόγου διδασκόντων και διδασκουσών, που αποτελεί εγγυητή των δημοκρατικών διαδικασιών διοίκησης, λόγω του πολλαπλασιασμού θέσεων «ευθύνης» σε επίπεδο σχολικής μονάδας∙περιορισμός του ζωτικού χώρου που είναι αναγκαίος τόσο για την ανάπτυξη
δημιουργικών συνεργειών προς όφελος της μαθησιακής διαδικασίας, όσο και για την υλοποίηση πρακτικών που μπορούν να συμβάλλουν στη διαμόρφωση
ενεργών πολιτών. Θεωρεί δε προβληματικό ότι ακόμα και πολιτικές που θεωρείται πως αποσκοπούν στην ενίσχυση του παιδαγωγικού και μορφωτικού
έργου του σχολείου, όπως η θεσμοθέτηση των ενδοσχολικών συντονιστών και συντονιστριών ή των μεντόρων, χαρακτηρίζονται από έναν σαφή
προσανατολισμό σε λογικές ελέγχου και επιτήρησης του εκπαιδευτικού έργου
- για τις συνεχώς αυξανόμενες πιέσεις –ακόμα και επιθέσεις– που δέχονται οι εκπαιδευτικοί από μερίδα γονέων, β) τις δυσκολίες και τα πολλαπλά
προβλήματα που αντιμετωπίζουν πλέον με όλο και περισσότερους μαθητές και μαθήτριες στις τάξεις τους, και γ) την αίσθηση της «μοναξιάς» που βιώνουν·την απουσία, δηλαδή, ουσιαστικής στήριξης και αναγνώρισης του εκπαιδευτικού τους έργου.
ΙΙ. θεωρεί ότι
• ο ασφυκτικτικός έλεγχος κάθε όψης της σχολικής ζωής, η αλληλοεπιτήρηση των εκπαιδευτικών, η αυξανόμενη γραφειοκρατία και η δημιουργία ενός
ανταγωνιστικού εκπαιδευτικού περιβάλλοντος στηριζόμενου σε πολιτικές διαίρεσης του ανθρώπινου δυναμικού σε άτομα που ελέγχουν και σε άτομα που
ελέγχονται, σε άτομα που αξιολογούν και σε άτομα αξιολογούνται, σε άτομα με και χωρίς εμπειρία οδηγούν στην εγκαθίδρυση πρακτικών που υπονομεύουν το παιδαγωγικό έργο και δεν συμβαδίζουν, εντέλει, με τον στόχο ενός ανοικτού, δημοκρατικού και συμπεριληπτικού σχολείου
• ο εγκλωβισμός του δημόσιου λόγου σε ζητήματα αξιολόγησης των εκπαιδευτικών αποπροσανατολίζει τη συζήτηση από τα ουσιώδη ζητήματα που
πρέπει να απασχολούν το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα
• η αναγνώριση της σημασίας του επαγγέλματος του εκπαιδευτικού –αρχής γενομένης από την Πολιτεία– και η υποστήριξη μιας ανοικτής, αποτελεσματικής και δημοκρατικής δημόσιας εκπαίδευσης πρέπει να είναι ζητήματα υψηλής προτεραιότητας. Είναι αναγκαίο ένα εκπαιδευτικό σύστημα,
στο οποίο οι αμοιβές και το υψηλό επίπεδο παιδαγωγικής και διδακτικής κατάρτισης των εκπαιδευτικών θα αντανακλούν τη σημασία που έχει το
σχολείο για το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο
