«Καύσιμα» ύψους 12 δις. ευρώ θα διοχετευθούν στην αγορά μέσα στο 2011, σύμφωνα με τον υφυπουργό Ανάπτυξης, Ντ. Ρόβλια. «Η αναθέρμανση της οικονομίας είναι δύσκολη, αλλά εφικτή» δηλώνει και χαρακτηρίζει το Μνημόνιο «οικονομικό απινιδωτή». Το πλήρες κείμενο του κ. Ρόβλια στην εφημερίδα ΕΘΝΟΣ, έχει ως εξής :
Που είναι η ανάπτυξη; Και κάτι παρεμφερές: που είναι οι επενδύσεις; Που είναι τα μεγάλα έργα; Που πήγε η αναθέρμανση της οικονομίας;
Η ανάπτυξη, τα μεγάλα έργα και οι επενδύσεις χάθηκαν στον πολιτικό λαβύρινθο της πενταετίας 2004-2009. Η ανάπτυξη του 5,5 % που είχαμε το 2003, έπεσε στο -2% το 2009, δηλαδή μετατράπηκε σε ύφεση. Αυτή η δραματική κατάρρευση του δείκτη ανάπτυξης σε συνδυασμό με το πρωτοφανές έλλειμμα του 15,4% που μας παρέδωσε η ΝΔ το 2009, καθιστούν την αναστροφή της κατάστασης εξαιρετικά δύσκολη, αλλά όμως εφικτή. Η αναθέρμανση της οικονομίας, το μεγάλο στοίχημα του υπουργείου μας, βασίζεται σε « καύσιμα» ύψους άνω των 12 δις ευρώ, που μπορούν να διοχετευθούν στην αγορά μέσα στο 2011: από το ΕΤΕΑΝ 1,6 δις ευρώ, από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων 2 δις ευρώ, από το ΕΣΠΑ 5,2 δις ευρώ και από τον νέο επενδυτικό νόμο 4 δις ευρώ. Κονδύλια για επενδύσεις και ανάπτυξη υπάρχουν, το θέμα είναι πόσα θα μπορέσουμε να απορροφήσουμε.
Γιατί λέτε πόσα θα μπορέσουμε να απορροφήσουμε;
Γιατί υπάρχουν εγγενείς δυσκολίες και ανεπάρκειες που έχουν να κάνουν τόσο με τους μηχανισμούς της διοίκησης, όσο και με τις ίδιες τις επιχειρήσεις σε πολλές περιπτώσεις. Έχουμε να αντιμετωπίσουμε την δύναμη της αδράνειας και της ήσσονος προσπάθειας, καθώς και την καταπλήσσουσα αντίσταση της γραφειοκρατίας, που απονευρώνει τα πάντα. Είμαστε σε συνεχή νομοθετική και κανονιστική εγρήγορση και σε πολιτική ετοιμότητα για να αντιμετωπίσουμε αυτά τα συμπτώματα. Πιστεύω ότι τα αντιμετωπίζουμε σε μεγάλο βαθμό και θα έχουμε ένα σοβαρό ποσοστό απορρόφησης των κονδυλίων που σας ανέφερα, εντός του 2011.
Πότε θα βγούμε από την ύφεση;
Τα οικονομικά αποτελέσματα του 2010 είναι θετικά. Τα αποτελέσματα αυτά τα πετύχαμε χάρις στις θυσίες του ελληνικού λαού και τις προσπάθειες του Πρωθυπουργού και της κυβέρνησης, τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό. Μειώσαμε το έλλειμμα κατά 6 ποσοστιαίες μονάδες, δηλαδή κατά 14 δις ευρώ. Εξασφαλίσαμε μηχανισμό σωτηρίας με 110 δις ευρώ. Παράλληλα προωθούμε διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και δράσεις ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας. Μπορούμε να αισιοδοξούμε ότι από του χρόνου τέτοια εποχή, θα μπαίνουμε πάλι σε ρυθμό ανάπτυξης με θετικό πρόσημο. Να είστε βέβαιος κ. Αντύπα, ότι θα κάνουμε ό,τι και όσα πρέπει να κάνουμε για να ανατάξουμε την οικονομία, χωρίς να υπολογίζουμε πολιτικό κόστος, και θα τα καταφέρουμε.
Παρά τις περικοπές η τρόϊκα ζητά και άλλα μέτρα… Σας ρωτώ ευθέως : θα κόψετε τις επικουρικές και θα αυξήσετε τα όρια ηλικίας;
Δεν γνωρίζω κάποια νέα ιδέα της τρόϊκας για νέα μέτρα. Άλλωστε η τρόϊκα συμβουλεύει, δεν ζητάει. Η κυβέρνηση είναι αυτή που αποφασίζει. Δεν υπάρχει καμία απόφαση για περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, δεν έχει υπάρξει κάποια τέτοια συζήτηση, που να γνωρίζω. Αν θέλετε να «ανεβάσουμε» το θέμα σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, σχετικά με την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας στην ευρωζώνη, σας διαβεβαιώ ότι θα ληφθεί υπόψη η ιδιαίτερη κατάσταση κάθε κράτους μέλους. Το ενιαίο νόμισμα απαιτεί μεν κοινές δράσεις, αλλά όχι όμοιες δράσεις από όλους. Η συζήτηση για προσαρμογή του συνταξιοδοτικού συστήματος στη δημογραφική εξέλιξη είναι υπαρκτή στην ευρωζώνη, πλην όμως ισχύουν όσα σας είπα.
Στο δημόσιο η γραφειοκρατία βασιλεύει ακόμη, στα νοσοκομεία η διάλυση, στα πανεπιστήμια το ίδιο. Μήπως πρέπει να ασχοληθείτε και λίγο με την καθημερινότητα;
Επιτρέψτε μου να παρατηρήσω ότι η λέξη «διάλυση» είναι υπερβολική. Υπάρχουν μεγάλα προβλήματα, δυσλειτουργίες και αγκυλώσεις στη διοίκηση, στα νοσοκομεία, στα πανεπιστήμια. Προβλήματα που επιλύουμε, άλλα με ταχύτητα και άλλα με καθυστέρηση. Δεν είναι εύκολο να γίνουν σε 1,5 χρόνο και μάλιστα υπό καθεστώς οικονομικής κρίσης, όσα δεν έγιναν σε 50 χρόνια. Το εγχείρημα αυτό γίνεται πολύ δυσκολότερο όταν δεν υπάρχει πολιτική συναντίληψη, όταν υπάρχει ηθελημένη περιφρόνηση των προβλημάτων και των κινδύνων, όταν πριμοδοτείται αντιπολίτευση για την αντιπολίτευση, για την ψηφοθηρία, για το μικροκομματικό όφελος. Η καθημερινότητα, δηλαδή τα προβλήματα της καθημερινότητας, συναρτώνται με τις μεγάλες και μικρές αλλαγές που η κυβέρνηση προωθεί καθημερινά και έχει ψηλά στην ατζέντα της.
Την ώρα που η διαφθορά και η φοροδιαφυγή παραμένουν σε καθεστώς ασυλίας εσείς θα στέλνετε στο αυτόφωρο όποιον κάνει λάθος φορολογική δήλωση. Πως θα πετύχετε κοινωνικές συμμαχίες με αυτά τα μέτρα;
Οι κυρώσεις αφορούν τους κατά σύστημα φοροφυγάδες και σε καμία περίπτωση αυτούς που βρίσκονται σε προσωρινή και περιστασιακή αδυναμία εκπλήρωσης των υποχρεώσεών τους. Αυτοί οι οποίοι συστηματικά και σκόπιμα περιφρονούν το κράτος, τους νόμους και τις φορολογικές τους υποχρεώσεις, παράλληλα δε προκαλούν και « διάγουν βίον πολυτελή και πολυδάπανον», θα πρέπει πράγματι να ανησυχούν ιδιαίτερα. Οι ποινές γι’ αυτούς προβλέπονται πολύ αυστηρές. Έτσι εμείς διαμορφώνουμε την κοινωνική συμμαχία με την συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, που σέβονται τις υποχρεώσεις τους και τους συμπολίτες τους, αντίθετα μ’ αυτούς που δεν σέβονται τίποτα.
Η κυβέρνηση παρουσιάζει αρρυθμίες, η ΚΟ έχει πονοκέφαλο, μήπως το Μνημόνιο είναι το πολιτικό τέλος του ΠΑΣΟΚ;
Το Μνημόνιο σίγουρα δεν είναι ασπιρίνη. Αν θέλετε να μιλήσουμε με ιατρικούς όρους, θα το χαρακτήριζα «οικονομικό απινιδωτή», εργαλείο αποτροπής της πτώχευσης και εξόδου από την κρίση. Μην ξεχνάτε ότι το Μνημόνιο έχει ένα «αντίκρισμα» ύψους 110 δις ευρώ, χάρις στο οποίο, παρά τις περικοπές και τις θυσίες, η Ελλάδα εξακολουθεί να ανήκει στην ευρωζώνη και στις πλούσιες χώρες του πλανήτη. Πολιτικό τέλος δεν γράφεται όταν σώζεις τη χώρα, όσο δύσκολη και επώδυνη κι΄ αν είναι αυτή η προσπάθεια. Το πολιτικό τέλος έρχεται όταν αφήσεις την προσπάθεια στη μέση και δραπετεύσεις.
