Οι ανελέητοι βομβαρδισμοί του κράτους του Ισραήλ των Παλιστινίων, με εκατοντάδες νεκρούς, πολλά μικρά παιδιά και χιλιάδες τραυματίες, αναδεικνύει για άλλη μια φορά το βασικό ζήτημα, που δεν είναι άλλο από το δίκαιο αίτημα των Παλαιστινίων να έχουν τη δική τους πατρίδα.
Η υπόθεση της Παλαιστίνης είναι πρόβλημα κατοχής των εδαφών της από το 1967, κρατικής τρομοκρατίας, καταπίεσης από την ιμπεριαλιστική δράση του Ισραήλ, η οποία προξενεί τη δίκαιη και με κάθε μέσο αντίσταση των Παλαιστινίων.
Οι Παλαιστίνιοι αυτό που ζητάνε – και εισπράττουν τον θάνατο και την καταστροφή από το Ισραήλ με τη στήριξη των Αμερικανών και Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών – είναι να ζήσουν στο δικό τους κράτος. Άλλωστε αυτό είναι αναφαίρετο δικαίωμα κάθε λαού, πολύ περισσότερο που για την Παλαιστίνη υπάρχουν και διεθνείς αποφάσεις που καταπατούνται για δεκαετίες κατάφωρα. Εδώ και χρόνια το Ισραήλ με τη στήριξη των ευρωατλαντικών ιμπεριαλιστών πάνε τάχα να δώσουν λύση με την κατασκευή ενός κράτους υποχείριου, μόλις στο 22% από τα εδάφη που ανήκαν ιστορικά στους Παλαιστίνιους.
Το 1993, με τη Συμφωνία του Οσλο, συμβιβασμό στον οποίο είχε συναινέσει και ο ιστορικός Παλαιστίνιος ηγέτης Γιάσερ Αραφάτ, είχε αποφασιστεί σε πέντε χρόνια να έχει ιδρυθεί ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος. Αντί γι’ αυτό, το Ισραήλ προχώρησε σε κατοχή και νέων εδαφών, στη δημιουργία εποικισμών και στην περικύκλωση των όποιων εναπομεινάντων παλαιστινιακών εδαφών από το γνωστό τείχος της ντροπής, έτσι που οι Παλαιστίνιοι να είναι μόνιμα πολιορκημένοι. Ακόμα και τη βούληση του παλαιστινιακού λαού να επιλέγει την πολιτική του ηγεσία, όχι μόνο δεν τη σέβονται αλλά την υπονομεύουν επεμβαίνοντας στα εσωτερικά των Παλαιστινίων. Και το Ισραήλ, και οι δήθεν δημοκράτες πολιτισμένοι Δυτικοί, Αμερικανοί και Ευρωπαίοι (συντηρητικοί και σοσιαλδημοκράτες). Το αποτέλεσμα είναι να προχωράνε σε πολιτικές γενοκτονίας ενός ολόκληρου λαού. Ιδιαίτερα στη Γάζα, όπου στοιβάζονται 1,5 εκατομμύρια ψυχές, ο αποκλεισμός έχει οδηγήσει σε καθημερινό μαρτύριο εδώ και χρόνια, που επιδεινώθηκε από τους πρόσφατους ανελέητους βομβαρδισμούς.
Αυτή η κατάσταση δεν είναι ζωή για τους Παλαιστίνιους. Δεν είναι ζωή, να μην μπορείς να δουλέψεις, να μην μπορείς να μετακινηθείς, να σε στραγγαλίζουν ακόμα και με το μαρτύριο της δίψας και της πείνας. Με ξεκομμένα κομμάτια γης, διάσπαρτα «καντόνια», Λωρίδα της Γάζας και παλαιστινιακά εδάφη στη Δυτική Οχθη, δεν μπορεί να υπάρξει κράτος βιώσιμο. Φαίνεται πως οι ιμπεριαλιστές εντάσσουν την υπόθεση του Παλαιστινιακού στα σχέδιά τους για τη λεγόμενη ευρεία Μέση Ανατολή.
Η λύση στο Παλαιστινιακό είναι μία. Να δημιουργηθεί ένα ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος στα εδάφη του 1967, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Να γκρεμιστεί το τείχος που υπάρχει. Το κράτος που θα δημιουργηθεί να είναι κυριολεκτικά ανεξάρτητο και όχι ένα κράτος που θα αποτελεί στην ουσία παράρτημα του Ισραήλ, όπου τα πάντα στη ζωή των κατοίκων εξαρτώνται από το Ισραήλ. Γι’ αυτό οι λαοί της περιοχής να σηκώσουν ακόμα περισσότερο το ανάστημά τους στην ιμπεριαλιστική δράση του Ισραήλ, συνολικά στον ιμπεριαλισμό και τους συμμάχους του σε κάθε χώρα. Οι λαοί δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν. Πανστρατιά αλληλεγγύης στους Παλαιστίνιους!
