Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Τιμόθεος, την Κυριακή 8 Οκτωβρίου 2023, χοροστάτησε στην ακολουθία του Όρθρου και τέλεσε τη Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Τ.Κ. Παληουρίου.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε ότι η ευαγγελική περικοπή από το κατά Λουκάν ιερό Ευαγγέλιο, αναφέρεται σε μία από τις τρεις αναστάσεις που πραγματοποίησε ο Κύριος, την ανάσταση του υιού της χήρας από την πόλη Ναΐν.
Η πορεία ζωής του Χριστού, ο Οποίος έμπαινε στην πόλη συνοδευόμενος από τους μαθητές Του και τον λαό, για να αποκαλύψει τον ουράνιο Πατέρα και την ενανθρώπιση του Υιού και Λόγου του Θεού, συναντήθηκε με την πορεία του θανάτου. Ο Κύριος συνάντησε τη νεκρική πομπή του μονογενή υιού της χήρας γυναίκας, την ευσπλαχνίστηκε για τον μεγάλο πόνο της και με τον λόγο Του: “νεανίσκε, σοὶ λέγω, ἐγέρθητι”, ανέστησε τον υιό της. Ενήργησε ως αρχηγός της ζωής και του θανάτου, ως χορηγός της ζωής, που έχει δύναμη και εξουσία πάνω στη ζωή των ανθρώπων. Σε αυτή τη δύναμη του Θεού, εμείς πολλές φορές αντιπαραθέτουμε την δική μας υποτιθέμενη δύναμη, αλλά από πολλά δυσάρεστα γεγονότα της ζωής μας, διαπιστώνουμε την αδυναμία μας. Τότε συνειδητοποιούμε, ότι πρέπει να αφήσουμε τον εγωκεντρισμό μας και να αφεθούμε στην παντοδυναμία του Θεού, όχι καταργώντας την προσωπικότητά μας, αλλά δίνοντάς της άλλη διάσταση, θέτοντας στο κέντρο της ζωής μας τον Θεό.
Οι άνθρωποι προσπαθούν με πολλούς τρόπους να ερμηνεύσουν το μυστήριο του θανάτου, που αναπόφευκτα μας φέρνει στο τέλος της βιολογικής ζωής. Πολλοί θεωρούν ότι η ζωή τελειώνει στον τάφο και ότι δεν υπάρχει τίποτα πέρα από εκεί .Κάποιοι άλλοι αντιμετωπίζουν τον θάνατο μοιρολατρικά, θεωρώντας ότι ο άνθρωπος ως δημιούργημα του Θεού έχει αρχή και τέλος.
Για εμάς τους Χριστιανούς, ο βιολογικός θάνατος αποτελεί το πέρασμα από την παρούσα ζωή στην αιωνιότητα και στην ουράνια Βασιλεία του Θεού.
Για να κατανοήσουμε το γεγονός του θανάτου, πρέπει να λάβουμε υπόψη μας, ότι ο Θεός, ως Δημιουργός της ζωής, δεν δημιούργησε τον θάνατο, αλλά υπαίτιος του θανάτου είναι ο άνθρωπος, λόγω της απομακρύνσεώς του από τον Θεό. Ενώ δημιουργήθηκε από τον Θεό δυνάμει αθάνατος, λόγω του προπατορικού αμαρτήματος, επήλθε η ασθένεια, το γήρας και ο θάνατος.
Για να μπορέσει ο βιολογικός θάνατος, να αποτελέσει το πέρασμα προς την αιώνια ζωή, πρέπει να ζούμε κατά Χριστόν, να αγωνιζόμαστε πνευματικά, ώστε να έχουμε στη ζωή μας τις αρετές του Χριστού και τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Και όπως μας διδάσκουν οι Πατέρες, πρέπει να έχουμε μνήμη θανάτου, που είναι ένα σπουδαίο άθλημα, γιατί όταν θυμόμαστε τον επικείμενο θάνατο και πιστεύουμε αληθινά στον Χριστό, είμαστε πολύ προσεκτικοί στην ζωή μας, για να μην δημιουργούνται προσκόμματα στην σωτηρία μας.
Με την Ανάσταση του Χριστού, που έγινε πρωτότοκος εκ των νεκρών, δίνεται η επιβεβαίωση, ότι πρόκειται να γίνει και η κοινή ανάσταση των ανθρώπων και έτσι ο θάνατος είναι μια παροδική κατάσταση. Οι ορθόδοξοι Χριστιανοί περιμένουμε την έξοδό μας από αυτή την πρόσκαιρη ζωή, ως λύτρωση και σωτηρία, γιατί μέσω της κοινής ανάστασης, θα περάσουμε στην αιωνιότητα της Βασιλείας του Θεού.
