Είναι θετικό το ότι έστω και με τόσο μεγάλη καθυστέρηση, συζητούμε τον αναπτυξιακό νόμο, τον οποίο και ψηφίζουμε. Για την ανάπτυξη και όχι μόνο χρειάζεται εθνική συνεννόηση και εθνική ομοψυχία. Είναι το κλειδί για την έξοδο από την κρίση.
Για σχεδόν 18 μήνες υπάρχει ένα αναπτυξιακό κενό. Όπως και σε μια σειρά από άλλα ζητήματα, η εκκρεμότητα των οποίων συντηρεί ένα κλίμα πρωτοφανούς αβεβαιότητας. Με συνέπειες στην παραγωγή, στην κατανάλωση, στις επενδύσεις και στην απασχόληση, την ανεργία που αυξάνεται πλέον με πρωτοφανείς ρυθμούς όχι μόνο σε ετήσια, αλλά και σε μηνιαία βάση.
Παράλληλα και αυτό συμβαίνει στη χώρα μας για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, η σφιχτή δημοσιονομική προσαρμογή να συνοδεύεται από χαρακτηριστικά στασιμοπληθωρισμού. Δηλαδή πτώσης του εθνικού εισοδήματος, υψηλής ανεργίας και πληθωρισμού.
Έχω κατ’ επανάληψη επισημάνει ότι μια από τις μεγαλύτερες παθογένειες του πολιτικού μας συστήματος αποτελεί το γεγονός ότι η μια κυβέρνηση δεν χτίζει επάνω στο θετικό έργο και τις σωστές πρωτοβουλίες της προηγούμενης. Το αναφέρω, διότι με έκπληξη είδα ότι στην «Έκθεση αξιολόγησης των Συνεπειών Ρυθμίσεων» που συνοδεύει την κατάθεση του νομοσχεδίου και στον Πίνακα «Συνοπτική Παρουσίαση των Αναπτυξιακών Νόμων της περιόδου 1982-2010» τα μεγέθη που αναφέρονται στην αξιολόγηση του ν. 3299/2004 απέχουν παρασάγγας από την πραγματικότητα.
Πιο συγκεκριμένα, έχω ήδη αναφέρει εδώ στη Βουλή ότι την περίοδο από 1.1.2005 που ξεκίνησε η εφαρμογή του ν. 3299/2004 που εισηγηθήκαμε στη Βουλή με τον Γιώργο Αλογοσκούφη, έως τον Οκτώβριο του 2009,
είχαν εγκριθεί συνολικά 6.967 ιδιωτικές επενδύσεις (έναντι 2.087 που αναφέρονται στον Πίνακα) συνολικού ύψους 13,8 δισ. ευρώ (έναντι 3,078 δισ. ευρώ που αναφέρονται στον Πίνακα) με συνολικό ύψος επιχορηγήσεων 5,8 δισ. ευρώ (έναντι 1,308 δισ. ευρώ που αναφέρονται στον Πίνακα).
Όσον αφορά τα στοιχεία για τις θέσεις εργασίας, η πραγματικότητα είναι ότι το διάστημα αυτό από τις επενδύσεις αυτές δημιουργήθηκαν 32.000 περίπου νέες θέσεις εργασίας και όχι 8.492 όπως αναγράφεται στον προαναφερθέντα Πίνακα.
Και εδώ οφείλετε να δώσετε μια απάντηση.
Σημειώνω δε ότι μια καλύτερη προσέγγιση όσον αφορά τα συγκεκριμένα στοιχεία δόθηκε από τον αρμόδιο υφυπουργό κ. Παναγιώτη Ρήγα κατά τη συνεδρίαση της αρμόδιας Διαρκούς Επιτροπής στις 4 Ιανουαρίου, όμως αυτό δυστυχώς που μένει είναι τα ελπίζω μη ηθελημένα ανακριβή στοιχεία του Πίνακα που μοιραία οδηγούν σε λανθασμένα συμπεράσματα.
Αυτός ο νόμος, ήταν εξαιρετικά πετυχημένος νόμος της περιόδου της Ν.Δ. 2004-2009. Σίγουρα κανείς νόμος δεν είναι τέλειος, όμως ο ν. 3299/2004, προϊόν στενής συνεργασίας των Υπουργείων Οικονομίας και Οικονομικών και Ανάπτυξης και κοινής μακράς διαβούλευσης με τους κοινωνικούς εταίρους και τους παραγωγικούς φορείς απέδωσε καρπούς και σημαντική συνεισφορά στους υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης της περιόδου 2005-2008. Και αυτό σε συνδυασμό με την απογείωση του ποσοστού απορροφητικότητας του Γ΄ ΚΠΣ που σημειώθηκε εκείνη την εποχή σε κρίσιμα Τομεακά Επιχειρησιακά Προγράμματα και στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Ανταγωνιστικότητας που χρηματοδότησε χιλιάδες επενδύσεις στους τομείς της ενέργειας, της βιομηχανίας, του εμπορίου, της έρευνας και τεχνολογίας, των υπηρεσιών και του τουρισμού.
Από το βήμα αυτό, πριν από ένα μήνα, κατά τη συζήτηση του Προϋπολογισμού επισήμανα ότι σήμερα η οικονομία μας χαρακτηρίζεται από συνθήκες ασφυξίας. Πτώση του εθνικού εισοδήματος, μείωση της κατανάλωσης, αύξηση της ανεργίας σε πρωτοφανή επίπεδα, αλλά και χαμηλό επίπεδο αποταμίευσης και μηδενική πιστωτική επέκταση.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες μοναδική διέξοδος για την εθνική οικονομία είναι η προσέλκυση άμεσων ξένων επενδύσεων και να δοθεί έμφαση σε εξωστρεφείς κλάδους της οικονομίας. Αυτές πρέπει να είναι οι άμεσες προτεραιότητες για να μπει φρέσκος αέρας στην οικονομία.
Μόνο έτσι μπορούμε να διασφαλίσουμε την επαναφορά της οικονομίας μας σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης που με τη σειρά τους θα έχουν ως αποτέλεσμα τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και την παραγωγή υγιών φορολογικών εσόδων.
Όμως δεν αρκεί ένας νέος αναπτυξιακός νόμος, ούτε με επί μέρους πολιτικές παρεμβάσεις μπορούμε να περιμένουμε αποτελέσματα. Ο αναπτυξιακός νόμος δεν είναι πανάκεια. Ακόμη και εάν δεν είχαμε τους περιορισμούς του Χάρτη Περιφερειακών Επενδύσεων και της έλλειψης διαθέσιμων πόρων και χρηματοδοτούσαμε τις νέες επενδύσεις με επιχορηγήσεις της τάξης του 80%, πιστεύει κανείς ότι μέσα σ’ αυτό το κλίμα, η χώρα θα μετατρεπόταν χωρίς να κάνουμε άλλες μεταβολές σε επενδυτικό παράδεισο; Χρειάζεται, λοιπόν, συνολικό εθνικό σχέδιο, με συγκροτημένες, στοχοθετημένες, αλληλοσυμπληρούμενες και όχι αλληλοσυγκρουόμενες πολιτικές.
Το 2004, ως υπουργός Ανάπτυξης, ξεκίνησα μια προσπάθεια με στόχο την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της εθνικής οικονομίας με συγκεκριμένα μέτρα και συμβολικές πράξεις. Ενεργοποιήσαμε το Εθνικό Συμβούλιο Ανταγωνιστικότητας και Ανάπτυξης με τη φιλοδοξία να μετατραπεί σε εργαλείο παρέμβασης για την άρση των αντικινήτρων που καταδυναστεύουν την υγιή επιχειρηματικότητα και «σκοτώνουν» τις επιχειρηματικές πρωτοβουλίες.
Και δημιουργήσαμε το Εθνικό Συμβούλιο Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων.
Ξεκινήστε λοιπόν από τα αντικίνητρα. Αυτό θα είναι το καλύτερο αναπτυξιακό μοντέλο, ο άριστος Αναπτυξιακός Νόμος. Αυτή πρέπει να είναι η προτεραιότητά μας σήμερα. Να καθίσετε μαζί με τους παραγωγικούς φορείς να μελετήσετε τις προτάσεις τους και να προχωρήσετε άμεσα σε άρση όλων των αντικινήτρων. Ιδέες και θέσεις έχουν κατατεθεί. Και από τη ΓΓΣΕΒΕΕ, και από το ΙΟΒΕ, και από την Κεντρική Ένωση Επιμελητηρίων, και από το ΕΒΕΑ και από το ΣΕΒ, και από την Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών. Και να φέρετε στη Βουλή ένα και μόνο νόμο που θα αίρει όλα τα αντικίνητρα. Υπάρχουν μέτρα και πολιτικές μηδενικού ή πολύ χαμηλού δημοσιονομικού κόστους που η υιοθέτησή τους θα άλλαζε το κλίμα στην αγορά. Και θα έστελνε ένα σοβαρό μήνυμα στην εγχώρια και τη διεθνή επιχειρηματική κοινότητα ότι είμαστε αποφασισμένοι για την συντομότερη ανάπτυξη.
Στη συνέχεια θα πρέπει σε συνεργασία με τους νέους Περιφερειάρχες να καταρτιστεί ένα νέο αναπτυξιακό μοντέλο για κάθε Περιφέρεια και κάθε Νομό της χώρας. Να προσδιορίσουμε τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της κάθε Περιφέρειας και του κάθε Νομού. Αυτό που έγινε το 1959 επί Κωνσταντίνου Καραμανλή, με την κατάρτιση του πιο πετυχημένου Αναπτυξιακού Προγράμματος 1960-64, το οποίο όχι μόνο πέτυχε αλλά και υπερκάλυψε τους στόχους του, συμβάλλοντας σημαντικά στους υψηλούς ρυθμούς οικονομικής ανάπτυξης της δεκαετίας του 60.
Η επιμονή σε μοντέλα οριζόντιων κινήτρων για όλη την Επικράτεια δεν μπορεί να έχει παρά πολύ πενιχρά αποτελέσματα.
Δεν είναι δυνατόν να επιχορηγούμε ομοειδείς επενδύσεις σε όλη την Επικράτεια. Ούτε ίδιες είναι οι συνθήκες, ούτε απεριόριστοι πόροι υπάρχουν, ούτε την πολυτέλεια να χάνουμε χρόνο και χρήματα. Άλλα συγκριτικά πλεονεκτήματα έχει η Μακεδονία, άλλα η Θεσσαλία, άλλα η Πελοπόννησος και άλλα η Κρήτη.
Από εκεί και πέρα οφείλουμε να βρούμε τρόπους και χρηματοδοτικά εργαλεία για επενδυτικές ιδέες νέων επιχειρηματιών. Στη χώρα αυτή υπάρχουν πολλοί νέοι με γνώσεις και ιδέες. Υπάρχει το ανθρώπινο κεφάλαιο, υπάρχουν ιδέες. Χρειάζεται όμως μια άλλη προσέγγιση και από το κράτος και από το τραπεζικό σύστημα.
Θα σταθώ σε ορισμένα θέματα :
Ψηφίζουμε σήμερα τον αναπτυξιακό Νόμο.
- Ø Φέρτε την άλλη εβδομάδα τη μετατροπή του ΤΕΜΠΜΕ και συμπληρώστε το τρίπτυχο με τα Επιχειρηματικά Πάρκα. Και συνδυάστε την κινητικότητα του ΕΣΠΑ μαζί με την ενεργοποίηση των ΣΔΙΤ. Τώρα. Όχι αύριο.
- Ø Δώστε μεγάλο βάρος στα clusters. Έχετε το πετυχημένο παράδειγμα του Κοράλια με τις επιχειρήσεις μικροηλεκτρονικών.
- Ø Αξιοποιήστε τους πόλους καινοτομίας.
- Ø Δώστε βάρος στο ναυπηγοεπισκευαστικό τομέα, το ελαιόλαδο, τις ιχθυοκαλλιέργειες, τον κρόκο, τη φέτα, τα κτηνοτροφικά προϊόντα, τα φαρμακευτικά φυτά, προϊόντα παγκόσμιας εμβέλειας.
- Ø Απενοχοποιείστε την επιχειρηματικότητα και το κέρδος.
- Ø Αποσαφηνίστε αν ισχύουν το εθνικό χωροταξικό σχέδιο και τα τρία ειδικά χωροταξικά στον Τουρισμό, τις ΑΠΕ και την βιομηχανία και επισπεύστε την κατάρτιση των άλλων δύο για τους ορεινούς όγκους και τον παράκτιο χώρο που τα έχετε έτοιμα από το 2009.
Θα επανέλθω και πάλι και με αυτή την αναφορά μου, στον Νόμο του 1953 του Μαρκεζίνη.
Για την εγγύηση των επενδύσεων και το σταθερό φορολογικό σύστημα, που είναι κινούμενη άμμος. Με φορολογία 45% προσδοκάτε αληθινά επενδύσεις, αν αυτή δεν μειωθεί; Και δεσμευτείτε σ’ αυτά και τότε θα δείτε πως αλλάζει το κλίμα, η ψυχολογία και η επανεκκίνηση της οικονομίας.
Δηλώστε σήμερα και θέστε το και στον Νόμο ως προοίμιο κατά τρόπο αδιαφιλονίκητο, διακεκριμένο, κατηγορηματικό, ριζοσπαστικό ότι η πολιτεία στηρίζει και προστατεύει τις νόμιμες επενδύσεις και ότι οι νόμιμες επιχειρηματικές δραστηριότητες συνιστούν λειτουργίες και φορείς δημιουργίας πλούτου και ευημερίας, συμβάλλουν στην κοινωνική συνοχή και στην απασχόληση, ώστε να αντιστραφεί και στην κοινωνία το αρνητικό κλίμα προς το επιχειρείν.
Σήμερα χρειάζεται να κινηθείτε πιο γρήγορα, πιο αποτελεσματικά. Και στο γκρίζο και μελαγχολικό περιβάλλον, δώστε και ελπίδα, προοπτική, αισιοδοξία, ότι θα τα καταφέρουμε όλοι μαζί.
Και μπορούμε να τα καταφέρουμε.
