«…Για μια ακόμη φορά η Δικαιοσύνη στη χώρα δίνει δείγματα γραφής σχετικά με την ποιότητα και τον ρόλο της. Διότι, επανειλημμένα εδώ και χρόνια ο θεσμός της Δικαιοσύνης ακολουθεί την πορεία της Δημοκρατίας και στέκεται εχθρικός προς τους πολίτες. Με αποτέλεσμα να καταλήγει να έχει το ρόλο ενός θεσμού εντελώς συμπληρωματικού στη σαπίλα του πολιτικού συστήματος. Σε κάθε στιγμή που η πολιτική τάξη της χώρας στρέφεται ενάντια στην κοινωνία βρίσκει την Δικαιοσύνη συμπαραστάτη της, είτε πρόκειται για τον Ζακ, είτε για την Ν. Σμύρνη, είτε για τους υγειονομικούς στην πανδημία, τους εκπαιδευτικούς, τις δεκάδες αποφάσεις για παράνομες και καταχρηστικές απεργίες (βλ. ΟΣΕ). Ενώ παράλληλα, δείχνει μεγάλη επιείκεια σε μαφιόζους (GreekPoliceMafia), τραπεζίτες και funds μέσα από fast–track αποφάσεις για τους πλειστηριασμούς …». «…Αυτά ίσως να εξηγούν και τη στάση των πολιτών απέναντι στη Δικαιοσύνη, όπου σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες περίπου στο 75% των ερωτηθέντων θεωρεί πως υπάρχει μεγάλο ποσοστό διαφθοράς στο δικαστικό σώμα…»(του Ιάσονα Κωστόπουλου από την εφημερίδα «δρόμος της Αριστεράς», 1-4-2023)
Ίσως και μόνο αυτό το απόσπασμα του άρθρου θα ήταν αρκετό για να καταδείξει την σημερινή κατάσταση. Τα πράγματα δεν είναι ούτε απλά, ούτε εύκολα. Κατά καιρούς ακούμε για «τυφλή» Δικαιοσύνη, για «αδέκαστη», για «ανεξάρτητη», για ….Επιπροσθέτωςέρχεται άλλη δημοσίευση, του Βασίλη Βιλιάρδουστο διαδίκτυο, που στην κατάταξη των χωρών, σε σχέση με την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, η χώρα μας καταλαμβάνει την 83η θέση. Ε! δεν είναι και τιμή μας!
Εκτός από τις μεγάλες, πολύκροτες υποθέσεις που έφτασαν στα δικαστήρια με μηδενικό αποτέλεσμα, υπάρχουν κι άλλες πολλές, μικρές, καθημερινές υποθέσεις, που χρειάζονται τόσο χρόνο για να τελεσιδικήσουν, που χάνεται η ουσία.
Πρόσφατα, διαβάσαμε μια δημόσια καταγγελία για τετραετή καθυστέρηση σε προσφυγή προέδρων Κοινοτήτων. Τελειώνει η θητεία που διεκδικούν και ακόμα η απόφαση! Άλλος, χρειάστηκε εφτά χρόνια (από αναβολή σε αναβολή) για να πάρει την αποζημίωση από τον θάνατο του γιου του σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα! Απαλλοτριωμένος δρόμος σε ορεινό χωριό, εδώ και οκτώ χρόνια, αδυνατεί να αποδοθεί προς χρήση των κατοίκων, αφού, με διάφορες ενστάσεις και αναβολές, δεν ολοκληρώνεται η διαδικασία. Δεν θα ήθελα να κουράσω με άλλα παραδείγματα. Είναι πολλά, πάρα πολλά! Μόνο να επισημάνω την φράση γνωστού μου δικηγόρου: «καταλαβαίνεις τώρα γιατί κάποιος καταλήγει στην αυτοδικία;»
Ίσως, η πολυνομία να είναι από τους βασικούς παράγοντες και συγχρόνως το κλειδί για να απλοποιηθούν τα πράγματα.«Τα τελευταία 17 χρόνια (2001-2016) που μελετήσαμε ενδελεχώς στη χώρα έχουν ψηφιστεί 1.569 νόμοι με 26.235 άρθρα και έχουν περάσει και 3.585 Προεδρικά Διατάγματα. Τα ΦΕΚ που τους περιέχουν καταλαμβάνουν σχεδόν 65.000 σελίδες»(Από έρευνα των Σωτηρόπουλο Δημ. και Χριστόπουλο Λ., «Πολυνομία και κακονομία στην Ελλάδα»). Μήπως θα πρέπει να γίνει μία κωδικοποίηση, ένα νομοθετικό ξεκαθάρισμα, αντίστοιχο του Ιουστινιανού, μετά από δεκαπέντε αιώνες; Πεδίο δόξης λαμπρό για τους πολιτικούς προϊσταμένους της Δικαιοσύνης που όμως μέχρι σήμερα δεν το είδαμε!
Ίσως πάλι, είναι ευκαιρία τώρα που διανύουμε προεκλογική περίοδο, να δεσμευτούν τα κόμματα για μια ριζική μεταρρύθμιση στο χώρο της Δικαιοσύνης. Χωρίς πολιτικές παρεμβάσεις και ευνοιοκρατία ως προς τις κοινωνικές και οικονομικές ελίτ.Να μην ευνοούνται συνεχώς τα μνημόνια, οι εργοδότες και οι προνομιούχοι. Μακάρι κάποτε η Δικαιοσύνη να γίνει πραγματικό αποκούμπι του πολίτη.
Τέλος, το ερώτημα παραμένει: τι είναι αυτό που εμποδίζει, σε εύλογο και σύντομο χρονικό διάστημα την τελεσιδικία; Φυσικά, υπάρχουν καθ’ ύλην αρμόδιοι, ενώσεις δικαστών και δικηγόρων, για να προτείνουν λύσεις και βελτιώσεις. Οι απλοί πολίτες απλώς εισπράττουμε το αποτέλεσμα της αναποτελεσματικότητας και το αδικαίωτο της Δικαιοσύνης.
