Μάλλον ήμουν ο πιο νέος στιχουργός, 18-20 ετών, που συνεργαζόταν με πολύ μεγάλους συνθέτες και τραγουδιστές στις μεγαλύτερες δισκογραφικές εταιρείες της εποχής «Κολούμπια», «Μίνως Μάτσας και υιός», κλπ. Ξεκίνησα τη δισκογραφία με τον σπουδαίο συνθέτη Απόστολο Καλδάρα, τα τραγούδια μας τραγουδούσαν τραγουδιστές «φίρμες» κι έκαναν τεράστιες επιτυχίες, κερδίζοντας χρυσούς και πλατινένιους δίσκους.
Ένας από τους γνωστούς και πολύ πετυχημένους τραγουδιστές της εποχής ήταν ο Σταμάτης Κόκοτας που γοήτευε με τη βελουδένια φωνή του τους θαυμαστές του. Με τον Κόκοτα γνωριστήκαμε όταν τραγούδησε δύο υπέροχα τραγούδια μου σε μουσική Απόστολου Καλδάρα. Είναι τα τραγούδια «Η προδοσία» και «Μη μου είσαι μουτρωμένο» και υπάρχουν στον μεγάλο δίσκο «Ο Σταμάτης Κόκοτας τραγουδά Απόστολο Καλδάρα» και μπορεί να τα ακούσει κανείς στο you tube.
Με τον Κόκοτα κάναμε κοινές εμφανίσεις σε τηλεοπτικές εκπομπές. Ήταν ένας εξαιρετικός άνθρωπος, ευγενής και πολύ προσιτός. Στο κέντρο, όπου εργαζόταν πήγαινα τακτικά. Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η λατρεία του κοινού και κυρίως του γυναικόκοσμου προς το πρόσωπό του. Ένα βράδυ ήταν στο μαγαζί και ο Αριστοτέλης Ωνάσης. Κόκοτας και Ωνάσης έδειχναν με χίλιους δυο τρόπους την αμοιβαία τους αγάπη κι εκτίμηση.
Έφυγε, αλλά τα τραγούδια του που άφησε είναι ένας μεγάλος μουσικός θησαυρός.
Οι στίχοι ενός τραγουδιού μου σε μουσική Καλδάρα, τραγουδημένο από τον Κόκοτα.
Η προδοσία
Τρυπάει τη νύχτα η βροχή κι εγώ στο παραθύρι
σαν αδειανό ποτήρι στα χέρια του μπεκρή
και την καρδιά μου όλο ρωτώ στη λησμονιά πώς πάνε
ποιο δρόμο ακολουθάνε να φτάσω ως εκεί.
Επωδός ρεφρέν
Εσύ την προδοσία πώς άντεξες Χριστέ μου, τον τρόπο έλα πες μου
ορθός για να σταθώ, εγώ δεν έχω δύναμη να ξαναναστηθώ.
Κομπολογιάζω τις στιγμές για να περνάει ο χρόνος,
μα δίπλα μου ο πόνος τις χάντρες μού κρατά
και στο ταβάνι του ουρανού η νύχτα μένει αιώνας,
Θεέ μου, τι χειμώνας στην έρμη μου καρδιά.
Γράφει ο Δημήτρης Απ. Ρήτας, Φιλόλογος, συγγραφέας, στιχουργός, Δ/ντής Περιφερειακού Θεάτρου Καρδίτσας
