Η Επιτροπή Ειρήνης Ν. Καρδίτσας (μέλος της ΕΕΔΥΕ), οι αγωνίστριες και οι αγωνιστές του αντιπολεμικού – αντιιμπεριαλιστικού κινήματος αποχαιρετάμε με βαθιά θλίψη και σεβασμό τον Κώστα Καζάκο.
Από νεαρή κιόλας ηλικία συνειδητοποίησε ότι η θέση του δεν ήταν πουθενά αλλού εκτός από το πλευρό των εργαζομένων, του λαού. Με τη στάση ζωής του έγινε παράδειγμα. Δεν έσκυψε το κεφάλι. Κόντρα στις δυσκολίες, ακόμη κι όταν τον κυνηγούσε η Χούντα, ανέπτυξε πλούσια αντιδικτατορική δράση. Με το “Μεγάλο μας Τσίρκο”, εκείνος και οι συνάδελφοί του όργωναν την Αθήνα δίνοντας κουράγιο κι ανάταση στο λαό, βοηθώντας με τον δικό τους τρόπο να συντηρηθούν πολλές “φωλιές νερού μέσα στις φλόγες”.
Μέχρι την τελευταία στιγμή και με βαθιά πίστη στο δίκιο του αγώνα, έδωσε αταλάντευτα όλες του τις δυνάμεις κι απ’ όποιο πόστο του ζητήθηκε για τη μεγάλη υπόθεση της πάλης για την κοινωνική απελευθέρωση. Περπάτησε μαζί μας στις πορείες και στις κινητοποιήσεις. Με τη στεντόρεια φωνή του εξέφρασε τις καθημερινές αγωνίες και δυσκολίες καθενός μας. Κόντρα στα σκοτάδια του συστήματος της εκμετάλλευσης συνέβαλλε κι εκείνος ώστε ο λαός μας να γίνει ο ίδιος σκηνοθέτης του φωτεινού μέλλοντος που του αξίζει.
Πολυσχιδής κι ανήσυχος διακρίθηκε όχι μόνο ως ηθοποιός, αλλά κι ως αξιόλογος σκηνοθέτης και μεταφραστής θεατρικών έργων. Η σπουδαία πορεία του στο θέατρο, το πλούσιο ρεπερτόριο της ελληνικής και ξένης δραματουργίας που ερμήνευσε με μοναδικό τρόπο, αναδεικνύουν το μεγάλο ταλέντο του, αφήνοντας ανεξίτηλη τη συνεισφορά του στο πολιτικό θέατρο και συνολικά στην Τέχνη. Από τα έργα του Αριστοφάνη, του Σοφοκλή, του Ευριπίδη, του Αισχύλου, μέχρι τα έργα του Μπρεχτ, του Τ. Ουίλιαμς, του Τσέχωφ, του Γκόργκι, του Π. Βάις, του Ι. Καμπανέλλη και τόσων άλλων, ο Κώστας Καζάκος υπηρέτησε μια τέχνη πραγματικά πρωτοπόρα και ανατρεπτική, με μηνύματα που σημαδεύουν το άδικο, που παίρνουν θέση ενάντια στην εκμετάλλευση, στον πόλεμο. Μια τέχνη που στο επίκεντρό της έχει την ολόπλευρη ανάδειξη του ανθρώπου και της αστείρευτης δύναμης που έχει να πάρει στα χέρια του τη ζωή του και να γυρίσει τον τροχό της Ιστορίας.
Ιδιαίτερη και σημαντική ήταν, επίσης, η σχέση του Κώστα Καζάκου με την ΕΕΔΥΕ και το αντιπολεμικό – αντιιμπεριαλιστικό κίνημα. Διετέλεσε για αρκετά χρόνια μέλος του Εθνικού Συμβουλίου της ΕΕΔΥΕ. Συμμετείχε σε Μαραθώνιες Πορείες Ειρήνης άλλοτε ως Μαραθωνοδρόμος κι άλλοτε έχοντας την επιμέλεια εκδηλώσεων στο πλαίσιό τους. Στάθηκε στο πλευρό των αγωνιζόμενων λαών. Κατήγγειλε με κάθε τρόπο τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, όλους όσους καταδικάζουν στην φτώχεια και μακελεύουν τους λαούς. Πάλευε σταθερά ενάντια στην εμπλοκή της χώρας μας στους πολεμικούς σχεδιασμούς και στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Μέχρι το τέλος, στήριζε με κάθε τρόπο τη δράση της ΕΕΔΥΕ, των Επιτροπών Ειρήνης.
Ξεχωρίζει, όμως, η εμβληματική του παρουσία στις 8 Νοέμβρη του 1999, όταν στην πλατεία Συντάγματος πραγματοποιήθηκε το «Δικαστήριο των Λαών» για να δικάσει τους υπεύθυνους του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία, τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ. Κατηγορούμενοι ήταν ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπιλ Κλίντον, ο γ.γ. του ΟΗΕ Κόφι Ανάν, ο γ.γ. του ΝΑΤΟ Χαβιέ Σολάνα και οι 18 ηγέτες των κρατών που πήραν μέρος στην επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία. Ο Κώστας Καζάκος ήταν εκείνος που ως Πρόεδρος στο «Δικαστήριο των Λαών» ανακοίνωσε εν μέσω θερμής υποδοχής χιλιάδων διαδηλωτών την απόφαση του δικαστηρίου, καταδικάζοντας τους ενόχους «στην ανατρεπτική οργή, στην αγωνιστική αποδοκιμασία των λαών και στη χλεύη της Ιστορίας».
Ο Κώστας Καζάκος αφήνει πίσω του μια πραγματικά πλούσια και σπουδαία παρακαταθήκη.
Να είσαι σίγουρος συναγωνιστή μας ότι στον ίδιο δρόμο θα συνεχίσουμε να περπατάμε, να αγωνιζόμαστε, να διεκδικούμε, μέχρι που «να γίνουν τα σκοτάδια φως». Μέχρι να νικήσουν οι λαοί, που δεν έχουν πει ακόμη την τελευταία τους λέξη!
