Η Δημοτική Πινακοθήκη Καρδίτσας του Δημοτικού Οργανισμού Πολιτισμού & Αθλητισμού Καρδίτσας (ΔΠΚ / ΔΟΠΑΚ) αποδέχθηκε μία καινούρια δωρεά από την κύρια Τζούλια Ανδρειάδου.
Η Τζούλια Ανδρειάδου (1937) σπούδασε ζωγραφική στην Ελλάδα (με τον Κώστα Ηλιάδη, Αθήνα, 1956 – 1959) και στη Γαλλία (στη σχολή του André Lhote και στην École des Beaux-Arts, Παρίσι 1959 – 1960).
Έχει πραγματοποιήσει 15 ατομικές στην Ελλάδα (Αθήνα και Θεσσαλονίκη) και έχει συμμετοχές σε περισσότερες από 100 ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα (μεταξύ αυτών: ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ετών: 1960, 1963, 1967, 1971 & 1987 κ.ά.), το εξωτερικό (3eme BIENNALE DES JEUNES / France, Paris, 1963), καθώς και σε διοργανώσεις της Εθνικής Πινακοθήκης – Μουσείου Αλεξάνδρου Σούτζου & ΥΠΠΟ στο εξωτερικό (ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ 1968-1988, κτίριο Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Βέλγιο, Βρυξέλλες, 1988 & ΚΛΑΣΙΚΕΣ ΜΝΗΜΕΣ ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΕΧΝΗ, Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Βέλγιο, Βρυξέλλες, στη διάρκεια της Ελληνικής Προεδρίας στις Βρυξέλλες, 2003).
Έχει εκδώσει 5 βιβλία, τα 4 με παραμύθια και εικόνες για παιδιά και ένα ακόμη με ζωγραφική και κείμενά της που έχει τον τίτλο «Σε χαμηλή πτήση». Εικονογράφησε παιδικά βιβλία, εξώφυλλα λογοτεχνικών και επιστημονικών εντύπων (Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης). Έχει εικονογραφικές συνεργασίες με το περιοδικό «η λέξη», όπου δημοσίευσε επίσης κείμενά της. Πρόσφατα κείμενά της (από το 2019 κι εξής) δημοσιεύονται στο διαδικτυακό περιοδικό τέχνης και πολιτισμού: artviews.gr.
Έργα της βρίσκονται σε πολλές συλλογές (Εθνική Πινακοθήκη – Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου, Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τράπεζας, Υπουργείο Πολιτισμού, Υπουργείο Αιγαίου, Ινστιτούτο Μεσογειακών Σπουδών, Μουσείο της πόλεως των Αθηνών, Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών, Πινακοθήκη Αγρινίου, Μουσείο Νεοελληνικής Τέχνης του νησιού της Ρόδου, στη Βικελαία Βιβλιοθήκη Κρήτης κ.ά.).
Από το 2011, το προσωπικό συγγραφικό αρχείο της βρίσκεται στο Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο – Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης (ΕΛΙΑ-ΜΙΕΤ), όπου επίσης η καλλιτέχνιδα έχει δωρίσει πολλά ζωγραφικά έργα από το σύνολο της δουλειάς της. Η εικαστική της πορεία καταγράφεται στο αρχείο του Ινστιτούτου Σύγχρονης Ελληνικής Τέχνης (ISET) και στην προσωπική της ιστοσελίδα (www.andriadou.gr).
Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Είναι μέλος του Επιμελητήριου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος (ΕΕΤΕ).
Η ζωγράφος επέλεξε για την πινακοθήκη το έργο της: τα όνειρα (2004, ακρυλικό & κολάζ, 60 × 80 εκ.), το οποίο προέρχεται από ομώνυμη ενότητα· τα έργα αυτά δημιουργήθηκαν από το 2000 έως το 2012 και παρουσιαστήκαν στην τελευταία ατομική της έκθεση, το 2016. Η καλλιτέχνιδα προσφέρει επίσης για τη βιβλιοθήκη της ΔΠΚ 3 αντίτυπα μεταξοτυπιών από το έργο της: βραδινή πόλη (1988, ακρυλικό 100 × 60 εκ.).
Τα έργα της διακρίνονται από ευαισθησία και λυρική διάθεση. Ο ορατός κόσμος, το όνειρο και η φαντασία συναντιούνται, μάχονται, αλληλο-αναιρούνται, συμπληρώνονται και συνυπάρχουν ισοδύναμα με τρόπο ήπιο και διακριτικό.
Το έργο που εμπιστεύεται στην πινακοθήκη είναι ένα τοπίο με φυσικά και δομημένα τμήματα (κτίρια κυβόσχημα με πολλά παράθυρα και μονοπάτια με σκαλοπάτια). Γεώδη χρώματα για την απόδοση του χώρου και τα πραγματολογικά του στοιχεία. Πλάι, μια άλλη περιοχή με γριζο-μαύρες αποχρώσεις, όπου όμως η κλίμακα απόδοσης όπως και το πλαίσιο νοηματικής αναφοράς διαφοροποιούνται· λειτουργεί κάπως σαν φόντο όπου διαδραματίζονται παράλληλα σενάρια: πάλι μονοπάτια με σκαλοπάτια, ψηλά κτίρια αλλά και μια γυμνή γυναικεία φιγούρα που προβάλλει μπροστά από ένα υπερμέγεθες παράθυρο και περιίπταται.
Σύμβολα, συνειρμοί, ίσως και υπαινιγμοί.
Μοναξιά; Φυγή; Υπέρβαση; Ονειροφαντασία;
Τονίζεται ο κατακόρυφος χαρακτήρας της σύνθεσης (κατακόρυφη τοποθέτηση του έργου, ανηφορικά μονοπάτια με σκαλοπάτια, ψηλό κτίριο, οξυκόρυφος βράχος) και παράλληλα υποβάλλεται η αίσθηση κίνησης: πολλές διαδρομές: σκαλιά που ανεβαίνουν (ή κατεβαίνουν), ένα γυναικείο γυμνό σώμα (που απελευθερώνεται), το ιστίο ενός καραβιού που πλέει…
Ανοιχτοί ορίζοντες και σημεία φυγής. Ευαισθησία και οπτική συγκίνηση. Λιτότητα, ηρεμία και επιμελημένη απόδοση. Σχέδιο και χρώμα σε στενή συνοχή. Απλοποιημένη γραφή και σχετική γεωμετρική διαπραγμάτευση. Περιγραφικότητα κι ελλειπτικότητα.
Ο λόφος, το ιστίο, οι σκάλες, το παράθυρο, η γυναίκα που αποδρά – είναι όλα στοιχεία που επανέρχονταν συχνά στα έργα της, όπως εξάλλου και στα όνειρά της, από τα οποία αντλεί πρωτογενές υλικό που το μεταπλάθει στη ζωγραφική της. Αφηγήσεις πραγματικών της ονείρων περιλαμβάνονται και στο βιβλίο της “Σε Χαμηλή Πτήση”. Λόγος και εικόνες αλληλοστροφοδοτούνται.
Χρησιμοποιεί ακρυλικά χρώματα και μικτές τεχνικές. Δημιουργεί ένα ιδιότυπο κολλάζ, μέσω του οποίου αποσπά χρωματικά και άλλα ίχνη τυπωμένων χαρτιών (εφημερίδων κ.ά.). Αναπτύσσει έτσι την προσωπική γραφή της, όπου ζωγραφικά στοιχεία και τυπώματα συνδυάζονται και δίνουν υπόσταση στις σκέψεις της.
Προτείνει το δικό της σύμπαν. Διαπραγματεύεται απόψεις του κόσμου που μας περιβάλλει, τις σχολιάζει τις εμπλουτίζει με στοιχεία ονείρου, ως μια διεργασία υπέρβασής του. Αξιοποιεί επίσης συχνά το ασημί χρώμα που υποβάλλει κι εντείνει την ονειρική διάσταση της σύνθεσης. Απόλυτα ξεκάθαρος είναι εξάλλου και ο τίτλος που επιλέγει για το έργο αυτό: τα όνειρα.
Η Δημοτική Πινακοθήκη Καρδίτσας θα ήθελε να ευχαριστήσει την κυρία Τζούλια Ανδρειάδου για την εμπιστοσύνη και τη γενναιοδωρία της.
