Οι παιδικές βιβλιοθήκες του Δήμου Καρδίτσας, θέλοντας να τονώσουν το αναγνωστικό ενδιαφέρον των μικρών αλλά και των μεγάλων δημοτών μας, ανά τακτά διαστήματα παρουσιάζουν βιβλία για παιδιά κυρίως, που είτε είναι άμεσα συνδεδεμένα με την καθημερινότητά τους και το σχολείο , είτε μπορούν να δώσουν στα παιδιά την ξεκούραση και τη χαλάρωση από το δύσκολο πρόγραμμά τους.
Σήμερα και με αφορμή τις βιβλιοπαρουσιάσεις ενός νέου εκδοτικού οίκου (Εκδόσεις Τετράγωνο του γνωστού ραδιοφωνικού παραγωγού Νίκου Μουρατίδη)που γίνονται αυτή την εβδομάδα σε διάφορα βιβλιοπωλεία των τεσσάρων Θεσσαλικών πόλεων, θέλουμε να παρουσιάσουμε 3 βιβλία για παιδιά που έχουν γράψει 3 νέες κοπέλες, οι οποίες είναι και οι τρεις από τη Θεσσαλία και τις οποίες τις θεωρούμε ιδιαίτερα ταλαντούχες.
Τις καλωσορίζουμε στο μαγικό χώρο του βιβλίου και τις ευχόμαστε να είναι δημιουργικές και ν’ αφήσουν ανεξίτηλα το σημάδια τους στην παιδική λογοτεχνία.
Ξεκινάμε με την Καρδιτσιώτισσα Αγγελική Φλώρου.
Η Αγγελική Φλώρου γεννήθηκε στην Αθήνα αλλά μεγάλωσε στο Λεοντάρι, ένα όμορφo χωριό στον κάμπο του νομού Καρδίτσας απ’ όπου κατάγεται.
Μεγαλώνοντας ανακάλυψε την αγάπη της για τα παραμύθια και άρχισε να παίρνει μέρος σε κάθε σχολική παράσταση γράφοντας μικρά παραμυθάκια και ποιήματα.
Σήμερα, αφού σπούδασε νοσηλευτική, ζει στην Καρδίτσα και είναι νοικοκυρά, σύζυγος και μητέρα δύο υπέροχων παιδιών, της Ροδάνθης και του Φώτη.
Στον ελεύθερο χρόνο της παίζει επιτραπέζια παιχνίδια με την κόρη της, πηγαίνει στον κινηματογράφο γράφει και διαβάζει.
Η φοβία της ως παιδί για τις σφήκες την ώθησε να γράψει την «Κέλη τη μικρή σφήκα» θέλοντας να γλυκάνει στα αθώα μάτια των παιδιών αυτό το μικρό και παρεξηγημένο έντομο, περνώντας τους ταυτόχρονα ηθικά διδάγματα που θα τα βοηθήσουν στην πορεία της ζωής τους.
Αγγελικής Φλώρου: «Κέλη η μικρή σφήκα» – Εικονογράφηση: Ίρις Σαμαρτζή
Η Κέλη είναι μια μικρή σφήκα που είχε την ατυχία να γεννηθεί κατάμαυρη. Απ’ την πρώτη κιόλας στιγμή ήρθε αντιμέτωπη με τα κοροϊδευτικά σχόλια ορισμένων κακότροπων εντόμων, κι’ έτσι αποφάσισε να αλλάξει την εμφάνισή της πάση θυσία και να αποκτήσει κι εκείνη χρυσαφιές ρίγες όπως όλες οι υπόλοιπες σφήκες.
Οι αγαπημένες της φίλες προσπάθησαν να τη βοηθήσουν, όμως χωρίς αποτέλεσμα. Η Κέλη αφού συμβουλεύτηκε το σοφότερο έντομο του δάσους αποφάσισε να ξεκινήσει το μακρινό ταξίδι της ως τον Ήλιο αφού μόνον εκείνος μπορούσε να της χαρίσει τις χαρακτηριστικές ρίγες.
Στο δρόμο της καταφέρνει να ξεφύγει απ’ τα νύχια του Άρη… ξεκουράζεται πάνω στην αφράτη Ροζαλία… μαθαίνει ενδιαφέροντα πράγματα απ’ τη λαμπερή Στελίνα και επιτέλους φτάνει στον προορισμό της.
Και ο άρχοντας Ήλιος τη ντύνει με τις πολυπόθητες χρυσαφιές ρίγες και η Κέλη αλλαγμένη πια επιστρέφει στο δασάκι της. Εκεί συναντά τα υπόλοιπα έντομα που αρχικά δεν την αναγνωρίζουν… αλλά την κατάσταση σώζουν η Λίτσα, η Μελίτα, η Άρια και ο σοφός γέρο-Ζαχαρίας.
Η Κέλη καταλαβαίνει πως η διαφορετικότητα δεν είναι κάτι κακό και πως το σημαντικότερο όλων είναι η ομορφιά της ψυχής και όχι η εξωτερική εμφάνιση. Το ταξίδι της Κέλης αποδεικνύεται επίσης ταξίδι γνώσης για την εγωίστρια Αφελίς που μετάνιωσε για την άσχημη συμπεριφορά της και ζήτησε συγνώμη. Μια καινούρια φιλία γεννήθηκε για τις δυό τους….
Η επόμενη συγγραφέας είναι η Λαρισσαία Φωτεινή Βασιλείου.
Η Φωτεινή Βασιλείου από παιδί αφηγείται παραμύθια σε μικρούς και μεγάλους. Τους ήρωες των παραμυθιών της δεν τους έχει φανταστεί, τους έχει συναντήσει, όπως λέει η ίδια, και έχει πάρει απ’ αυτούς την άδεια να αφηγηθεί τις ιστορίες τους με το δικό της τρόπο.
Η Φωτεινή αγαπάει το καλοκαίρι και τα δεντρόσπιτα και δεν της αρέσει ο χειμώνας, γιατί κρυώνει πολύ και αναγκάζεται να ντύνεται σαν το κρεμμύδι! Τρελαίνεται για τα γλυκά και παθαίνει αμόκ ειδικά με τα κοκ.
Καλό είναι επίσης να γνωρίζετε πως κάποτε κατάφερε να ξεφύγει από μια πανούργα μάγισσα που την κρατούσε κλειδωμένη σε ένα ασανσέρ και είχε καταπιεί το κλειδί. Ευτυχώς που ένας κλειδαράς είχε κολλήσει ένα αυτοκόλλητο με το τηλέφωνό του δίπλα στην πόρτα κι έτσι δραπέτευσε.
Αγαπημένες τις ασχολίες είναι να ζωγραφίζει τουβλάκια στους τοίχους του σπιτιού της στον Πυργετό και να κανονίζει κρυφά ραντεβού τα βράδια του καλοκαιριού με τις αλεπουδίτσες της Ξηρονομής.
Σε ένα παράλληλο σύμπαν η ίδια κοπέλα αφού τελείωσε το Λύκειο στην Αμερική, έζησε στην Αθήνα και σπούδασε Ψυχολογία, συνέχισε την εκπαίδευσή της στο Λονδίνο και είναι εκπαιδεύτρια Νευρογλωσσικού Προγραμματισμού και Ύπνωσης. Ζει ευτυχισμένη στον Βόλο, είναι μητέρα του μικρού Θωμά, σύζυγος του Ανδρογιάννη, αδερφή της Χριστίνας και κόρη του Ευάγγελου και της Ιωάννας.
Φωτεινής Βασιλείου : «Το μυστικό της Βασιλοπούλας»
Εικονογράφηση: Bασίλης Γρίβας
Μια φορά κι’ ένα καιρό, σ’ ένα παλάτι κάπου μακριά μια βασιλοπούλα μοιάζει να είναι πολύ δυστυχισμένη.
Ποιο είναι αυτό το ένοχο μυστικό που κρατά καλά κρυμμένο; Για ποιο λόγο μαραίνονται τα λουλούδια στον κήπο και τι τρόμαξε τον δράκο του παλατιού; Πως τους ήρθε και βουλώνουν τα αυτιά τους με βαμβάκι, σφουγγαράκια, καλαμάκια και ότι άλλο βρουν;
Μήπως πρόκειται για κάποιο είδος κινέζικου μαρτυρίου που αναγκάζει όλους στο παλάτι να ορκιστούν αιώνια εχεμύθεια; Κι’ αν είναι έτσι πως θα μάθουμε εμείς το μυστικό της βασιλοπούλας κι’ αν θα μπορέσει να βρεθεί λύση στο πρόβλημα της;
Ελάτε τώρα… όλοι ξέρουμε καλά πως τίποτα δεν μένει μυστικό για πάντα!
Τελειώνουμε τη βιβλιοπαρουσίασή μας με τη Βολιώτισσα Μαρία Κρητικού
Η Μαρία Κρητικού γεννήθηκε στον Αλμυρό, ασχολήθηκε επί πολλά χρόνια με μελέτες πάνω στην Ιστορία της Τέχνης και τις φιλοσοφίες των λαών της Ανατολής κι όπως αναφέρει η ίδια χαρακτηριστικά “γράφω από παιδί έμμετρα και πεζά κείμενα, καλύπτοντας εσωτερικές μου ανάγκες.
Ακούω ραδιόφωνο έντεχνη μουσική και λατρεύω τις μαντινάδες και τους λυράληδες.
Ζωγραφίζω αφρισμένες θάλασσες, χιονισμένα βουνά και αφράτα σύννεφα.
Καταπιάνομαι με την κεραμική και διαβάζω άπειρα βιβλία.
Συλλέγω μύθους, θρύλους, γνωμικά και ξεχασμένα τραγούδια της Ελληνικής παράδοσης.
…..Τα “νανουρίσματα” γράφτηκαν σε χρόνους ανύποπτους, διοχετεύοντας στο χαρτί την ένταση της αγάπης μου για κείνα. “Περιγράφουν” καταλήγει η συγγραφέας, τον τρόπο, που τα δικά μου μάτια ονειρεύονται, όταν τα κοιτάζουν”
Μαρίας Kρητικού : «Νανουρίσματα» – Εικονογράφηση: Αλέξια Οθωναίου
Από τον Μεσαίωνα, στη βυζαντινή δημοτική μουσική, οι λαϊκοί και συχνά αγράμματοι ποιητάρηδες έστηναν έναν αυθόρμητο στιχουργικό λόγο με σκοπό το τραγούδι, το χορό ή την εξιστόρηση.
Ο ρυθμός ήταν ο ιαμβικός δεκαπεντασύλλαβος, εξελικτική ανάπτυξη του
αρχαίου ιαμβικού καταληκτικού τετραμέτρου.
Ο δεκαπεντασύλλαβος στίχος συνεχίζει να είναι σήμερα μια κύρια και ευφάνταστη μορφή ποίησης των νεοελλήνων.
Τα νανουρίσματα της Μαρίας Κρητικού χορεύουν στο ρυθμό αυτό, άλλα και στο Χρόνο. Θα μπορούσαν να χουν γραφτεί στις όχθες που ακουμπά και στηρίζεται το γεφύρι της Άρτας, η να σιγοτραγουδιόνται ψηλά στο κάστρο σε κάποιο έργο απ την Κρητική ποίηση της Ενετοκρατίας.
Όμως, γραμμένα σήμερα, θα μπορούσε να τα ψιθυρίζει μια φίλη σας κοιμίζοντας την μικρή της κόρη σε άφωτο δωμάτιο που αντί για καντήλι, το αχνό άσπρο του laptop γράφει “Google”…
Τα βιβλία κυκλοφορούν από τις εκδόσεις «Τετράγωνο».
Καλή ανάγνωση στους μικρούς και μεγάλους αναγνώστες μας.
