Ο Σύλλογος Γυναικών Ν. Καρδίτσας και οι Ομάδες Γυναικών Σέκλιζας «Αγγελική Φυτσιλή» και Ταμασίου (μέλη ΟΓΕ) μπροστά στην 8η Μάρτη, Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, απευθύνεται σε όλες τις εργαζόμενες και τις άνεργες, τις αυταπασχολούμενες της πόλης και της υπαίθρου, τις νέες μητέρες, τις φοιτήτριες, τις συνταξιούχους, τις μετανάστριες και πρόσφυγες, σε όλες τις γυναίκες του καθημερινού μόχθου.
111 χρόνια από την καθιέρωσή της, το μήνυμά της παραμένει ζωντανό και επίκαιρο γιατί η ανισοτιμία της γυναίκας ζει και βασιλεύει.
Τα δικαιώματα των γυναικών στην εργασία, την προστασία της μητρότητας, την κοινωνική και προσωπική τους ζωή και τον ελεύθερο χρόνο συντρίβονται από τη βαρβαρότητα, που έχει θεό τα κέρδη και την ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών κολοσσών.
Κι όμως, σήμερα οι τεράστιες επιστημονικές δυνατότητες και οι νέες τεχνολογίες μπορούν να εξασφαλίσουν μια ζωή όπως αξίζει σε μας και τα παιδιά μας. Σήμερα υπάρχει η δυνατότητα να έχουμε όλες σταθερή εργασία, με σταθερό ωράριο, με μισθό που θα καλύπτει τις ανάγκες μας, με ολόπλευρη προστασία της μητρότητας από το κράτος, να δουλεύουμε λιγότερες ώρες και να έχουμε περισσότερο ελεύθερο χρόνο, που θα τον αξιοποιούμε δημιουργικά, σύμφωνα με τα ενδιαφέροντά μας, και να συμμετέχουμε στην κοινωνική δράση.
Ατομικά δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από τα αδιέξοδα της καθημερινότητας, της εκμετάλλευσης και καταπίεσης. Η ανασφάλεια και αγανάκτηση για τις συνθήκες εργασίας και ζωής των γυναικών μπορεί να βρει διέξοδο στο δρόμο της συλλογικής διεκδίκησης για όσα έχουμε ανάγκη τον 21ο αιώνα.
Η πανδημία ξεγύμνωσε την αιτία της βαρβαρότητας που βιώνουμε.
Σήμερα τον 21ο αιώνα, που υπάρχει τέτοια ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας, φαίνεται καθαρά ότι η υγεία των οικογενειών μας είναι ασύμβατη με τους νόμους της αγοράς και του κέρδους. Γι’ αυτό δεν ανεχόμαστε τίποτα λιγότερο από την πλήρη κάλυψη των αναγκών μας, δεν συμβιβαζόμαστε με τίποτα λιγότερο από αυτό που θα εξασφαλίσει την ισοτιμία μας.
Δεν θα αφήσουμε να μπουν τα δικαιώματά μας σε καραντίνα!
Δυναμώνουμε τη φωνή της αγωνιστικής διεκδίκησης για να μη φορτώσουν κυβέρνηση – επιχειρηματικοί όμιλοι πάλι στις πλάτες μας τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης και της διαχείρισης της πανδημίας.
Όσα μέτρα και να πάρουν δεν θα καταστείλουν τους αγώνες μας. Η κρατική και εργοδοτική βία δεν θα μας κλείσει το στόμα.
Σπάμε τις αλυσίδες του ατομικού δρόμου.
Το θάρρος, η αντοχή, η χειραφέτηση από τις κάθε είδους πιέσεις και βία που δέχονται οι γυναίκες στους εργασιακούς χώρους, στην Εκπαίδευση, στον Αθλητισμό μπορούν να ανθίσουν μόνο στο έδαφος της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης.
Η πραγματική ασπίδα προστασίας χτίζεται στο συλλογικό αγώνα για μια ζωή χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση σύμφωνα με τις ανάγκες και τις δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα τον 21ο αιώνα.
