Το Πάσχα είναι ίσως η μοναδική γιορτή που κλείνει μέσα της όλα τα συναισθήματα από την αγωνία, τον πόνο, τη θλίψη των Παθών και της Σταύρωσης, μέχρι την αγαλλίαση και την ελπίδα που φέρνει η Ανάσταση. Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες μας περίμενε το χωριό μαζί με τους συγγενείς και τους φίλους. Όλοι μαζευόμασταν για να γιορτάσουμε στο ζεστό οικογενειακό περιβάλλον, σε μια θρησκευτική ατμόσφαιρα με το χρώμα της παράδοσης.
Φέτος όμως είναι αλλιώτικα, για να προστατεύσουμε και να προστατευτούμε από την απειλή της εξάπλωσης μιας πανδημίας, αναγκαζόμαστε να κρατήσουμε κοινωνικές αποστάσεις και να μπούμε είτε σε περιορισμό είτε σε απομόνωση. Αυτό το Πάσχα φαίνεται πως θα το βιώσουμε ουσιαστικά, μέσα από την δική μας ταλαιπωρία και απελπισία, μέσα από τον δικό μας φόβο περιμένοντας όσο τίποτα άλλο την ελπίδα της Ανάστασης. Ζούμε λοιπόν στην εποχή «των παθών», μια διαδρομή ατέλειωτη και μαρτυρική ,σηκώνοντας τον δικό μας Σταυρό από μέτρα, φόβους και ανησυχίες, ευελπιστώντας για την δική μας Ανάσταση.
Η νηστεία φέτος δεν θα είναι η απλή αποχή από ορισμένες τροφές αφού θα την αναδείξουν τα έργα μας: προστατεύοντας τους ηλικιωμένους και βοηθώντας όσους έχουν ανάγκη. Μπορεί να μην κοινωνήσουμε, αλλά θα γνωρίζουμε πως «μένουμε σπίτι» για να σώσουμε ζωές.
Η ατμόσφαιρα είναι βαριά από τον παρατεταμένο εγκλεισμό μας στο σπίτι, αλλά εμείς με τις «Ακολουθίες του Νυμφίου» προετοιμαζόμαστε πνευματικά για το Θείο Δράμα, τις τέσσερις πρώτες μέρες της Μεγάλης Εβδομάδας.
Τη Μεγάλη Δευτέρα η άκαρπη συκιά μας θυμίζει πως ο καθένας μας έχει έναν προορισμό στην ζωή. Την Μεγάλη Τρίτη με τις δύο παραβολές των Δέκα Παρθένων και των Ταλάντων μπορεί να μάθεις να είσαι γεμάτος από πίστη, προνοητικότητα και φιλανθρωπία, αυτά που χρειαζόμαστε για να ξεπεράσουμε τα όσα ζούμε.
Την Μεγάλη Τετάρτη μην ξεχάσουμε να υποκλιθούμε στην έμπρακτη διδασκαλία της ταπείνωσης του Χριστού που αν και εξουσιάζει γη και ουρανό, πλένει τα πόδια των μαθητών Του στην ακολουθία του νιπτήρος. Η ζωή μας, άλλαξε ριζικά σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα από έναν ιό και η αλλαγή της συνηθισμένης μας καθημερινότητας έφερε στην επιφάνεια εκτός από αρνητικά συναισθήματα και την συναίσθηση της ταπεινότητας. Την ημέρα του Μυστικού Δείπνου, όπου ο Χριστός είναι έτοιμος να θυσιαστεί για να ελευθερώσει τον κόσμο από τα δεσμά της αμαρτίας, θα τηρήσουμε και φέτος το έθιμο βάφοντας τα κόκκινα αυγά, ελπίζοντας για την αναγέννηση του κόσμου περισσότερο από ποτέ.
Έφτασε η Μεγάλη Παρασκευή , η πιο «θλιμμένη» ημέρα του χρόνου. Η κορύφωση του θείου δράματος , η μέρα που δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο το μοιρολόγι της Παναγιάς. «Ὢ γλυκύ μου ἔαρ». Σίγουρα είναι πολύ δύσκολο να είναι κάποιος στο σπίτι και σε καραντίνα αυτές τις άγιες μέρες. Αλλά εστιάζουμε στην προστασία και βρίσκουμε τρόπους να εκφράσουμε την πίστη μας μένοντας σπίτι.
Μεγάλο Σάββατο και θα ψάλλουμε το «Χριστός Ανέστη» χωρίς να πάμε στη εκκλησία του χωριού και χωρίς να ανταλλάξουμε το «φιλί της Αγάπης» με αυτούς που είναι δίπλα μας. Φέτος το Άγιο Φως θα το ανάψουμε στην καρδιά μας, ελπίζοντας να μας δώσει την δύναμη να ανταπεξέλθουμε σε αυτό που ζούμε σήμερα. Ήρθε η ώρα να φανεί πόσο χρήσιμη είναι η νέα τεχνολογία. Μοιραζόμαστε ευχές, ελπίδες, αγωνίες με τους δικούς μας ανθρώπους και βρίσκουμε τρόπους μέσα σ΄αυτές τις δύσκολες συνθήκες να δώσουμε χώρο και σε θετικά συναισθήματα.
Την Κυριακή του Πάσχα η θλίψη της Σταύρωσης δίνει την θέση της στην ελπίδα που έφερε η Ανάσταση. Την Κυριακή δεν θα φύγει κανένας για επαρχία και δεν θα σουβλίσουμε το αρνί με συγγενείς και φίλους. Δεν μπορούμε να αλλάξουμε τα γεγονότα. Σίγουρα όμως μπορούμε να αλλάξουμε τον τρόπο που αντιδρούμε απέναντί τους και να διαχειριστούμε τα συναισθήματα που μας προκαλούν. Όλοι τα έχουμε καταφέρει σε δύσκολα πράγματα και έχουμε πολλές δεξιότητες για να τα καταφέρουμε και τώρα. Δεν καθηλωνόμαστε στον φόβο. Τον αντιμετωπίζουμε με τα μέτρα πρόληψης. Δεν απομονωνόμαστε. Οι άνθρωποι μας είναι εκεί, μπορούμε να μιλάμε πρόσωπο με πρόσωπο από τις οθόνες των συσκευών μας, σχεδόν σαν να βρίσκονται στον ίδιο χώρο, και να ανταλλάξουμε ευχές. Επικοινωνούμε μαζί τους και δεν αργεί η μέρα που θα τους συναντήσουμε.
Δεν φοβόμαστε τον ιό, δεν φοβόμαστε το μέλλον. Δεν χρειαζόμαστε πανικό. Ο φόβος του θανάτου μετριάζεται από την αξία που δίνουμε στη ζωή. «Μένουμε σπίτι» και αυτό αποτελεί αλτρουιστική επιλογή και αυτοπροστασία. «Όλα θα πάνε καλά».
Εύχομαι σε όλους καλό «πέρασμα» στην κανονικότητα με Ανάσταση ελπίδων, ονείρων και προσδοκιών για ένα πιο ευοίωνο αύριο. Χρόνια πολλά!
Λία Ρογγανάκη
Γενικός–Οικογενειακός Ιατρός
Επιμελήτρια Ά Κέντρο Υγείας Μουζακίου
Περιφερειακή Σύμβουλος
