Η «δια περιφοράς συνεδρίαση» του Δημοτικού Συμβουλίου αποτελεί μια εξαιρετική διαδικασία, που μπορεί να τυχαίνει εφαρμογής σε εξαιρετικές, επίσης, περιπτώσεις, όπως κι αυτή που διανύουμε. Μια εξαιρετική διαδικασία κατά την οποία, ως δημοτικοί σύμβουλοι, καλούμαστε να εγκρίνουμε ή όχι εξ αποστάσεως και χωρίς δυνατότητα για συζήτηση, υποβολή διευκρινιστικών ερωτημάτων, ανταλλαγή απόψεων, κατάθεση αντιπροτάσεων ή συμπληρωματικών προτάσεων, κ.λ.π., τα θέματα που κάθε φορά θεωρείται αναγκαίο για τη λειτουργία του Δήμου.
Εκ των πραγμάτων, λοιπόν, για μια τέτοια «εξαιρετική διαδικασία» θεωρείται επιβεβλημένη και η καταβολή εκ των προτέρων κάθε προσπάθειας για εξασφάλιση της μεγαλύτερης δυνατής συνεννόησης και συναίνεσης μεταξύ δημοτικών παρατάξεων και συμβούλων. Κι αυτή η συνεννόηση και συναίνεση είναι στην ευθύνη του Δημάρχου αλλά και, κυρίως, του προεδρείου του Δημοτικού Συμβουλίου να την διασφαλίσουν, με το τελευταίο, μάλιστα, να πρέπει να λειτουργεί ως ανεξάρτητο και αμερόληπτο όργανο, προσανατολισμένο στον ενωτικό για το Δημοτικό Συμβούλιο ρόλο του, τον οποίο οφείλει να προβάλει και να αξιοποιεί πλήρως.
Κατά τη διάρκεια της κρίσης που διανύουμε έγιναν δύο μέχρι τώρα «δια περιφοράς» συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου. Και για τα όσα γύρω απ’ αυτές διαμείφθηκαν αναφορικά με την έλλειψη κάθε συνεννόησης, την προσπάθεια του κου Δημάρχου να ωφεληθεί μικροπολιτικά, κ.λ.π., μίλησαν ήδη δημόσια από κοινού όλοι (κι αυτό έχει τη σημασία του) οι επικεφαλείς των δημοτικών παρατάξεων της αντιπολίτευσης, σε μια προσπάθειά τους να ενημερώσουν σχετικά τους δημότες.
Η δική μου παρέμβαση αφορά μόνο στο θεσμικό μου ρόλο ως αντιπροέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου, του οργάνου που, όπως και παραπάνω ανέφερα, πρέπει να λειτουργεί ανεξάρτητα, αμερόληπτα και ενωτικά για το Δημοτικό Συμβούλιο, και σκοπεύει να καταδείξει πόσο υποβαθμισμένος είναι στο Δήμο μας ο θεσμός του προεδρείου του Δημοτικού Συμβουλίου. Ένα προεδρείο που, ας σημειωθεί, δεν απαρτίζεται μόνο από τον/την πρόεδρο και το ρόλο του οποίου κάποιοι παρερμηνεύουν ως θεσμό, θεωρώντας τον ταυτισμένο με την εκάστοτε πρώτη σε δύναμη παράταξη στο Δημοτικό Συμβούλιο και πως τα συμφέροντα της οποίας και μόνο πρέπει να εξυπηρετεί.
Ως αντιπρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου, λοιπόν, η ενημέρωση ή συμμετοχή μου, τόσο νωρίτερα όσο και, κυρίως, ενόψει των δύο ανωτέρω αναφερόμενων κατ’ εξαίρεση «δια περιφοράς» συνεδριάσεων, τις ημερομηνίες διεξαγωγής τους, τα προς έγκριση θέματα, κ.λ.π., ήταν, δυστυχώς, παντελώς ανύπαρκτη. Και όταν με την ίδια ιδιότητά μου τηλεφώνησα στην πρόεδρο κα Μαρία Καραμπέκου να πληροφορηθώ και να ζητήσω στοιχεία για την τελευταία (31/3/2020) δια περιφοράς συνεδρίαση, αυτή μου έκλεισε το τηλέφωνο, απορροφημένη, προφανώς, από τις σκέψεις της για το αν και πως, όπως δήλωσε, πρέπει να πανηγυρίσει τη «νίκη» της (ποια νίκη, άραγε;) και από την «ικανοποίησή της», που αφήνει όλους εμάς της αντιπολίτευσης «βαθειά πληγωμένους».
Προσωπικά, η μέχρι σήμερα διαδρομή μου στη ζωή, στα κοινά του τόπου μου αλλά και στην ίδια την κοινωνία, μου δίνει την εμπειρία και την αντοχή ν’ ανταπεξέλθω σε συμπεριφορές, όπως αυτή της κας προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου Μουζακίου. Θεωρώ, ωστόσο, ότι οι ίδιες συμπεριφορές επιβεβαιώνουν και τον τίτλο της παρέμβασής μου. Ότι, δηλαδή, χάθηκε κάθε ισορροπία στο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου μας, με ότι αυτό συνεπάγεται για τη λειτουργία του τελευταίου ως οργάνου διοίκησης του Δήμου και για τους δημότες.
Ο καθένας ας αναλογιστεί τις ευθύνες του.
Γράφει ο Γιώργος Δ. Καραβίδας, δημοτικός σύμβουλος (Ενωτική Πρωτοβουλία), αντιπρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου Μουζακίου
