Ο Νίκος Σαλαγιάννης , μιλώντας στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ , παρουσία του κ. Παπανδρέου , είπε μεταξύ άλλων:
Αγαπητέ Πρόεδρε , με τη συναίσθηση ότι αυτή η συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής μας ομάδας , γίνεται σε μια εξαιρετικά κρίσιμη στιγμή, θάλεγα την πιο κρίσιμη των τελευταίων δεκαετιών, θα καταθέσω λίγες σκέψεις με ειλικρίνεια , εκ βαθέων που λέμε.
Οι εξελίξεις είναι οδυνηρές
Οδυνηρές , για τη χώρα μας που ταπεινώνεται.
Οδυνηρές , για την κοινωνία που θα πληγεί κι ένα μεγάλο μέρος της -οι πιο αδύναμοι , οι άνεργοι , τα παιδιά μας- κυριολεκτικά θα ματώσει.
Οδυνηρές και για την Παράταξή μας , που άλλα προγραμμάτιζε , άλλα υπόσχονταν και άλλα εξαναγκάζεται να εφαρμόσει.
Ιδιαίτερα οδυνηρές και για την γενιά μου , που μπήκε στην πολιτική με πάθος , με ορμή , με όνειρα και με ανιδιοτέλεια , για να αλλάξει τον κόσμο , να βάλει κανόνες , να υπερασπιστεί το δίκιο , να υπερασπιστεί την κοινωνική δικαιοσύνη . Και φτάσαμε ως εδώ.
Ηττηθήκαμε , επί της ουσίας.
Πριν σπρώξουν στο γκρεμό την οικονομία της χώρας οι λιποτάκτες της προηγούμενης κυβερνητικής εξουσίας, είχαμε ηττηθεί στο επίπεδο της ηθικής ευθύνης.
Ηττήθηκε η πολιτική ως άσκηση ευθύνης , απ’ την πολιτική ως άσκηση εξουσίας.
Ηττήθηκε η πολιτική των πεποιθήσεων , απ’ την πολιτική του καιροσκοπισμού.
Απ’ την κατάθεση ψυχής στους αγώνες για ένα καλύτερο μέλλον , περάσαμε στην επιδίωξη ενός χυδαίου νεοπλουτισμού, που διαχύθηκε από πάνω μέχρι κάτω, με τον πιο κυνικό τρόπο. Αυτός είναι ο πυρήνας της ήττας.
Δείτε τη διαδρομή πολλών στελεχών μας και θα καταλάβετε τι εννοώ…
Με τέτοια αντίληψη, κοντά ένα βήμα είναι ο συμβιβασμός , η διαπλοκή , η διαφθορά , η λεηλασία του δημόσιου πλούτου , τα αθέμιτα προνόμια , η λογική των κολλητών , η παρακμή…
Είναι τεράστια η ευθύνη , συλλογική και διαχρονική , της πολιτικής , πνευματικής κι επιχειρηματικής ηγεσίας του τόπου. Έτσι φτάσαμε ως εδώ…
Όμως προσωπικά , δεν παραδέχομαι την ήττα.
Με την έννοια , ότι δεν δέχομαι να είναι αυτή η μοίρα του τόπου μας , της κοινωνίας μας.
Δεν αποδέχομαι να είναι αυτή η μοίρα των παιδιών μας.
Γι’ αυτό πιστεύω , ότι μέσα απ’ αυτήν την ήττα , πρέπει να προετοιμάσουμε την επόμενη νίκη.
Πρέπει και μπορούμε να κάνουμε την κρίση ευκαιρία. Με σαρωτικές αλλαγές. Παντού και τώρα!
Εξάλλου στις κρίσιμες περιόδους αναδεικνύονται οι ηγέτες μιας κοινωνίας και καταξιώνονται ιστορικά οι παρατάξεις.
Αγαπητέ Πρόεδρε, σας έλαχε η τιμή και η ευθύνη να ηγηθείτε μιας μεγάλης προσπάθειας σωτηρίας της οικονομίας και αναγέννησης της χώρας .
Το εγχείρημα είναι ιστορικό και είμαστε όλοι μαζί σου σ’ αυτήν την προσπάθεια.
Για να τα καταφέρουμε , πρέπει να προστατέψουμε , να πείσουμε , να εμψυχώσουμε , να κινητοποιήσουμε την κοινωνία.
Δεν μου μένει χρόνος να μιλήσω διεξοδικά για όλα αυτά.
Θα κλείσω την τοποθέτησή μου με τρείς προτάσεις: πρωτογενείς , θεμελιακές, απολύτως αναγκαίες .
Πρώτον: Οι πολίτες απαιτούν τιμωρία. Να κάτσουν επιτέλους και κάποιοι στο σκαμνί.
Δεν είναι λαϊκισμός . Είναι λαϊκή απαίτηση! Δε γίνεται , δε μπορεί να μιλάμε συνεχώς για διαφθορά και διαπλοκή και κανένας να μην πληρώνει. Δεν το ανέχεται πια η κοινωνία .
Να αλλάξει ο νόμος περί ευθύνης Υπουργών και να διευκολυνθεί η άρση της βουλευτικής ασυλίας.
Αλλά προτείνω , κύριε Πρόεδρε και κάτι απλό και συγκεκριμένο:
Σε κάθε νομό να επιλεγεί-στην τύχη-ένας βουλευτής ή Υπουργός, νυν ή πρώην, ένας δήμαρχος ,ένας εφοριακός , ένας μηχανικός πολεοδομίας , ένας υπεύθυνος προμηθειών των νοσοκομείων και ένας επιχειρηματίας και να ελεγχθεί το ΄΄ ποθεν εσχες ΄΄ τους , εξονυχιστικά και αναδρομικά σε βάθος 10-15 χρόνων.
Και όποιος δεν μπορεί να δικαιολογήσει μέρος της περιουσίας του , να δημευτεί.
Έτσι απλά και καθαρά .
Για να ξέρει ο καθένας ότι θα’ ρθει και η σειρά του .
Για να βλέπει και η κοινωνία , με χειροπιαστά παραδείγματα , ότι αυτά που λέμε τα εννοούμε . Και για να μη λέω για τους άλλους , στη Καρδίτσα αρχίστε από εμένα κύριε Πρόεδρε…
Δεύτερον: Με ποιο κόμμα θα επιχειρήσουμε αυτή τη μεγάλη ανασυγκρότηση της χώρας ; Πώς θα κινήσουμε την κοινωνία, αφού είναι ακίνητο το κόμμα μας; Ουσιαστικά δεν υπάρχει κόμμα; Αφήσαμε μόνο ένα κέλυφος . Ούτε όργανα , ούτε συζήτηση , ούτε αποφάσεις . Εθνικό συμβούλιο , Πολιτικό συμβούλιο , απαξιωμένα .
Δε φταίει ο Γραμματέας , προσπαθεί , αλλά δε φτάνει.
Το θέλουμε το κόμμα; Τι θα κάνουμε γι’ αυτό;
Τρίτο : Αγαπητέ πρόεδρε, πρέπει να ξαναδείτε το μοντέλο διακυβέρνησης. Δεν είναι μόνο θέμα δημοκρατίας , θέμα λειτουργίας της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας .
Είναι και θέμα αποτελεσματικότητας , συντονισμού και διαφάνειας στη λήψη κρίσιμων αποφάσεων.
Το τραγικό παράδειγμα του κυρίου Καραμανλή θα μας στοιχειώνει..
Ένας νέος άνθρωπος , σε μια μεγάλη παράταξη , πήρε την διακυβέρνηση της χώρας και λειτούργησε σαν πρίγκιπας σε πριγκιπάτο: με μια μικρή αυλή , φίλων και κολλητών.
Το αποτέλεσμα; Οδήγησε την χώρα στο χείλος της καταστροφής , την παράταξη του σε τραγική ήττα , και τον εαυτό του στον εξευτελισμό.
Είμαι σίγουρος ότι πολλά έμπειρα στελέχη της Ν.Δ έβλεπαν που πάνε τα πράγματα. Αλλά δε μιλούσαν , Ξέρετε γιατί; Γιατί οι αυλικοί μοιράζουν εύνοιες και δυσμένειες. Και ορίζουν πολιτικές καριέρες. Γι΄αυτό δε μιλούσαν. Και βυθίστηκαν όλοι μαζί.
Αγαπητέ Πρόεδρε, ασφαλώς και δεν έχεις κανένα λόγο να λειτουργήσεις έτσι. Είμαστε όλοι μαζί σου. Είμαστε όλοι μαζί σου σ’ αυτή την μεγάλη προσπάθεια να βγάλουμε τον τόπο μας στο ξέφωτο.
Δε σου χρειάζονται οι αυλικοί…
