Έντεκα χρόνια πέρασαν από την εν ψυχρώ δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Στις 6 Δεκεμβρίου του 2008, στις 9μμ, οι σφαίρες του ειδικού φρουρού Επαμεινώνδα Κορκονέα, κάτω από το βλέμμα του συνεργάτη-συνεργού του Σαραλιώτη, κατευθύνθηκαν ίσια στην καρδιά του δεκαπεντάχρονου. Ο Αλέξης σωριάστηκε στο έδαφος μπροστά στα μάτια των φίλων του στη διασταύρωση Μεσολογγίου και Τζαβέλλα, στα Εξάρχεια. Ο θάνατός του ήταν ακαριαίος. Οι δύο ειδικοί φρουροί απομακρύνθηκαν πεζή από τον τόπο του εγκλήματος. Συνελήφθησαν ώρες αργότερα. Οι αντιδράσεις που ξέσπασαν απέτρεψαν τη απόκρυψη των δολοφόνων.
Η δολοφονία του Γρηγορόπουλου ήταν η θρυαλλίδα της εξέγερσης που ακολούθησε. Από το βράδυ της 6ης Δεκέμβρη και για πολλές εβδομάδες οι διαδηλώσεις ήταν καθημερινές, μαζικές και μαχητικές. Ο αναβρασμός που δεν κόπαζε θορύβησε την κυβέρνηση. Ο Καραμανλής κάλεσε τους πολιτικούς αρχηγούς, οι οποίοι βγαίνοντας απ’ το Μαξίμου καταδίκασαν τις «υπερβολές» και τις «επαναστάσεις που σπάνε τζάμια». Οι ρεφορμιστικές δυνάμεις και ο χώρος της αναρχίας έδειξαν τα όριά τους.
Το σύστημα θέλησε να τσακίσει την εξέγερση τότε, ήθελε τη συμμόρφωση της νεολαίας. Σήμερα επιδιώκει την πλήρη υποταγή της. Υποταγμένη νεολαία σημαίνει υποταγμένος λαός.
Το περασμένο καλοκαίρι, η ταξική ψευτο-δικαιοσύνη αθώωσε τον Σαραλιώτη, αποφυλάκισε τον Κορκονέα και καταλόγισε «ανάρμοστη συμπεριφορά» στο θύμα. Όλα αυτά, εκτός από πρόκληση, είναι σαφής απειλή και ηχηρό μήνυμα πως η αστυνομία αναλαμβάνει πιο έντονη δράση. Θα πίπτει ράβδος για να εφαρμόζονται οι νόμοι και να βασιλεύει η τάξη.
Η κατάργηση του ασύλου, οι συλλήψεις εφήβων στους κινηματογράφους, οι επιδρομές στα μαγαζιά που συχνάζουν νέοι, ο εξευτελισμός των συλληφθέντων, ο εγκλωβισμός φοιτητών μέσα στην ΑΣΟΕΕ από διμοιρίες των ΜΑΤ, είναι δείγματα γραφής ενός συστήματος που φασιστικοποιείται.
Όπου σπουδάζει ή εργάζεται η νεολαία τα αντιλαϊκά μέτρα την τσακίζουν. Στην εκπαίδευση υψώνονται νέοι ταξικοί φραγμοί. Το εργασιακό περιβάλλον είναι μαύρο για τους νέους. Δεν έχουν ασφάλιση και δεν μπορούν ούτε να φανταστούν ότι θα πάρουν κάποτε σύνταξη.
Για να κερδίσει ζωή με δικαιώματα, η νεολαία πρέπει να πετύχει ανατροπές παντού.
Να παλέψει ενάντια στον ιμπεριαλισμό που την προορίζει για κρέας στα κανόνια. Να υπερασπιστεί τα δημοκρατικά δικαιώματα για τον εαυτό της, τον λαό και τους κατατρεγμένους γης, τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Να αγωνιστεί για μισθούς και ασφάλιση. Να κερδίσει δωρεάν σπουδές.
Με μαζικές διαδηλώσεις και σκληρές μάχες στους χώρους δουλειάς, σε σχολεία και σχολές μπορεί να κερδίσει. Η αναμέτρηση με τον αντίπαλο είναι αναπόφευκτη και απαιτεί οργάνωση. Δεν υπάρχουν έτοιμοι δρόμο να βαδίσει, θα τους χαράξει βαδίζοντάς τους.
Οι εκπαιδευτικοί υπερασπίζονται τα δικαιώματα της νεολαίας. Με τις δικές τους διεκδικήσεις μπορούν να στηρίξουν τη νέα γενιά. Έχουν να ανταποκριθούν στα ίδια καθήκοντα. Ο αγώνας είναι κοινός.
Το κίνημα της νεολαίας είτε ως εργαζόμενης είτε ως σπουδάζουσας και το κίνημα των εκπαιδευτικών είναι υποσύνολα του εργατικού λαϊκού κινήματος. Κάθε τους μάχη εμπνέει, κάθε τους νίκη αποτελεί παρακαταθήκη.
Ο Δεκέμβρης του 2019 ας καταγραφεί ως μήνας μάχης.
Τη μνήμη του Αλέξη τιμούν οι αγώνες!
Των Αγωνιστικών Κινήσεων Εκπαιδευτικών Καρδίτσας
