Ο Μητροπολίτης Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων
Κύριλλος
προς τον ιερόν κλήρον και τον ευσεβή λαό της
Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων
«ΘΑΝΑΤΟΥ ΕΟΡΤΑΖΟΜΕΝ ΝΕΚΡΩΣΙΝ,
ΑΔΟΥ ΤΗΝ ΚΑΘΑΙΡΕΣΙΝ,
ΑΛΛΗΣ ΒΙΟΤΗΣ, ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΟΥ, ΑΠΑΡΧΗΝ··
ΚΑΙ ΣΚΙΡΤΩΝΤΕΣ ΥΜΝΟΥΜΕΝ ΤΟΝ ΑΙΤΙΟΝ,
ΤΟΝ ΜΟΝΟΝ ΕΥΛΟΓΗΤΟΝ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ
ΘΕΟΝ ΚΑΙ ΥΠΕΡΕΝΔΟΞΟΝ».
Αγαπητοί μου Αδελφοί,
Για μία ακόμη φορά μας αξιώνει ο Θεός να πανηγυρίσουμε τη μεγαλύτερη εορτή της Ορθοδοξίας και να χαρούμε με το γεγονός της Αναστάσεως του Κυρίου, που αποτελεί τον άξονα γύρω από τον οποίο περιστρέφεται η ιστορία της ζωής του ανθρωπίνου γένους, αλλά και τον ακρογωνιαίο λίθο ολοκλήρου του χριστιανικού οικοδομήματος, καθ’ όσον «εἰ δέ Χριστός οὐκ ἐγήγερται, κενόν ἄρα καὶ τὸ κήρυγμα ἡμών, κενή καὶ ἡ πίστις ὑμών» (Α Κορ. 15, 14), όπως υπογραμμίζει ο Απ. Παύλος.
Το ανθρώπινο γένος με την πτώση του και την αμαρτία επιβάλλει την αναγκαιότητα του θανάτου. Ο Θεός όμως, λόγω της απέραντης αγάπης Του για τον κάθε άνθρωπο, μεταβάλλει με την Ανάστασή Του την αναγκαιότητα αυτή του θανάτου σε δυνατότητα αφθαρσίας και αθανασίας. Σε αντίθεση με τον άνθρωπο, που με την ανυπακοή του στο θέλημα του Θεού οδηγείται στο θάνατο, ο Χριστός υπακούει στο θέλημα του Θεού-Πατρός, αποδέχεται εκούσια το θάνατο και αλλάζει τα δεδομένα για την πραγματική ζωή. Με τη στάση του ο άνθρωπος, στην ουσία, αρνείται να αγαπήσει πραγματικά το Θεό. Αντίθετα, ο Χριστός με τη θυσία Του φανερώνει την άφατη αγάπη Του για τον κάθε άνθρωπο, για τον καθένα από εμάς. Με την Ανάστασή Του ο Κύριος μας χαρίζει τη δυνατότητα να ζήσουμε διαφορετικά. Μας δίνει την «απαρχή μιας άλλης βιοτῆς», όπως λέει και το τροπάριο. Τώρα πλέον ο καθένας μας μπορεί να «σώσει» τη ζωή του, αν «συναποθάνη» σ’ αυτή τη ζωή με τον Αναστάντα Κύριο. Γιατί η ζωή, για τον καθένα που έχει καταλάβει το βαθύτερο νόημα της υπάρξεώς του, δεν είναι απλώς η βιολογική επιβίωση. Πραγματική ζωή είναι η ουσιαστική κοινωνία του με το Θεό. Πραγματική ζωή είναι η παραίτηση από το εγωιστικό θέλημά του και η καλλιέργεια της προσωπικής του σχέσης με το Θεό. Πραγματική ζωή είναι να βιώνει κανείς, καθημερινά, στην ύπαρξή του την αγάπη του Θεού και αυτή η αγάπη να είναι η μοναδική πυξίδα στο δρόμο του.
Η αγάπη βέβαια του ανθρώπου προς το Θεό, όπως συμβαίνει και με την αγάπη άνθρώπου προς συνάνθρωπο, δεν επιβάλλεται εξωτερικά. Είναι μία υπόθεση καθαρά προσωπικής ελευθερίας. Είμαστε ελεύθεροι να αγαπήσουμε η όχι το Θεό και είμαστε, επίσης, ελεύθεροι να πιστεύσουμε η όχι στον Αναστάντα Θεό. Και αυτήν την ελευθερία ο Χριστός την σέβεται ακόμη και στην Ανάστασή Του. Τι πιο εύκολο για Εκείνον να κάνει φανερή τη θεότητά Του και να αναστηθεί ενώπιον όλων, Ρωμαίων και Εβραίων, που Τον καταδίκασαν; Δεν επέλεξε όμως αυτόν το δρόμο. Διότι, τότε θα κυριαρχούσε ο φόβος και θα εξέλιπε η προσωπική ελευθερία της αγάπης.
Μόνο όποιος πιστεύει και αγαπά με όλη του την καρδιά τον Αναστημένο Χριστό, μπορεί να νιώσει σήμερα τη μεγάλη αυτή χαρά. Μόνο όποιος πιστεύει ότι ο Θεός πάτησε το θάνατο με τον δικό Του θάνατο και εκμηδένισε τη δύναμη του βιολογικού τέλους με την Ανάστασή Του, είναι ικανός να γευθεί τη γλυκιά προσδοκία της Ανάστασης και του «κόσμου τούτου». Μόνο εκείνος που περιμένει με αγάπη, ελπίδα και πίστη την ανέσπερη μέρα της Βασιλείας Του, εορτάζει και υμνεί σήμερα τον Αίτιο της καινούριας ζωής του καθενός μας.
Εύχομαι, από τα βάθη της καρδιάς μου, να ανήκουμε όλοι στα εκλεκτά τέκνα του Θεού και να υμνήσουμε -σκιρτώντας από χαρά- τον Αναστημένο Χριστό, για να εορτάσουμε πραγματικά την θεία Του Ανάσταση.
Χριστός Ανέστη! Χρόνια πολλά και ευλογημένα!
Με εγκάρδιες ευχές και την αγάπη του Αναστάντος Κυρίου μας
†Ο ΘΕΣΣΑΛΙΩΤΙΔΟΣ Κ΄ ΦΑΝΑΡΙΟΦΕΡΣΑΛΩΝ
ΚΥΡΙΛΛΟΣ
