Υπέρ της μερικής εκτροπής του Αχελώου τάχθηκε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στη συνέντευξη Τύπου από το Βελλίδειο συνεδριακό κέντρο Θεσσαλονίκης την περασμένη Κυριακή. Όπως ανέφερε απαντώντας σε σχετική ερώτηση:
“Το ζήτημα του Αχελώου είναι μια πονεμένη ιστορία που πηγαίνει σχεδόν 40 χρόνια πίσω. Άλλη εκτροπή του Αχελώου είχαν οραματιστεί αυτοί που την σχεδιάσαν πριν από 40 χρόνια, άλλη συζητάμε σήμερα.
Η άποψή μου είναι ξεκάθαρη: Δεν γίνεται να έχουν δαπανηθεί χρήματα του Έλληνα φορολογούμενου και να υπάρχουν μισοτελειωμένα έργα τα οποία να σαπίζουν ειδικά όταν κάποια από αυτά είναι σημαντικά υδροηλεκτρικά έργα, όπως η Μεσοχώρα ή ενδεχομένως και η Συκιά.
Πιστεύω ότι αυτή τη στιγμή θα μπορούσε να υπάρχει ένα ισχυρό περιβαλλοντικό επιχείρημα για μια, περιορισμένης έκτασης, μερική εκτροπή του Αχελώου, η οποία δεν θα επηρεάσει σε καμία περίπτωση το υδατικό δυναμικό της δυτικής Ελλάδος αλλά θα προσφέρει μια σημαντική ανακούφιση για τη Θεσσαλία και θα μας επιτρέψει να ξεφύγουμε από πρακτικές οι οποίες είναι εξαιρετικά επιβαρυντικές για το περιβάλλον.
Διότι δεν συζητάμε σήμερα πόσο επιβαρυντικό για το περιβάλλον είναι να τρυπάμε στα 500 ή στα 600 μέτρα να βγάζουμε υφάλμυρο νερό και να καταναλώνουμε πάρα πολύ ηλεκτρική ενέργεια.
Άρα, το ζήτημα αυτό θέλουμε να το ξαναδούμε ως Κυβέρνηση. Δεν κάνω εκπτώσεις ως προς την προστασία του περιβάλλοντος και δεν πρόκειται να κάνω εκπτώσεις βέβαια και στην ανάγκη η Θεσσαλία να περάσει από ένα μοντέλο αλόγιστης χρήσης του νερού σε ένα μοντέλο σωστής χρήσης του νερού.
Και αυτό υπάρχουν πολλοί τρόποι για να γίνει. Χάνεται πάρα πολύ νερό στη Θεσσαλία σήμερα -το γνωρίζετε πάρα πολύ καλά- από ξεπερασμένα ανοιχτά αρδευτικά δίκτυα, από ποτίσματα τα οποία γίνονται μέρα μεσημέρι, από έλλειψη σωστής μέτρησης από τους τοπικούς ΓΟΕΒ και ΤΟΕΒ αν και κάποιοι έχουν κάνει πρόοδο σε αυτή την κατεύθυνση ώστε να συνδεθεί πραγματικά η εξοικονόμηση νερού με ουσιαστικά οικονομικά οφέλη.
Άρα πρέπει να δούμε το ζήτημα συνολικά. Και δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να δεχθώ, εφόσον προχωρήσει το έργο αυτό, να αποτελεί άλλοθι για να συνεχίσουμε στη Θεσσαλία κακές πρακτικές κατασπατάλησης των υδάτινων πόρων.
Αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση όμως ότι ένα έργο το οποίο έχει στοιχίσει πολλά -μόνο η Μεσοχώρα νομίζω ότι έχει στοιχίσει 500 εκατομμύρια ευρώ, είναι ένα μεγάλο φράγμα- να κάθεται εκεί και να μην μπορεί να συνεισφέρει και στο υδροηλεκτρικό δυναμικό της χώρας. Αυτό δεν έχει καμιά λογική.”
