Τη Δευτέρα 5 Αυγούστου θα διεξαχθεί στο Δημαρχείο Καρδίτσας πλειοδοτική δημοπρασία, για την εκμίσθωση 10 δημοτικών δασικών τεμαχίων, συνολικού εμβαδού 37.642,15 τ.μ. του Δήμου Καρδίτσας, για την εγκατάσταση τμήματος αδειοδοτημένης Γραμμής Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας και την πραγματοποίηση των απαραίτητων για το σκοπό αυτό έργων υποδομής. Η εν λόγω διαδικασία ουσιαστικά αποτελεί προώθηση και επιτάχυνση των σχεδίων εγκατάστασης αιολικών στην περιοχή των Αγράφων, καθώς οι υπό δημοπράτηση εκτάσεις αφορούν τις περιοχές που θα περάσει το δίκτυο υποδομών και υποστήριξης των ανεμογεννητριών. Η εξέλιξη αυτή καθιστά «κενό γράμμα» τις υποτιθέμενες αντιδράσεις θεσμικών παραγόντων της περιοχής (δήμαρχοι του νομού Καρδίτσας, περιφερειάρχης κτλ.), δίνοντάς τους χαρακτήρα κατευνασμού των κοινωνικών αντιστάσεων και εναπόθεσης των ελπίδων σε θεσμικές ισορροπίες. Αυτό βέβαια που δεν μπορούν να υποκρύψουν είναι η στρατηγική συμφωνία όλου του αστικού κατεστημένου γύρο από το πλαίσιο της «πράσινης οικονομίας», αλλά και της εκχώρησης φύσης και πλούτου στα αρπακτικά των εταιρειών παραγωγής και διαχείρισης της ενέργειας.
Ενδεικτικοί σε σχέση με τις κατευθύνσεις και τα συμφέροντα που διακυβεύονται με την εγκατάσταση των ανεμογεννητριών, είναι οι όροι εκμίσθωσης των δημοτικών εκτάσεων. Οι εν λόγω συμβάσεις ουσιαστικά μιλάνε για εκχώρηση δημόσιας γης, για συνολικά 50 χρόνια (Άρ 3: «Η χρονική διάρκεια της μίσθωσης ορίζεται εικοσαετής… Ο εκμισθωτής Δήμος παρέχει στον μισθωτή το δικαίωμα προαίρεσης να παρατείνει τη μίσθωση για μια ακόμη 20ετία…Το ίδιο δικαίωμα, μονομερούς δηλαδή παράτασης της μίσθωσης για χρονικό διάστημα δέκα (10) ετών, παρέχει μετά την παρέλευση της δεύτερης εικοσαετίας, στον μισθωτή…»).
Στο ίδιο μήκος κύματος η δημόσια γη εκχωρείτε όχι απλά χωρίς καμία υποχρέωση αποκατάστασης – αποζημίωσης για τις ανυπολόγιστες περιβαλλοντικές επιπτώσεις (Αρ 14: «Οι εγκαταστάσεις, πυλώνες, καλωδιώσεις θα παραμένουν στην κυριότητα του μισθωτή, ο οποίος θα δικαιούται στην περίπτωση αποχώρησής του από το μίσθιο, είτε κατά τη λήξη της μίσθωσης ή την καθ’ οιονδήποτε άλλον τρόπο λύσης της να τις απομακρύνει. Διευκρινίζεται ότι τυχόν δρόμοι, περιφράξεις και κτίσματα από σκυρόδεμα θα παραμείνουν προς όφελος του μισθίου, χωρίς καμία υποχρέωση του εκμισθωτή να καταβάλει και αντίστοιχο δικαίωμα του μισθωτή να ζητήσει αποζημίωση για τις κατασκευές αυτές…»), αλλά η οποιαδήποτε εταιρία θα έχει το δικαίωμα να κατασκάψει τον τόπο και αν δει κάποιο πρόβλημα ή η «επένδυσή» της προκύψει οικονομικά ασύμφορη (αφού έχουν μασήσει τις επιδοτήσεις της ΡΑΕ – από το λαϊκό εισόδημα), μπορεί απλά να αφήσει πίσω της καμένη γη χωρίς καμιά συνέπεια (Αρ. 14: «Η μίσθωση που θα καταρτισθεί με τον ανάδοχο μισθωτή λύεται: Με καταγγελία εκ μέρους του μισθωτή εάν για οποιονδήποτε λόγο δεν μπορεί κατά την απόλυτη κρίση του μισθωτή να συνεχιστεί η ανάπτυξη και λειτουργία του Αιολικού Πάρκου, οπότε στην περίπτωση αυτή ο μισθωτής θα δικαιούται να καταγγείλει την μίσθωση…»).
Τα παραπάνω καθιστούν για μια ακόμη φορά σαφές πως η εγκατάσταση αιολικών πάρκων δεν ανταποκρίνεται ούτε στην ανάγκη κάλυψης ενεργειακών αναγκών του λαού, ούτε αποτελούν πεδίο που θα βελτιώσει οικονομικά τη ζωή της εργαζόμενης πλειοψηφίας. Αποτελούν έναν κερδοφόρο και απόλυτα καταστροφικό σχεδιασμό του κεφαλαίου με σοβαρές παρενέργειες στο ζήτημα των περιβαλλοντικών επιπτώσεων, στο ζήτημα της ιδιοκτησίας και της εκμετάλλευσης της δημόσιας γης, της διανομής και του κόστους ενέργειας, τη βίαιη παρέμβαση στην κοινωνική ζωή, στην ψυχαγωγία και τελικά σε όλους τους τομείς της ζωής της εργαζόμενης πλειοψηφίας. Από αυτή την άποψη, η ανατροπή των σχεδίων για την εγκατάσταση ανεμογεννητριών δε θα επιτευχθεί με λογικές «εξαιρέσεων» από τη δική μας περιοχή, ούτε με θεσμικές αυταπάτες, αλλά με ένα κίνημα που θα αμφισβητεί τους βασικούς νόμους της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Σε αυτή τη κατεύθυνση μπορεί να συμβάλει η δημιουργία ενός ευρύ κοινωνικού και περιβαλλοντικού κινήματος που θα συνδέουν την οικολογική οπτική με τις συνολικές κοινωνικές διεκδικήσεις, με κέντρο την εργαζόμενη πλειοψηφία, με ανεξάρτητες μορφές συγκρότησης αγώνα και δράσης.
Ως Αριστερή Παρέμβαση, αντιμετωπίζουμε το θέμα της ενέργειας, με κριτήριο τις ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας και του δικαιώματος της σε μία αξιοβίωτη ζωή σε ένα προστατευμένο περιβάλλον ,μέσα από την αμφισβήτηση του καταναλωτισμού και του ενεργοβόρου καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και της κατοχής των πηγών ενέργειας από το κεφάλαιο. Στη βάση αυτή παλεύουμε ενιαία ενάντια στα σχέδια εγκατάστασης ανεμογεννητριών στα Άγραφα, το Ν. Πήλιο, τον Κίσσαβο κ.α., προκειμένου να διαμορφωθεί ένα συμπαγές αγωνιστικό ρεύμα που θα υπερασπίζεται τη γη και το περιβάλλον και θα εκφράζει τις κοινωνικές ανάγκες κόντρα και ενάντια στην καπιταλιστική κερδοφορία, το ξεπούλημα, την καταπάτηση και την καταστροφή.
Τα παραπάνω δεν είναι για εμάς όμορφα λόγια σε διακηρύξεις κλεισμένες σε σκονισμένα συρτάρια. Αποτελούν σχέδιο πάλης που θα κριθεί στους δρόμους του αγώνα και στη δυνατότητά του να μπλοκάρει τα σχέδια της αστικής πολιτικής. Σε αυτή την κατεύθυνση καλούμε ανοιχτά το λαό της Θεσσαλίας σε μπλοκάρισμα της διαδικασίας της δημοπρασίας των δασικών εκτάσεων του δήμου Καρδίτσας τη Δευτέρα 05 Αυγούστου στις 08:30 στο δημαρχείο Καρδίτσας και σε μαζική παρέμβαση στην πόλη της Καρδίτσας.
Όλοι τη Δευτέρα 05 Αυγούστου στις 08:30 στο δημαρχείο Καρδίτσας να μπλοκάρουμε τη δημοπρασία των δασικών εκτάσεων του δήμου Καρδίτσας και την εκκίνηση των διαδικασιών εγκατάστασης Αιολικών στα Άγραφα.
Της Αριστερής Παρέμβασης στη Θεσσαλία – Ανταρσία για την Ανατροπή
