Επειδή το τελευταίο διάστημα, γράφηκαν και ειπώθηκαν πολλά σε σχέση με την κοστολόγηση του νερού και την επιβολή περιβαλλοντικού τέλους, θέλουμε να σας ενημερώσουμε για τα παρακάτω:
Η Ευρωπαϊκή Ένωση εφαρμόζει από τις αρχές του 2000 μια νέα πολιτική για τη διαχείριση των υδατικών πόρων. Βασικό εργαλείο προώθησης της νέας πολιτικής είναι η Οδηγία Πλαίσιο 2000/60/ΕΚ για τα Ύδατα.
Η εναρμόνιση της ελληνικής νομοθεσίας με την Οδηγία Πλαίσιο 2000/60/ΕΚ έγινε με το Ν. 3199/2003 (ΦΕΚ Α’ 280) και το Π.Δ. 51/2007 (ΦΕΚ Α΄ 54). Με τις διατάξεις αυτές ενσωματώνονται στην εθνική νομοθεσία οι βασικές έννοιες της Οδηγίας για τους υδατικούς πόρους και ταυτόχρονα συγκροτείται η νέα διοικητική δομή και καθορίζονται οι αρμοδιότητες των επιμέρους φορέων, τόσο σε εθνικό όσο και σε περιφερειακό επίπεδο.
Προτεραιότητα και αναγκαίο βήμα για την εφαρμογή της Οδηγίας στη χώρα μας αποτέλεσε η κατάρτιση των Σχεδίων Διαχείρισης Λεκανών Απορροής Ποταμών των 14 Υδατικών Διαμερισμάτων (ΥΔ) της χώρας.Hεκπόνηση των Σχεδίων Διαχείρισης Λεκανών Απορροής Ποταμών (ΣΔΛΑΠ), έγινε από την Ειδική Γραμματεία Υδάτων (ΕΓΥ) του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας (ΥΠΕΝ).
Στις 22-05-2017, αναρτήθηκε στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης (ΦΕΚ Β 1751), η Απόφαση της Εθνικής Επιτροπής Υδάτων, με θέμα την “Έγκριση γενικών κανόνων κοστολόγησης και τιμολόγησης υπηρεσιών ύδατος. Μέθοδος και διαδικασίες για την ανάκτηση κόστους των υπηρεσιών ύδατος στις διάφορες χρήσεις του”. Πρόκειται για υποχρέωση της χώρας στο πλαίσιο της Οδηγίας Πλαίσιο 2000/60/ΕΕ για τα νερά, όπως ενσωματώθηκε στο Ελληνικό δίκαιο με το ν. 3199/2003. Τον Ιούνιο του 2018, το ΥΠΕΝ, αποστέλλει εγκύκλιο με διευκρινήσεις για την απόφαση της κοστολόγησης του νερού από την οποία προκύπτουν ξεκάθαρα οι αρμοδιότητες και υποχρεώσεις των διαφορετικών φορέων σε ότι αφορά τη διαχείριση του νερού.
Μετά την αναγκαία παράθεση των παραπάνω, γίνεται ξεκάθαρο, ότι ήταν γνωστές σε όλους τους εμπλεκόμενους φορείς, Αποκεντρωμένη Διοίκηση, Περιφέρεια, Δήμους,ΓΟΕΒ,ΤΟΕΒ, ΔΕΥΑ, οι υποχρεώσεις του καθενός , από το Ενωσιακό & Εθνικό Δίκαιο σε σχέση με την κοστολόγηση του νερού.
Η Απόφαση της Αποκεντρωμένης Διοίκησης για έγκριση του περιβαλλοντικού κόστους και κόστος πόρου ήταν υπηρεσιακή υποχρέωσηπου προκύπτει από την παραπάνω νομοθεσία.
Η ημερομηνία έκδοσής της Απόφασης, αναληθώς αναφέρεται ότι έγινε μετά την αποχώρηση των αγροτών από τα μπλόκα. Οι αγρότες αποχωρούν στις 20 Φεβρουαρίου και η Απόφαση αναρτάται στο Διαύγεια στις 11 Φεβρουαρίου.
Το κόστος πόρου και περιβαλλοντικό κόστος που αναφέρονται στην Απόφαση, δεν είναι αυθαίρετα αλλά προέκυψαν από μελέτες που εκπονήθηκαν στο πλαίσιο των Σχεδίων Διαχείρισης Λεκανών Απορροής Ποταμών (ΣΔΛΑΠ). Τα Συμπληρωματικά Μέτρα που υπάρχουν στα ΣΔΛΑΠ για το Υδατικό Διαμέρισμα Θεσσαλίας, περιλαμβάνουν έργα ύψους 117.000.000 εκατομμυρίων, τα οποία είναι απαραίτητα για τη βιωσιμότητα του Υδατικού Διαμερίσματος Θεσσαλίας δεδομένου ότι πρόκειται για ελλειμματική περιοχή, αυξάνουν όμως το κόστος πόρου.
Επισημαίνουμε ότι το περιβαλλοντικό τέλος, που πρέπει να οριστεί από τους Παρόχους ύδατος με αναλυτική αναφορά στα τιμολόγιά τους, θα αποδίδεται στο Πράσινο Ταμείο και είναι ανταποδοτικό. Με άλλα λόγια ξαναγυρίζει πίσω με τη μορφή μέτρων που θα διατηρήσουν ή θα επαναφέρουν την καλή ποσοτική και ποιοτική κατάσταση των νερών της Θεσσαλίας.
Σκοπός των μέτρων είναι να επιτυγχάνεται η βιώσιμη χρήση και η βελτίωση της κατάστασης των υδάτων, και να διασφαλίζεται ο συνταγματικά κατοχυρωμένος χαρακτήρας του ύδατος ως δημόσιου κοινωνικού αγαθού απολύτως απαραίτητου για τη διαβίωση του ανθρώπου.
Ειδικά για αυτούς που «διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους» για την κοστολόγηση του νερού, πρέπει να αποφασίσουν αν πιστεύουν στη εφαρμογή των Ευρωπαϊκών οδηγιών και την αποφυγή επιβολής προστίμων στη χώρα μας από τη μη εφαρμογή τους. Διότι αυτή είναι η ουσία και όχι οι χειραψίες με Επιτρόπους της Ε.Ε.
Θεωρούμε ότι όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς σε σχέση με το νερό πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους και τις υποχρεώσεις που προκύπτουν από την Ευρωπαϊκή και εθνική νομοθεσία και νομολογία.
Το νερό αποτελεί κοινό αγαθό και με αυτή την έννοια πρέπει να διασφαλίζεται η παροχή του στις μελλοντικές γενεές σε καλή ποσοτική και ποιοτική κατάσταση, μέσω της ορθολογικής και αποδοτικής χρήσης ύδατος.
