Του Σωκράτη Βασιλάκου
Δεν θα μπορούσε να γίνει και διαφορετικά με το κ. Γιώργο Παπανδρέου: Δάσκαλο είχε τον πατέρα του, και έμελλε το μήλο να πέσει κάτω από τη μηλιά και ας έλεγε ο λαός ότι ο Γιωργάκης διαφέρει, και ας έλπιζε για κάτι καλύτερο.
Ας κάνουμε όμως μια ιστορική αναδρομή χρήσιμη ίσως για κάποια συμπεράσματα:
Δεκαετία 1970: Πρωθυπουργός ο Κων/νος Καραμανλής θείος, του μέχρι πριν λίγο πρωθυπουργού (2004 – 2009) Κώστα Καραμανλή.
Αξιωματική αντιπολίτευση από το 1977, ήταν το ΠΑΣΟΚ, αρχηγός του, ο Ανδρέας Παπανδρέου, πατέρας του νυν πρωθυπουργού.
Ο θείος πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής έλεγε: «Ανήκομεν εις την δύσην» σε απάντηση των αριστερών και φλογερών συνθημάτων του Αντρέα Παπανδρέου που ξεσήκωναν τα λαϊκά στρώματα. Tα συνθήματα εκείνα δεν ήταν άλλα από τα περιβόητα: «Έξω το ΝΑΤΟ, έξω οι Αμερικάνοι, ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο, έξω οι βάσεις του θανάτου, έξω από την ΕΟΚ, , έξω το ξένο και ντόπιο κεφάλαιο, Εθνική ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία, κοινωνική απελευθέρωση, η Ελλάδα να ανήκει στους Έλληνες σοσιαλιστικός μετασχηματισμός της κοινωνίας, αλλαγή- αλλαγή λαϊκή συμμετοχή,» και πολλά άλλα με τα οποία συνθήματα όρθωνε οδόφραγμα στην πορεία των ριζοσπαστικών δυνάμεων προς τα αριστερά (αυτό ήταν το ζητούμενο) και είχε «κολλήσει στη γωνία» τα αριστερά κόμματα της περιόδου εκείνης, ακόμη και το ΚΚΕ. Ένας αριστερός, ένας προοδευτικός, ένας δημοκράτης της περιόδου εκείνης, δεν ζητούσε κάτι περισσότερο από αυτά που με πάθος και πείσμα διαλαλούσε ο πατήρ.
Δεκαετία 2000: Προεκλογική περίοδος βουλευτικών εκλογών 2009:
Κώστας Καραμανλής αρχηγός της Ν.Δ. : «Η οικονομία βρίσκεται σε δεινή θέση και πρέπει να παρθούν σκληρά μέτρα….» τα οποία απαριθμούσε. Βέβαια αυτός γνώριζε ότι με τέτοιες εξαγγελίες σε προεκλογική περίοδο οι ψήφοι φεύγουν αντί να έρχονται. Όμως το παιχνίδι ήταν στημένο και προετοιμασμένο από το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο και τα ξένα κέντρα, για αλλαγή κυβερνητικής φρουράς. Μπροστά στο γεγονός, ότι η οικονομία ήταν κάτι παραπάνω από ναυάγιο (γεγονός που επί χρόνια έκρυβαν), τα σκληρά και αντιλαϊκά μέτρα που ήθελαν να πάρουν και ήδη παίρνουν δεν ήταν δυνατόν να αποδώσουν με την επανεκλογή μιας χρεοκοπημένης κυβέρνησης ηλικίας πέντε ετών. Έπρεπε οπωσδήποτε να έρθει νέα, με άφθαρτα τάχα κατά το δυνατόν πρόσωπα και ένα κόμμα με αριστερό δήθεν προφίλ.
Ο Γιώργος Παπανδρέου, προεκλογικά, απαντούσε στον Καραμανλή: «υπάρχουν χρήματα, έχουμε σχέδιο, δεν θα θιγούν τα εισοδήματα του λαού» και αρκετά άλλα παρόμοια, αναληθή μεν, ικανά και αρκετά δε, για να κερδίσει τις εκλογές.
Δεκαετία 1980: Το ΠΑΣΟΚ έρχεται στην κυβέρνηση και ο Αντρέας Παπανδρέου γίνεται πρωθυπουργός. Ο λαός, σχεδόν για μια δεκαετία, (1981 – 1989) περίμενε και περίμενε και ξαναπερίμενε, για να ιδεί κάποια στροφή προς τα αριστερά, να ιδεί την περιβόητη αλλαγή η οποία τελικά ποτέ δεν ήρθε. Όμως ο Αντρέας στα λόγια, συνέχιζε το βιολί του περί αλλαγής και σοσιαλιστικού μετασχηματισμού της κοινωνίας, συνέχιζε με αριστερή φρασεολογία και δεξιά πρακτική, τόσο δεξιά που ξεπερνούσε ακόμη και τα κόμματα της παραδοσιακής δεξιάς. Και ο λαός ακόμη αναρωτιέται που πήγαν εκείνα τα σοσιαλιστικά οράματα. Και εξακολουθεί να βιώνει και σήμερα, τη δεξιά πολιτική του ΠΑΣΟΚ.
Δεκαετία 2000: Το ΠΑΣΟΚ ξανάρχεται στην κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον υιό αυτή τη φορά και η ιστορία επαναλαμβάνεται: ο Γιώργος έψαξε για τα χρήματα, που προεκλογικά υποσχέθηκε αλλά δεν τα βρήκε, το προεκλογικό «σχέδιο» μπαρούφα το ξέχασε κιόλας, όμως ψάχνοντας ανακάλυψε ότι παρέλαβε «χρεοκοπημένη οικονομία», κάτι ανάλογο με το «καμένη γη» που έλεγε ο πατέρας του και για να την ξεχρεοκοπήσει, έθεσε σε εφαρμογή τα αντιλαϊκά μέτρα, ακριβώς αυτά που έλεγε προεκλογικά ο Κ. Καραμανλής και ίσως σκληρότερα.
Η ΣΥΓΧΟΡΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ
Για να περάσουν όμως τα σκληρά και αντιλαϊκά αυτά μέτρα, με όσο γίνεται λιγότερους κραδασμούς για την κυβέρνηση και το καπιταλιστικό σύστημα, δουλεύει μια καλά στημένη μηχανή παραπληροφόρησης, εκφοβισμού, ηττοπάθειας, τρόμου και παράδοσης άνευ όρων των Ελλήνων πολιτών. Τα όργανα είναι τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας (με τα ακριβοπληρωμένα παπαγαλάκια) που ελέγχονται από την κυβέρνηση ή συμπλέουν με αυτή και οι μηχανισμοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης οι οποίοι καλλιεργούν το δίλημμα ενώπιον του λαού: «Τι προτιμάτε, να χάσετε λίγα προκειμένου να βγείτε από την κρίση ή να τα χάσετε όλα χρεοκοπώντας η ελληνική οικονομία»
Όμως ο λαός δεν πρέπει να πέσει θύμα αυτών των διλημμάτων και των εκφοβισμών. Την κρίση δεν την δημιούργησε αυτός αλλά η πλουτοκρατία και άρα αυτή πρέπει να πληρώσει, κάτι που δεν το βλέπουμε, αλλά δυστυχώς βλέπουμε αντί να πάρει τα πολλά από αυτούς και όχι από το λαό, τους δίνει και άλλα για να ζεσταθεί τάχα και να κινηθεί η οικονομία. Αυτή είναι η πολιτική του ΠΑΣΟΚ η οποία δεν διαφέρει σε τίποτα από αυτή της Ν.Δ. Και τα δύο κόμματα υπηρετούν την οικονομική ολιγαρχία , ενώ το λαό τον κοιμίζουν με υποσχέσεις.
Ο μόνος δρόμος για να βγούμε από το αδιέξοδο, είναι, αφύπνιση , εγρήγορση, σθεναρή αντίδραση.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ
