Οι Παιδικές Βιβλιοθήκες του Δ.Ο.Π.Α.Κ. Δήμου Καρδίτσας, με στόχο την ευαισθητοποίηση όλων απέναντι στα ζώα παρουσιάζουν το βιβλίο: «Οταν οι ελεφαντες κλαινε» του Jeffrey Masson, από τις εκδόσεις Ωκεανίδα.
Το βιβλίο συγκεντρώνει όλες τις πληροφορίες για την συναισθηματική ζωή των ζώων με τρόπο γλαφυρό και έγκυρο. Με κεφάλαια για την αγάπη, τη χαρά, το θυμό, την ντροπή, το φόβο και την μοναξιά, είναι το πρώτο βιβλίο, που ερευνά σε βάθος, όλη την κλίμακα των συναισθημάτων στο ζωικό βασίλειο, μέσα από συγκλονιστικές αληθινές ιστορίες, βαθύτατα συγκινητικές.
Στο βιβλίο αυτό, υπερασπίζονται τα συναισθήματα των δελφινιών, των πληγωμένων ελεφάντων , τον ορφανεμένων νεοσσών, των πιθήκων. Τα ζώα δεν είναι αναίσθητα και το διαπιστώνουμε κάθε στιγμή όταν κοιταζόμαστε στα μάτια, όταν βιώνουμε την θλίψη τους για την απώλεια ή τον αποχωρισμό από τα παιδιά τους., όταν ακούμε τις κραυγές τους.
Ο άνθρωπος δεν είναι το μοναδικό ζώο που νιώθει και έχει όλα τα ευγενή συναισθήματα. Όπως συμπόνια, αγάπη, έλεος, ταπεινότητα και τα κατώτερα, τα αρνητικά τα έχουν τα ζώα: σκληρότητα, μίσος, οργή.
Γιατί είναι τάχα τόσο σημαντική η σφοδρή επιθυμία του ανθρώπου να αυτοπροσδιορίζεται και να διαφοροποιείται από τα ζώα; Βιολόγοι αναφέρουν πώς οι ευτυχισμένοι γορίλες τραγουδούν, τα αρκουδάκια βγάζουν ήχο ανακούφισης όταν θηλάζουν, και οι αίλουροι και τα λιοντάρια γουργουρίζουν και νιώθουν την απόλυτη χαρά και ευτυχία.
Κανένας από εμάς που έχουμε σκύλο ή γάτα δεν αμφιβάλλει για την δυνατότητά τους να είναι ευτυχισμένα, όταν τρέχουν κοντά μας, με ανεπιφύλαχτη χαρά. Ένα ζώο δεν μπορεί να έχει αυτοσυνείδηση γιατί είναι διανοητικώς ανίκανο. Τότε γιατί ντρέπεται ή είναι αμήχανο ή δειλιάζει;
Μοιραζόμαστε τον κόσμο με αισθαντικά πλάσματα. Έχουμε υποχρεώσεις απέναντί τους; Είναι ηθικό να τα χρησιμοποιούμε για πειράματα; Επιτρέπεται να σκοτώνουμε για να στολιστούμε; Αν τα σφαγεία ήταν γυάλινα οι περισσότεροι άνθρωποι θα ήταν χορτοφάγοι. Αλλά είναι αθέατα επειδή ο κόσμος δεν θέλει να βλέπει. Τα εργαστήρια τα οποία γίνονται πειράματα στα ζώα είναι διαβόητα για την μυστικότητά τους, οι αρουραίοι δεν θεωρούνται κατοικίδια, αλλά βλαβερά ζώα. Ο πόνος που νιώθουν όμως είναι τόσο αληθινός όσο οποιοδήποτε κατοικίδιου.
Τα ζώα θέλουν να ζήσουν αλλά δεν μπορούν να το πουν με λόγια. Η ένδοξη μοναδικότητα του ανθρώπου συνίσταται στην ικανότητα να συνομιλούμε. Όμως γιατί η ικανότητα της ομιλίας δεν σταμάτησε την δολοφονία κρατουμένων στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως;
Μια αγελάδα δεν μπορεί να συνθέσει την Ενάτη Συμφωνία του Μπετόβεν, αλλά ούτε και ο γείτονας μας μπορεί. Αυτό όμως δεν μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι μπορούμε να τον φάμε όταν πεινάσουμε.
Τα ζώα δημιουργούν ακατάλυτες φιλίες, τρομοκρατούνται όταν καταδιώκονται, τρέμουν τον ακρωτηριασμό, προστατεύουν τα παιδιά τους, αισθάνονται σε όλη την διάρκεια της ζωής τους. Τα ζώα είναι όπως και εμείς, είδη που κινδυνεύουν πάνω σε έναν πλανήτη που επίσης κινδυνεύει, και είμαστε εμείς αυτοί που επαπειλούν τα ζώα, τον πλανήτη, τους εαυτούς μας.
Οφείλουμε, τουλάχιστον, να σταματήσουμε να τα βλάπτουμε περισσότερο. Αν δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα καλύτερο ας τα αφήσουμε στην ησυχία τους.
Σε όλες τις Παιδικές Βιβλιοθήκες Δ.Ο.Π.Α.Κ. Δήμου Καρδίτσας, υπάρχουν βιβλία με θέμα την προστασία των πλασμάτων της γης και την ζωοφιλία.
Μερικά από αυτά είναι: «Σκύλος μιας ζωής» του Hutin Jean-Pierre, & «Ξουτ» της Φωτεινής Τσάμπρα, από τις εκδόσεις Μικρή Μίλητος, «Ένα κουτάβι νιώθει μοναξιά» του Ευγένιου Τριβιζά, από τις εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, «Ο αδέσποτος Κώστας» του Μάκη Τσίτα, από τις εκδόσεις Ψυχογιός και «Η ιστορία του σκύλου Θα Δείξει» του Μάνου Κοντολέων, από τις εκδόσεις Πατάκης.
