Με αφορμή το νέο Υπόμνημα της 25.6.18… που υπογράφουν 42 πρόεδροι Συλλόγων και Κοινοτήτων, οι Σύλλογοι των χωριών Νεράϊδας Καρδίτσας και Μαυρομμάτας Ευρυτανίας, θέλουν να πούν δυο λόγια για το δρόμο αυτό που όλος ο κόσμος πρέπει να γνωρίζει.
Ο Παραμεγδόβιος είναι ένας δρόμος αφάνταστα τεράστιας σημασίας. Όχι μόνο για τα χωριά, τους δήμους των Νομών Καρδίτσας & Ευρυτανίας και των Περιφερειών Θεσσαλίας και Στερεάς αλλά γενικότερα του Ελληνικού Κράτους και της Εθνικής Οικονομίας μας.
Ενώνει στην κυριολεξία την νοτιοδυτική με την βορειοανατολική Ελλάδα. Είναι η πιο σύντομη διαδρομή από Αγρίνιο – Πάτρα – Μεσολόγγι – Ναύπακτο – Αστακό να πάει κάποιος στην Καρδίτσα – Τρίκαλα – Βόλο – Λάρισα – Θεσσαλονίκη. Με όλες τις γύρω πρωτεύουσες νομών έχει καλή οδική πρόσβαση η Καρδίτσα εκτός από αυτή προς Αγρίνιο. Αυτό και μόνο δεν πρέπει να κάνει το αίτημα πιο επιτακτικό;
Ονομάστηκε (από τον αείμνηστο Χαρίλαο Τρικούπη) Παραμεγδόβιος γιατί η φυσική του χάραξη είναι κατά μήκος του ποταμού Μέγδοβα (Ταυρωπού).
Η συνολική απόσταση μεταξύ Καρδίτσας και Αγρινίου είναι 160 χλμ. (ακριβώς 159,90 χλμ.) εκ των οποίων όλα είναι ασφαλτοστρωμένα εκτός από ένα μικροσκοπικό (συγκριτικά με το σύνολο) κομμάτι μόλις 18 χλμ. μεταξύ Νεράϊδας – Μαυρομμάτας και φυσικά η Γέφυρα Μέγδοβα που έπρεπε ήδη να είχε γίνει εδώ και χρόνια!
Από την Καρδίτσα μέχρι το Αγρίνιο θα συναντήσουμε σήμερα έναν και μόνο έναν αυχένα υψομέτρου μόλις 1.000 μ. που με την κατασκευή στο μέλλον ενός μικρού τούνελ μπορεί να πέσει στα 700 μ. υψόμετρο. Όλο το υπόλοιπο κομμάτι του είναι κατά μήκους του ποταμού όπως κυλάνε τα νερά του.
Τι έγινε ως τώρα:
Από μικρά παιδιά, όχι μόνο εμείς αλλά και οι πατεράδες και οι παππούδες μας, θυμόμαστε να έρχονται κατά διαστήματα μηχανικοί και να μετράνε, καρφώνοντας κι από ένα καρφί στους βράχους. Όλες οι πέτρες από τη Νεράϊδα ως το ποτάμι είναι γεμάτες με τέτοια καρφιά – σημάδια χαράξεων του Παραμεγδόβιου. Όλοι οι παραμεγδόβιοι, ιδιαίτερα μετά το 1960 που οι αμαξιτοί δρόμοι έφτασαν μέχρι τα χωριά μας, ζητούσαμε και ζητάμε την ολοκλήρωση του Παραμεγδόβιου. Κατ’ αρχήν, σε πρώτη φάση ως απλή επαρχιακή οδό και στη συνέχεια αφού η κίνηση θα είναι μεγάλη είμαστε βέβαιοι πως η πολιτεία θα αναγκαστεί να τον αναβαθμίσει σε σύγχρονο αυτοκινητόδρομο. Αυτή τη στιγμή όμως προέχει η κατασκευή των 18 εναπομεινάντων χλμ. και η κατασκευή της γέφυρας ώστε να υπάρξει πρόσβαση. Να αρθεί ο αποκλεισμός που μας έχει επιβληθεί από τον Ιούνιο του 1949 όταν ο Στρατός ανατίναξε το θρυλικό Μέγα Γεφύρι της Σπινάσας.
Τα υπομνήματα και οι ενέργειες από τους Συλλόγους των παραμεγδόβιων χωριών είναι αμέτρητα.
