Η Ανάσταση του Κυρίου μας Ιησού συνιστά την βασικότερη αλήθεια της πίστεώς μας και το Πάσχα την κορυφαία, την μεγίστη εορτή της Εκκλησίας του Χριστού.
Η πασχάλια ελπίδα και χαρά, ως βεβαιότητα της νίκης του Χριστού επί του θανάτου και ως συμμετοχή στο πλήρωμα της θείας ζωής ήδη από τον παρόντα κόσμο, αποτελεί την κατ’ εξοχήν εκκλησιαστική εμπειρία μας ως ορθοδόξων. Γι’ αυτό κα πολύ επιτυχώς η Ορθόδοξη Εκκλησία ονομάστηκε Εκκλησία της Αναστάσεως.
«Μέρα ανάστασης σήμερα! Ολόλαμπροι οι χριστιανοί ας χαρούμε· είναι Πάσχα, Πάσχα του Κυρίου! Ο Χριστός και Θεός μας μας πέρασε από τον θάνατο στη ζωή κι από την γη στον ουρανό. Κι εμείς ψέλνουμε τον ύμνο της νίκης».
Οι λέξεις «Αναστάσεως ημέρα, λαμπρυνθώμεν…», με τις ὁποίες αρχίζει ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός τον αναστάσιμο κανόνα του, προέρχονται από την αρχή του λόγου του αγίου Γρηγορίου του θεολόγου εις το Πάσχα και εις την βραδύτητα.
Η ημέρα της Αναστάσεως του Κυρίου είναι η πηγή της χαράς· είναι η κατεξοχήν λαμπροφόρος ημέρα ολοκλήρου του εκκλησιαστικού έτους. Και οι Χριστιανοί, ο λαός του Θεού, λουσμένοι στο λαμπρό φως της Αναστάσεως, χαιρόμαστε και πανηγυρίζουμε.
Το μέγιστο και θαυμαστό γεγονός της Αναστάσεως του Χριστού, το οποίο αποτελεί το θεμέλιο της χριστιανικής πίστεώς μας, όπως αναφέρει ο Απόστολος Παύλος στην Α΄ προ Κορινθίους επιστολή του, συνιστά και την κορυφαία εορτή του χριστιανικού Πάσχα.
«Πάσχα Κυρίου, Πάσχα» αναφωνεί ο ιερός Ιωάννης ὁ Δαμασκηνός, ακολουθώντας και ως προς την έκφραση αυτή τον άγιο Γρηγόριο τον θεολόγο. Πάσχα, λέξη εβραϊκή που σημαίνει διάβαση, πέρασμα. Και η εορτή του εβραϊκού Πάσχα υπενθύμιζε στους Ισραηλίτες την θαυμαστή διάβαση του περιούσιου λαού από την γη της Αιγύπτου, της δουλείας στη γη της πατρίδος, της επαγγελίας! Το Πάσχα του αρχαίου Ισραήλ αποτελεί τύπο και προεικόνιση του δικού μας χριστιανικού Πάσχα. Και η αισθητή εκείνη διάβαση των Ισραηλιτών διαμέσου της Ερυθράς θάλασσας προεικόνιζε την δική μας νοητή διάβαση των χριστιανών από τον θάνατο στη ζωή και από την γη στον ουρανό.
Οι Ισραηλίτες, όταν πέρασαν την Ερυθρά θάλασσα, έψαλαν τον ύμνο «Άσωμεν τω Κυρίω, ενδόξως γαρ δεδόξασται» (Έξοδος 15,1). Κι εμείς οι Χριστιανοί τώρα που αναστήθηκε ο Χριστός, ψάλλουμε τον «επινήκιον» ύμνο. Επινήκιος ύμνος είναι ἡ δοξολογία και η ευχαριστία που αναπέμπουμε προς τον Αναστάντα Κύριο, τον Νικητή του θανάτου για την σωτηρία που μας προσέφερε με τον Σταυρό και την ένδοξη Ανάστασή Του.
Μέσα στην χαρά της Αναστάσεως του Χριστού, της νίκης κατά του διαβόλου, του κακού και του θανάτου καλούμαστε όλοι μας με την κατά Χριστόν ζωή μας να δώσουμε την μαρτυρία στον κόσμο μας, να γίνουμε μαθητές και φίλοι του αναστημένου Χριστού και να νικήσουμε με την ασκητική ζωή μας, τον κόσμο της αμαρτίας, τις αντίθεες, αιρετικές και οικουμενιστικὲς καταστάσεις, την σάρκα μας, την κοσμική μας επιθυμία και υποδούλωση του νου μας, τον διάβολο, διότι μας τον παρέδωσε αλυσοδεμένο και καταπατημένο ο αναστάς Κύριος και εύκολα μπορούμε κι εμείς να τον καταπατούμε και τον φόβο του θανάτου, αφού ο Κύριος της δόξης με την Ανάστασή Του τον κατήργησε.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ αδελφοί μου!
Με αναστάσιμες ευχές
Ο Μητροπολίτης Σας
