Η ανεξαρτητοποίηση του Σωτήρη Αντωνίου από την πλειοψηφούσα παράταξη του Δήμου μας, φέρνει στην επιφάνεια μια σειρά από ζητήματα που αξίζει να επισημανθούν:
α) Τη νοσηρή κατάσταση, στην οποία βρίσκεται το Ελληνικό ποδόσφαιρο και την ακραία αντιπαλότητα που το διατρέχει από το ερασιτεχνικό μέχρι την Super league. Αντιπαλότητα, που οδηγεί στον φανατισμό και κατά συνέπεια στην αδυναμία κατανόησης και των πιο αυτονόητων λογικών επιχειρημάτων.
β) Η αδυναμία χαλιναγώγησης των θεμιτών φιλοδοξιών και η ένταξή τους στο ομαδικό πνεύμα, την κοινή προσπάθεια, δημιουργεί προβλήματα που συνήθως βρίσκονται εν υπνώσει κατά τη διάρκεια της διατήρησης θέσης ευθύνης και αναδύονται μετά την απώλειά της.
γ) Η διαπίστωση ότι ελάχιστος αριθμός αιρετών διαθέτει το ήθος, ώστε παράλληλα με την έκφραση της δικαιολογημένης ή μη διαφωνίας του, να αποποιηθεί την «καρέκλα», η οποία δεν ανήκει στο πρόσωπο, αλλά στην παράταξη, αφού είναι αποτέλεσμα της επιτυχούς ομαδικής προσπάθειας.
δ) Οι σειρήνες των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και η εξ αυτών πρόσκαιρη προβολή εξακολουθούν να ασκούν επιρροή σε όσους την επιδιώκουν.
