Με ιδιαίτερη επιτυχία πραγματοποιήθηκε την Κυριακή, 4 Μαρτίου, η επίσκεψη των “Φίλων του Μουσείου Πόλης Καρδίτσας” στα τρία μεγάλα μουσεία του Βόλου. Θυμίζουμε ότι είναι η τρίτη φορά σε διάστημα ενός περίπου έτους που οι «Φίλοι» πραγματοποιούν επισκέψεις σε μουσεία της Θεσσαλίας, καθώς έχουν προηγηθεί αντίστοιχες επισκέψεις τόσο στη Λάρισα, όσο και στα Τρίκαλα.
Η μεγάλη συμμετοχή, η τήρηση του προγράμματος, το ζεστό, φιλικό κλίμα και ο υπέροχος καιρός συνέβαλλαν ώστε οι εκδρομείς να απολαύσουν μια ξεχωριστή ημέρα.
Πρώτος σταθμός της επίσκεψης ήταν το Μουσείο Πόλης του Βόλου, στη συνοικία των Παλαιών, ένα σύγχρονης αντίληψης μουσείο, του οποίου η καινοτομία συνδέεται κυρίως με την εκτεταμένη χρήση προφορικών μαρτυριών καθώς και με την επιλογή του μουσείου να ασχοληθεί με τις ιστορίες απλών ανθρώπων. Το μουσείο άνοιξε τις πύλες του σχετικά πρόσφατα, το 2014, με την έκθεση «Βόλος – Νέα Ιωνία: τόσο μακριά τόσο κοντά», η οποία ήταν αφιερωμένη στα 90 χρόνια από την ίδρυση του προσφυγικού Συνοικισμού της Νέας Ιωνίας και στις επιπτώσεις από τη μαζική εγκατάσταση των Μικρασιατών προσφύγων στο Βόλο. Εκτός από την κύρια έκθεση, η ομάδα περιηγήθηκε και στην περιοδική φωτογραφική έκθεση «Γεύσεις ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ», η οποία παρουσιάζει όψεις της διατροφής στη Μαγνησία (παραγωγή, συλλογή, μεταποίηση, κατανάλωση), αλλά και μνήμες που συνδέονται με στιγμιότυπα της καθημερινότητας (πανηγύρια, γλέντια, γιορτές, περιόδους κρίσης, συναθροίσεις). Η μικρή στάση στο καφέ του μουσείου ήταν η ιδεώδης ευκαιρία και για την κοπή της ετήσιας πίτας του Συλλόγου και αφορμή, εκτός από ευχές, να ακουστούν ιδέες και προτάσεις για επιθυμητούς εκδρομικούς προορισμούς στο άμεσο μέλλον.
Επόμενος σταθμός ήταν το Αθανασάκειο Αρχαιολογικό Μουσείο Βόλου, ένα από τα παλαιότερα (1909) και σημαντικότερα αρχαιολογικά μουσεία της χώρας και κεντρικό αρχαιολογικό μουσείο της Θεσσαλίας για αρκετές δεκαετίες από την ίδρυσή του. Πρόκειται για ένα μνημειακό νεοκλασικό κτήριο στην περιοχή του Άναυρου, κατασκευασμένο εξ αρχής για μουσείο, χάρη στη δωρεά του εύπορου πηλιορείτη Αλ. Αθανασάκη. Αφορμή της ίδρυσής του υπήρξε η ανακάλυψη των μοναδικών πανελληνίως γραπτών επιτύμβιων στηλών που βρέθηκαν στην αρχαία Δημητριάδα κατά τις ανασκαφές του Απ. Αρβανιτόπουλου στις αρχές του 20ου αι. Το μουσείο ωστόσο είναι διάσημο για την αίθουσα του Νεολιθικού Πολιτισμού, την οποία επιμελήθηκε προσωπικά το 1976 ο τότε διευθυντής του και μετέπειτα καθηγητής Προϊστορικής Αρχαιολογίας του ΑΠΘ, Γεώργιος Χουρμουζιάδης. Σκοπός του εμπνευστή ήταν να δημιουργήσει μια έκθεση εκπαιδευτική, η οποία να δημιουργεί αμέσως οικειότητα με το έκθεμα, γεγονός που επιτυγχάνεται σε αξιοθαύμαστο βαθμό (αν αναλογιστεί κανείς τα τεχνικά μέσα της εποχής), χάρη στο τόλμημα του να μην υπάρχουν προθήκες αλλά και στα λιτά μουσειογραφικά μέσα που χρησιμοποιήθηκαν, με υλικά όπως ο πηλός και η λινάτσα και τα γαιώδη χρώματα, απόλυτα εναρμονισμένα με τα αντικείμενα που εκτίθεται.
Ο τρίτος σταθμός της περιήγησης ήταν το Βιομηχανικό Μουσείο Πλινθοκεραμοποιίας, το οποίο άνοιξε τις πύλες του για το κοινό το 2007. Στεγάζεται στο συγκρότημα του πασίγνωστου για δεκαετίες εργοστασίου Πλινθοκεραμοποιίας των Ν. & Σ. Τσαλαπάτα (1926), στα Παλιά, μια επιχείρηση που στην ακμή της έφτασε να απασχολεί 250 άτομα και να εξάγει στα Βαλκάνια. Το μουσείο ιδρύθηκε και λειτουργεί με την ευθύνη του Πολιτιστικού Ιδρύματος του Ομίλου Πειραιώς, αποτελώντας πλέον ένα από τα 9 μουσεία του Δικτύου του. Έως το 1978, οπότε σταμάτησε να λειτουργεί οριστικά το εργοστάσιο, η περίφημη κάμινος Ηοffmann έσβησε μόνο κατά την περίοδο της Κατοχής (1940-1944), καθώς και δύο φορές κατά τους καταστροφικούς σεισμούς του 1954-56, που συντάραξαν τον Βόλο. Οι «Φίλοι» είχαν την ευκαιρία να ξεναγηθούν στις εγκαταστάσεις του εργοστασίου από το πρόθυμο και εκπαιδευμένο προσωπικό του μουσείου, να ακούσουν μαρτυρίες εργατών αλλά και του τελευταίου ιδιοκτήτη, να κατανοήσουν τη γραμμή παραγωγής χάρις στο πλούσιο εποπτικό υλικό και στα λειτουργικά μοντέλα με τις μινιατούρες των ανθρώπων να επιτελούν ακριβώς τις εργασίες, όπως άλλοτε οι πολυάριθμοι εργάτες του εργοστασίου.
Κατά την επιστροφή, οι «Φίλοι» έκαναν έναν μικρό απολογισμό, ο οποίος αφορούσε κυρίως στην πρόσφατη εγγραφή ενός σημαντικού αριθμού νέων μελών, στα σχέδιά τους να συνεχίσουν να στηρίζουν ουσιαστικά δράσεις του μουσείου υλοιποιώντας τες από κοινού, όπως τα υπό έκδοση πρακτικά της επιστημονικής ημερίδας για τα 100 χρόνια από το 1917, ενώ παράλληλα εξέφρασαν την ελπίδα ότι οι πρωτοβουλίες τους θα έχουν όλο και περισσότερους αποδέκτες.
