Η Κυβέρνηση, για ακόμη μία φορά, επιχειρεί να κοροϊδέψει τους πολίτες και να μασκαρέψει την πραγματικότητα. «Τα ψέματα όμως έχουν κοντά ποδάρια».
Η αλήθεια είναι:
1ον. Συμφωνία (staff level agreement) δεν υπήρξε
Άλλη μία ημερομηνία – ορόσημο πέρασε.
Υπενθυμίζεται ότι η αξιολόγηση, με βάση το τρίτο Μνημόνιο, θα έπρεπε να είχε κλείσει πέρυσι το Φεβρουάριο, με βάση την επικαιροποίηση του Μνημονίου, τον Οκτώβριο, και με βάση τις διαβεβαιώσεις του Πρωθυπουργού στις αρχές Δεκεμβρίου.
Τίποτα απ’ αυτά δεν έγινε.
Και σήμερα, η Κυβέρνηση πανηγυρίζει απλώς για την επιστροφή των θεσμών στην Ελλάδα.
Και ενώ η πραγματική οικονομία βουλιάζει…
2ον. Είναι απροσδιόριστος ο χρόνος ολοκλήρωσης της συμφωνίας
Όλα παραπέμπονται για το μέλλον.
Συμφωνήθηκε απλώς η παράταση της διαπραγμάτευσης για το κλείσιμο της αξιολόγησης.
Άρα και η παράταση της εκκρεμότητας.
Χωρίς να υπάρχει συμφωνία για το τρέχον πρόγραμμα, που λήγει τον Ιούλιο του 2018.
Χωρίς, πολύ περισσότερο, να υπάρχει συμφωνία για το τι θα γίνει μετά τη λήξη του Προγράμματος.
3ον. Δεν υπήρξε ούτε πολιτική συμφωνία
Η αναφορά της Κυβέρνησης, σε non-paper, περί «πολιτικής συμφωνίας», αποδείχθηκε, και πάλι, όχι αυταπάτη, αλλά απάτη και ψέμα.
Λίγα λεπτά αργότερα, ο επικεφαλής του Eurogroup κ. Ντάισεμπλουμ ανέφερε ότι «δεν υπάρχει πολιτική συμφωνία σε αυτό το σημείο» (“there is no political agreement at thatpoint”).
Όλα παραπέμπονται στη συνέχεια της διαπραγμάτευσης με τους θεσμούς, που πρέπει να καταλήξει σε μια τεχνική συμφωνία (stafflevelagreement), ώστε στη συνέχεια, στο Eurogroup, να υπάρξει πολιτική συμφωνία.
4ον. Η επιστροφή των θεσμών συνοδεύεται από πρόσθετες υποχωρήσεις και διαπραγματευτικές ήττες της Κυβέρνησης
Απόδειξη;
Η δήλωση του Εκπροσώπου του Δ.Ν.Τ.:
«Καλωσορίζουμε την πρόοδο των ελληνικών Αρχών στην εκπλήρωση των απαιτήσεων των θεσμών σε τομείς – κλειδιά. Στη βάση αυτή, συμφωνήσαμε να στείλουμε πίσω την αποστολή», αναφέρει σε ανακοίνωσή του το Ταμείο».
Και προσθέτει:
«Χρειάζεται περισσότερη πρόοδος για να γεφυρωθούν οι διαφορές σε άλλα σημαντικά ζητήματα και είναι πολύ νωρίς να κάνουμε υποθέσεις για την προοπτική επίτευξης συμφωνίας σε επίπεδο τεχνικών κλιμακίων κατά τη διάρκεια αυτής της αποστολής».
5ον. Η «Κυβέρνηση των προθύμων» συμφώνησε σε όλα όσα υποτίθεται ότι αντιστεκόταν
Συμφώνησε σε υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα για μακρά περίοδο, ενώ μέχρι πρόσφατα υποστήριζε ότι αυτά δεν «βγαίνουν».
Συμφώνησε στην άμεση νομοθέτηση μέτρων για τα επόμενα χρόνια, ενώ μέχρι πρόσφατα υποστήριζε ότι αυτή είναι αντισυνταγματική πράξη και ότι «δεν αποδέχεται την ψήφιση οποιουδήποτε μέτρου για μετά το 2018» (Δ.Τ., Υπουργείο Οικονομίας και Ανάπτυξης, 22.01.2017).
Συμφώνησε στη μείωση του αφορολόγητου, ενώ μέχρι πρόσφατα υποστήριζε ότι «δεν είναι στις προθέσεις της Κυβέρνησης η μείωση του αφορολόγητου» (Δ.Τ., Υπουργείο Οικονομίας και Ανάπτυξης, 22.01.2017).
Συμφώνησε σε άλλες, ακραίες (όπως τις χαρακτήριζε) θέσεις του Δ.Ν.Τ., όπως είναι η μείωση των συντάξεων και οι αλλαγές στα εργασιακά, που μέχρι πρόσφατα, δήθεν, δεν τα συζητούσε.
Έλεγε ότι δεν θα λάβει μέτρα που υπερβαίνουν τα χρονικά όρια της εντολής της παρούσας Κυβέρνησης. Με τις δεσμεύσεις που αναλαμβάνει, εγκλωβίζει τις επόμενες Κυβερνήσεις και τις μελλοντικές γενεές.
Αποδεικνύεται έτσι, και πάλι, ότι κάθε φορά που η Κυβέρνηση δήθεν διαπραγματεύεται, ο λογαριασμός των μέτρων ανεβαίνει και οι δεσμεύσεις της χώρας πολλαπλασιάζονται.
Εξαιτίας της ανικανότητας, της αναξιοπιστίας και των καθυστερήσεων της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, προέκυψε το τρίτο Μνημόνιο, οι κεφαλαιακοί περιορισμοί, τα 9 δις ευρώ μέτρα λιτότητας, το Υπερταμείο αποκρατικοποιήσεων διάρκειας ενός αιώνα, ο οριζόντιος και αυτόματος «κόφτης».
Όλα τα παραπάνω, η Κυβέρνηση προσπαθεί να τα «μασκαρέψει» με την θεωρία των «ισοδύναμων μέτρων», μπας και πείσει τα στελέχη της ότι κάτι κατάφερε.
Μόνο που η Κυβέρνηση αγοράζει τοις μετρητοίς και πουλά επί πιστώσει.
Αποδέχεται την απαίτηση των δανειστών για νομοθέτηση σκληρών μέτρων τώρα, με την προοπτική ΑΝ όλα πάνε καλά να μπορεί να πάρει κάποια μέτρα ελάφρυνσης αργότερα.
Και όλο αυτό πάνε να το παρουσιάσουν σαν… επιτυχία!
Ενώ γνωρίζουν ότι είναι όλα υπό την αίρεση της επίτευξης υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων. Ενδεικτική είναι η χθεσινή αναφορά του επικεφαλής του Eurogroup: «εάν αυτές οι μεταρρυθμίσεις έχουν δημοσιονομικό αποτέλεσμα, μπορεί να υπάρξει χώρος για μέτρα που θα ενισχύουν την ανάπτυξη. Αν όλα πάνε καλά, και το πακέτο των μεταρρυθμίσεων είναι σημαντικό, και οι δημοσιονομικοί στόχοι εκπληρώνονται, τότε μπορεί να υπάρξει δημοσιονομικός χώρος».
Η Κυβέρνηση αποκρύπτει μάλιστα ότι πρόβλεψη για ισοδύναμα μέτρα υπήρχε και στα προηγούμενα δύο Μνημόνια!
Το ζητούμενο για την Κυβέρνηση δεν ήταν να διασφαλίσει το αυτονόητο – να μειώσει δηλαδή τα βάρη αν οι στόχοι επιτευχθούν.
Αυτό έχει δικαίωμα να κάνει η οποιαδήποτε Κυβέρνηση και είχε συμβεί και στο παρελθόν, με τη μείωση του Φ.Π.Α. στην εστίαση, με τη μείωση του Ε.Φ.Κ. στο πετρέλαιο θέρμανσης, με τη μείωση της έκτακτης εισφοράς αλληλεγγύης, με τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, με τη διανομή κοινωνικού μερίσματος.
Ο στόχος θα έπρεπε να είναι να μειώσει τους δημοσιονομικούς στόχους ώστε να μειωθούν τα βάρη.
Αντί, λοιπόν, η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ να διεκδικήσει μικρότερα πλεονάσματα, ώστε να αναπνεύσει η ελληνική οικονομία, αποδέχεται υψηλά πλεονάσματα για μετά το 2018, νομοθετεί από τώρα για να τα πετύχει και λέει ότι ΕΑΝ επιτευχθούν οι στόχοι τότε κάποια βάρη θα μειωθούν.
Συνεπώς, όχι μόνο δεν πετυχαίνουν το τέλος της λιτότητας, αλλά τη θεσμοθετούν σε μόνιμη βάση, νομοθετούν προληπτικά για να την πετύχουν και παράλληλα υπονομεύουν την προσπάθεια της Νέας Δημοκρατίας και του Κυριάκου Μητσοτάκη να πετύχουν μικρότερα πλεονάσματα δίνοντας ανάσα στην ελληνική οικονομία και κοινωνία.
6ον. Δεν υπάρχει καμία δέσμευση των εταίρων για παρεμβάσεις στο δημόσιο χρέος, πέραν των μικρής σημασίας «βραχυπρόθεσμων» μέτρων.
Και φυσικά, δεν υπάρχει και καμία συγκεκριμένη πρόβλεψη για τη συμμετοχή στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης.
Υπενθυμίζεται ότι η ένταξη στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης θα έδινε ένα «σινιάλο» άρσης της αβεβαιότητας και αποκατάστασης κλίματος εμπιστοσύνης, θα συνέβαλλε στην ενίσχυση της ρευστότητας και θα υποβοηθούσε την προσπάθεια εξόδου στις αγορές.
Αυτή δεν έχει επιτευχθεί από το Μάρτιο του 2015, με αποκλειστική ευθύνη της Κυβέρνησης.
Βέβαια, κάποια κυβερνητικά στελέχη θεωρούν την ένταξη στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης «δευτερεύον ζήτημα».
Δείγμα της σοβαρότητας που αντιμετωπίζει η Κυβέρνηση κρίσιμης σημασίας θέματα.
Κυβέρνηση και εταίροι πετάνε «το τενεκεδάκι παρακάτω», την ώρα που η εκκρεμότητα παρατείνεται, η χώρα σέρνεται και η αβεβαιότητα παραμένει.
Η Νέα Δημοκρατία έχει τονίσει ότι η δεύτερη αξιολόγηση θα έπρεπε να είχε κλείσει εδώ και πολύ καιρό και με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Αυτό δεν έγινε.
Η χώρα βιώνει ήδη «σκηνές του έργου που ανέβηκε» το πρώτο εξάμηνο του 2015, αλλά και αυτού πριν την ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης.
Δεν μπορεί να αφήσουμε να «παιχτούν και τα επόμενα επεισόδια».
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΝΟΔΕ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ
