Με ανακοίνωση της Δ/νσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Καρδίτσας την προηγούμενη εβδομάδα ξεκινά και στην περιοχή μας η εφαρμογή της μαθητείας για 7 ειδικότητες αποφοίτων ΕΠΑΛ.
Το 3ο μνημόνιο που υπέγραψε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όριζε «….την παροχή του απαιτούμενου αριθμού θέσεων μαθητείας για το 33% τουλάχιστον του συνόλου των σπουδαστών της τεχνικής δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (ΕΠΑΛ) έως το 2016-2017» και την διασφάλιση «μεγαλύτερης συμμετοχής των εργοδοτών» στον καθορισμό των προγραμμάτων σπουδών.
Οι κυβερνώντες που είναι κάθε λέξη του μνημονίου που υπέγραψαν και πιστά αφοσιωμένοι στην εφαρμογή του, νομοθέτητησαν το νόμο 4386/2016 που θεσπίζει τη μαθητεία και υπουργείο-διοίκηση επείγονται να την υλοποιήσουν, γιατί έτσι επιτάσσουν ΕΕ- ΔΝΤ και ΟΟΣΑ. Απαιτούν δηλαδή το εκπαιδευτικό σύστημα να παίξει πιο αποφασιστικά το ρόλο του μηχανισμού συμμόρφωσης και προσαρμογής της νέας γενιάς στις απαιτήσεις του κεφαλαίου.
Απαιτήσεις που έρχονται να σαρώσουν δικαιώματα και κατακτήσεις. Αντί για δουλειά, σύγχρονη δουλεία. Σ’ αυτή την κατεύθυνση συμβάλλει το «νέο» μοντέλο εργασίας που έχουν επιβάλλει για τους νέους, κι όχι μόνο, που το ονόμασαν πρακτική άσκηση ή επιταγή εισόδου (voucher) ή μαθητεία. Εργασιακό καθεστώς που μόνο στον Τουρισμό έχει συμβάλλει στην απόλυση δεκάδων χιλιάδων εργαζομένων, αφού δίνεται η δυνατότητα στους ξενοδόχους να απασχολούν το 17% των εργαζομένων με καθεστώς πρακτικής άσκησης ή μαθητείας (όταν ακόμα και στην ΕΕ το όριο είναι 5%!). Αντίστοιχα στους Δήμους οι θέσεις των απολυμένων συμβασιούχων καλύφτηκαν με «μαθητευόμενους». Αντίστοιχα στα νοσοκομεία με τις τεράστιες ελλείψεις σε νοσηλευτικό προσωπικό επιχειρείται να καλυφθούν από τη μαθητεία.
Το ζοφερό παρόν που βιώνουν οι περισσότεροι μαθητές και η αβεβαιότητα -ή μάλλον η βεβαιότητα της ανεργίας- ενισχύουν τη μόνιμη επιδίωξη του συστήματος και μέσα απ’ την εκπαίδευση να διαμορφώσουν στη νεολαία τα χαρακτηριστικά του πειθήνιου εργαζόμενου χωρίς απαιτήσεις και δικαιώματα. Η μαθητεία είναι εργαλείο σ’ αυτή την κατεύθυνση.
Αυτή την πολιτική της χειραγώγησης των νέων καλούνται οι εκπαιδευτικοί μέσα απ’ το θεσμό της μαθητείας να υλοποιήσουν. Η διασφάλιση (;) κάποιων θέσεων εργασίας ή η απαλλαγή από εξωδιδακτικές εργασίες δεν μπορεί να είναι το άλλοθι για την ανάληψη αυτού του ρόλου.
Πιο συγκεκριμένα : Η « τάξη μαθητείας» απευθύνεται σε ενήλικες μέχρι 24 ετών πτυχιούχους της τεχνικής εκπαίδευσης οι οποίοι θα εργάζονται 28 ώρες τη βδομάδα από 4-5 μέρες για 9 μήνες και θα αμείβονται με το 70% του ανειδίκευτου εργάτη (το πτυχίο είναι άχρηστο!!) καθαρά 16,84 ευρώ τη μέρα. Ο εργοδότης επιβαρύνεται με το ποσό των… 9,35ευρώ τη μέρα και έχει έναν εργαζόμενο, ο οποίος έχει υπογράψει ατομική σύμβαση μαθητείας, όπου δηλώνει ότι θα «υπακούει στον εργοδότη… θα έχει εμφάνιση συμβατή με το εργασιακό περιβάλλον… θα σέβεται την κινητή και ακίνητη περιουσία της επιχείρησης… δεν θα δημιουργεί προβλήματα σε πελάτες…κλπ.». Δηλ. είναι εκτεθειμένος στην ασυδοσία των εργοδοτών, οι οποίοι έχουν το δικαίωμα της διακοπής της μαθητείας και να μην πληρωθεί ο μαθητής.
Όταν είναι ολοφάνερο ότι στις μέρες μας, στη βάση του αρνητικού ταξικού συσχετισμού οι εργοδότες έχουν το ελεύθερο να καταπατούν και όσα δικαιώματα είναι ακόμη νομοθετικά κατοχυρωμένα, ο επόπτης εκπαιδευτικός ποιο ρόλο καλείται να αναλάβει; Να πειθαναγκάσει τον ενήλικα νέο εργαζόμενο να είναι ευχαριστημένος που έχει δουλειά κι ας αμείβεται με ψίχουλα και να υπακούει αδιαμαρτύρητα τον εργοδότη; Να εκθειάζει ένα σύστημα εργασίας υπερεκμετάλλευσης των εργαζομένων που ανοίγει την πόρτα να ανατραπεί το εργασιακό καθεστώς της επιχείρησης; Έχει κανείς την αυταπάτη ότι τα εργασιακά δικαιώματα των μονίμων εκπαιδευτικών, αλλά και των αναπληρωτών θα παραμείνουν ως έχουν όταν γύρω μας θα επικρατεί εργασιακή ζούγκλα;
- ΝΑ ΑΡΝΗΘΟΥΜΕ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΕΠΟΠΤΗ ΤΗΣ ΜΑΘΗΤΕΙΑΣ.
- ΝΑ ΚΑΤΑΨΗΦΙΣΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ ΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΑΞΕΩΝ ΜΑΘΗΤΕΙΑΣ.
- ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΘΕΣΗ Η ΕΛΜΕ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ.
Σε μια χώρα που η εξάρτηση σφραγίζει τη διάλυση και το ξεπούλημα στο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο των παραγωγικών δυνάμεων και επιβάλει τον εργασιακό μεσαίωνα και την εξαθλίωση για τους εργαζόμενους, το εκπαιδευτικό σύστημα προσαρμόζεται για να υπηρετήσει αυτές τις αντιδραστικές αλλαγές. Μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση οι εκπαιδευτικοί δεν μπορούμε να έχουμε αυταπάτες για το ρόλο που θέλουν να μας αναθέσουν. Η μόνη διέξοδος για να υπερασπιστούμε το δικαίωμα μας στη δουλειά και στη ζωή είναι να οργανώσουμε την πάλη μας μαζί με τους άλλους εργαζόμενους και τη νεολαία για να αντισταθούμε στη βάρβαρη επίθεση.
ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΑΘΗΤΕΙΑ!
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
