Ο νέος χρόνος δεν φέρνει χαρά από μόνος του, αλλά μας κάνει ευτυχείς επειδή έχουμε την ευκαιρία να εκπληρώσουμε τα όνειρά μας, ή να κάνουμε ένα νέο ξεκίνημα στη ζωή μας. Σε μία διαρκώς μεταβαλλόμενη καθημερινότητα, που αναζητά τους οδοδείκτες της πορείας του στο παρόν και το μέλλον, ο νέος χρόνος είναι «ορόσημο» για ένα καινούργιο ξεκίνημα ζωής σε όλη την ανθρωπότητα, με κριτήριο κάποιο έθιμο.
Κάθε Πρωτοχρονιάτικο πρωινό, ιδιαίτερα στα χωριά, μόλις χτυπήσει η «πρώτη καμπάνα», μικροί και μεγάλοι σηκώνονται και κάνουν τρεις φορές το σταυρό τους, χωρίς να μιλήσουν και παίρνουν από μια πέτρα ο καθένας τους, όσο μεγαλύτερη μπορούν και την φέρνουν μέσα στο σπίτι, κυρίως στη δυτική Κρήτη.
Η σημασία του εθίμου αυτού είναι η ελπίδα, ότι όσο βαριά είναι η πέτρα τόσο χρυσάφι εύχονταν να μπει μέσα στο σπιτικό. Το βάρος της να φέρει γαλήνη, ευτυχία και χαρά. Σήμερα, η πρώτη ευχή είναι να είναι όλοι καλά και να σμίγουν κάθε γιορτή.
Σε κάποια χωριά του Νομού Καρδίτσας την παραμονή της Πρωτοχρονιάς γίνεται το λεγόμενο «τάισμα» της βρύσης. Οι κοπέλες, τα χαράματα της Πρωτοχρονιάς, πηγαίνουν στην πιο κοντινή βρύση για να κλέψουν το «άκραντο» νερό. Το λένε «άκραντο», δηλαδή αμίλητο, γιατί δεν βγάζουν λέξη σε όλη τη διαδρομή. Όποια μάλιστα, κοπέλα πηγαίνει πρώτη στη βρύση, αυτή θα είναι και η πιο τυχερή ολόκληρο το νέο έτος. Αλείφουν τις βρύσες του χωριού με βούτυρο και μέλι, με την ευχή όπως τρέχει το νερό να τρέχει και η προκοπή στο σπίτι τον καινούργιο χρόνο και όπως γλυκό είναι το μέλι, έτσι γλυκιά να είναι και η ζωή τους.
Έπειτα ρίχνουν στη στάμνα ένα βατόφυλλο και τρία χαλίκια, «κλέβουν νερό» και επιστρέφουν στα σπίτια τους πάλι αμίλητες μέχρι να πιούνε όλοι από το άκραντο νερό. Με το ίδιο νερό ραντίζουν και τις τέσσερις γωνίες του σπιτιού, ενώ σκορπούν στο σπίτι και τα τρία χαλίκια.
Καλή Χρονιά και με υγεία ας φέρει σε όλο τον κόσμο το «τρεχούμενο» 2017.
Του Σεραφείμ Δ. Μπαζάνη (Συγγραφέα – Ερευνητή)
