Υλοποιώντας την πρόσκληση του σεπτού μας Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχη κκ. Βαρθολομαίου το σχολείο μας πραγματοποίησε για μια ακόμα φορά εκπαιδευτική εκδρομή στη Κωνσταντινούπολη.
Στόχος και σκοπός αυτής της εκπαιδευτικής εκδρομής ήταν οι μαθητές μας να αποκομίσουν όλα τα οφέλη μίας πραγματικά χρήσιμης εμπειρίας, ώστε να ευαισθητοποιηθούν οι ίδιοι σε ότι αφορά το πολιτιστικό και θρησκευτικό γίγνεσθαι, και τούτο γιατί η Κωνσταντινούπολη είναι η μήτρα από την οποία εκπορεύεται το γένος μας, είναι το άνοιγμα ενός παραθύρου στην ιστορία, από το οποίο παρακολουθείς την παρέλαση των θρύλων, που είναι δεμένη με τις δόξες της φυλής μας. Ο τόπος αυτός υπήρξε κολυμπήθρα του έθνους για πολλά χρόνια .
Είναι “ιστορία, παράδοση, προσκύνημα”
Ένα τέτοιο λοιπόν ταξίδι που υπήρχε στην σφαίρα του ονείρου για τους μαθητές μας έγινε πραγματικότητα στις ακτές του Βοσπόρου, εκεί όπου ο Εύξεινος Πόντος συναντά τη θάλασσα του Μαρμαρά στην “Βασίλισσα των πόλεων” και γοητευτική στους αιώνες Κωνσταντινούπολη.
Ήταν ένα εγχείρημα αρκετά δύσκολο για τους νέους μας εξαιτίας των ιδιαιτεροτήτων που δημιουργούσαν οι συνθήκες με την γείτονα χώρα. Όμως η δυνατή θέληση μας και η ζέση που πήγαζε από την εσωτερική μας επιθυμία να επισκεφτούμε την μητέρα πόλη άμβλυνε τους όποιους δισταγμούς μας για να ξεκινήσουμε το ταξίδι στο όνειρο.
Μπορεί στις ημέρες μας, καμιά από τις όμορφες πόλεις του κόσμου να μην τολμάει να διεκδικήσει τον τίτλο της ομορφότερης, αλλά υπήρξε μία εποχή – πριν από χίλια χρόνια – που ήταν κορόνα της ομορφιάς, σίγουρα στην Ευρώπη, φορούσε αδιαφιλονίκητα η Κωνσταντινούπολη.
Εκείνα τα χρόνια, κανένας ξένος μονάρχης, κανένας συγγραφέας, κανένας περιηγητής δεν διανοήθηκε να τις αμφισβητήσει τον τίτλο. Για όλους, μαρμαρωμένους μπροστά στο μεγαλείο της ήταν η “Βασιλίς των πόλεων”
Αυτό λοιπόν το μεγαλείο αντικρούσαμε από την πρώτη στιγμή της επίσκεψής μας, που σε συνδυασμό με τις αναμνήσεις των εικόνων των σχολικών βιβλίων της Ιστορίας και των Θρησκευτικών – που ξαφνικά ζωντανεύουν μπροστά μας – συνθέτουν την απόλυτη βιωματική εμπειρία της κοιτίδας του Ορθόδοξου Ελληνισμού.
Συγκίνηση, δέος, θαυμασμός είναι μερικά από τα συναισθήματα που μας κατακλύζουν όταν ερχόμαστε σε επαφή με τα λαμπρότερα οικοδομήματα της Βυζαντινής μας ιστορίας.
Συνοδοί και μαθητές αρχίζουν το ταξίδι της ιστορίας από το περίφημο αγίασμα της Ιεράς Μονής Ζωοδόχου Πηγής, γνωστής σαν “Βαλουκλίωτισσας” και των Πατριαρχικών ταφών, οι οποίοι κατά την διάρκεια των βανδαλισμών του 1955 υπέστησαν σημαντικές καταστροφές. Σημάδια ορατά των μεγάλων ζημιών αποδεικνύουν ότι υπάρχουν ημερομηνίες σταθμοί στην Ιστορία της ανθρωπότητας που άλλοτε λαμπρύνουν και άλλοτε αμαυρώνουν τις σελίδες της.
Το ταξίδι στην ιστορία συνεχίζεται στην Παναγία των Βλαχερνών, κτίσμα του 5ου αιώνα, όπου εκεί φυλασσόταν το ωμοφόριο και η Τίμια Εσθήτα της Θεοτόκου. Η συγκίνηση μεγάλη για την Παναγία Βλαχερνίτισσα ή αλλιώς του “Ακαθίστου Ύμνου”, καθώς όλοι μαζί ψάλλουμε το κοντάκιο του Ακαθίστου ύμνου “Τη Υπερμάχω”, επαναφέροντας έτσι στην μνήμη μας τη θαυματουργική επέμβασή της κατά την πολιορκία της Πόλης από τους Αβάρους το 626 μ.Χ.
Συνεχίζουμε στην περίφημη Μονή της Χώρας, αφιερωμένη στον Σωτήρα Χριστό, φημισμένη για τα περίφημα ψηφιδωτά της που με την απαράμμιλη ομορφιά τους αποτελούν τα τελειότερα δείγματα της Παλαιολόγειας αναγεννήσεως στην Τέχνη.
Όμως ένα εκπαιδευτικό ταξίδι για τους σημερινούς απαιτητικούς μαθητές μας για να είναι ελκυστικό και να μην καθίσταται ανιαρό πρέπει να εναλλάσσεται με εικόνες και παραστάσεις.
Έτσι λοιπόν πέρα από τις επισκέψεις μας στα θαυμαστά δημιουργήματα της φυλής μας μία μικρή κρουαζιέρα στα περίφημα Πριγκηπόννησα ήταν επιβεβλημένη.
Πρώτη, Αντιγόνη, Χάλκη και Πρίγκηπος αποτελούν τους αγαπημένους προορισμούς κατά τους θερινούς μήνες των Κωνσταντινουπολιτών. Για όλους μας κεντρικός προορισμός μας αποτελεί η Θεολογική Σχολή της Χάλκης, σημείο τριβής και αναφοράς του Ελληνικού Ορθόδοξου πολιτισμού μας. Μία Σχολή “κολυμπήθρα του έθνους μας” για πολλά χρόνια, από το 1844 έτος ιδρύσεως της έως το 1971 που με απόφαση του τουρκικού υπουργείου Παιδείας σταματά τη λειτουργία της. Ένα Ίδρυμα Ελληνικής Παιδείας από το οποίο επί αιώνες αποφοιτούσαν πολλές προσωπικότητες της επιστήμης του πνεύματος και της τέχνης, όπως και ο σημερινός Παναγιώτατος Πατριάρχης μας κκ Βαρθολομαίος που η συνάντηση μας έγινε αμέσως μετά υλοποιώντας έτσι το κεντρικό σημείο αναφοράς της εκπαιδευτικής μας επίσκεψης.
Το οικουμενικό Πατριαρχείο ο ομφάλιος πνευματικός λώρος του Ορθοδόξου Ελληνισμού, το πνευματικό κέντρο της Ορθόδοξης Παράδοσης, της τέχνης, της δημιουργικής ενότητας της πίστεως μας με τα ποικίλα προβλήματα του σύγχρονου κόσμου.
Οι μαθητές μας γεύτηκαν από την πνευματική λειτουργική ατμόσφαιρα χωροστατούντος του Παναγιωτάτου οικουμενικού μας Πατριάρχου. Δέχτηκαν με παρρησία τις πνευματικές του νουθεσίες που θα αποτελέσουν παρακαταθήκη για το μέλλον τους.
Ο προσκυνητής του Οικουμενικού Πατριαρχείου πρέπει να έχει πάντοτε υπόψη ότι εισέρχεται σε έδαφος ιερό και σε χώρο μαρτυρικό όπως υποδεικνύει και η κλεισμένη κεντρική είσοδος όπου απαγχονίστηκε ο Πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄, στις 10 Απριλίου 1821, κατά την ημέρα του Πάσχα.
Η συνέχεια οδηγεί στην κορύφωση των συναισθημάτων μας, καθώς δεν μπορεί να περιγράψει κανείς με λόγια το λαμπρότερο οικοδόμημα και το κυριότερο Εθνικό θρησκευτικό σύμβολο μας ,το Ναό της Σοφίας του Θεού την ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ.
Δέος ,θαυμασμός, συγκίνηση καθώς και χαρμολύπη, μας διακατέχει όταν την αντικρίζουμε, χαρά για την παρουσία μας εδώ και λύπη για την μουσειοποίηση και ταυτόχρονα τουριστική εκμετάλλευση του Χριστιανικού μας συμβόλου.
Η αλήθεια είναι ότι στο αντίκρισμα της και κάτω από τον φωταπερίχυτο θόλο της, η Αγιά Σοφιά αποκαλύπτει μια πρωτοφανή θέα, ένα καταπληκτικό κενό αιχμαλωτισμένο από ένα ανάλαφρο κτίσμα. Τα περίφημα ψηφιδωτά της συνθέτουν μια υπερκόσμια πραγματικότητα. Αλήθεια πόσο τυχεροί πρέπει να αισθανόμαστε όλοι μας αντικρίζοντας ένα τέτοιο αριστούργημα;
Το ταξίδι στο όνειρο μας, όμως δεν σταματά εδώ, συνεχίζεται με περισσότερη ζέση έχοντας σαν γνώμονα τις προηγούμενες ημέρες, όντως η επίσκεψη μας στα σχολεία της ομογένειας, εναλλάσσουν πλέον τα συναισθήματα μας και μας οδηγούν σε μια ζωντανή πραγματικότητα.
Η ζεστή τους φιλοξενία, η εγκάρδια υποδοχή τους μας κάνουν να αισθανθούμε ότι το Ελληνικό στοιχείο παραμένει άσβεστο έχοντας ως θεματοφύλακες της ιστορίας μας αυτούς τους ηρωικούς σύγχρονους “Λεωνίδες”.
Η επαφή με τα οικογενειακά σχολεία οδήγησε τους μαθητές μας να συνειδητοποιήσουν το ότι όταν χάνεις κάτι σημαντικό τότε αναγνωρίζεις την αξία του. Και στην συγκεκριμένη περίπτωση αντικρίζοντας στα μάτια των λιγοστών Ελλήνων μαθητών την αγάπη τους για την μητέρα Ελλάδα συνειδητοποίησαν ότι λαός χωρίς ιστορία και θρησκεία δεν υφίσταται.
Είναι ανάγκη και ευθύνη όλων μας να μετατρέψουμε την τετριμμένη ζωή μας σε οράματα και υψηλά ιδανικά. Να αποδείξουμε πως μπορούμε να αγωνιστούμε για να κατακτήσουμε τις πνευματικές επάλξεις που δημιούργησαν οι “οραματιστές και ασυμβίβαστοι”, αυτοί οι πρωτοπόροι που δημιούργησαν την κοινή μας πολιτιστική κληρονομιά.
Η Πόλη! Η Κωνσταντινούπολη! Λέξη – συμπυκνωμένη μαγεία που έχουν συνυφάνει θρύλοι, ιστορία, θρήνοι και ποίηση. Κάστρα άπαρτα που αλώθηκαν, θυσιαστήριο αίματος και θυμιατήρι πολιτισμού, μεγάλο χωνευτήρι φυλών και λαών, ένα πολυποίκιλο μωσαϊκό από ανθρώπους, χαρίζει στο ταξιδιώτη μία πανδαισία χρωμάτων και οραμάτων.
Το ρωμέικο στοιχείο είναι σήμερα ολιγάριθμο. Η Βυζαντινή παράδοση παραμένει ζωντανή μέσα από τις Εκκλησίες και τα μοναστήρια που έχουν διασωθεί. Για τον ορθόδοξο Ελληνισμό όμως η Βασίλισσα της Οικουμένης και σήμερα μας καλεί ν’ ακούσουμε την πάλλουσα καρδιά της, να “νίψουμε τα ανομήματα …” και να προσκυνήσουμε τα ιστορικά της χώματα.
« Η Ρωμανία κι αν περάσεν ανθεί και φέρει και άλλο»
Οι συνοδοί καθηγητές και οι μαθητές του 3ου Λυκείου Καρδίτσας
