Αποτελεί πλέον θεσμό να δίνουμε σε κάποιες μέρες του χρόνου, διάφορες ονομασίες και να γιορτάσουμε ή να θυμόμαστε κάτι. Η πρώτη μέρα του Οκτώβρη έχει οριστεί ως η Παγκόσμια ημέρα της Γ’ ηλικίας. Ημέρα γιορτής για τους ανθρώπους που πρόσφεραν πολλά και που χρειάζονται και τους αξίζει μια αντιμετώπιση από την κοινωνία που θα αυξάνει την αίσθηση της ταυτότητας τους σαν ισότιμα μέλη της κοινωνίας μας.
Με σεβασμό και ευαισθησία γιορτάζουμε μαζί με τους απόμαχους της ζωής, που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν και στη συνέχεια ανάθρεψαν τα παιδιά τους μακριά από τις μεγάλες πόλεις. Οι νεότεροι αναζήτησαν την τύχη τους στα μεγάλα αστικά κέντρα, αφήνοντας πίσω τους ηλικιωμένους γονείς τους. Οι άνθρωποι αυτοί είδαν με τον καιρό τα χωριά τους να ερημώνουν κι εκεί που κάποτε έσφυζαν από ζωή και χαρούμενα παιδικά γέλια τώρα επικρατεί γεροντοκρατία. Όσοι εξ’ αυτών μπορούν, ασχολούνται με τη γεωργία ή την κτηνοτροφία και έχουν ένα μικρό εισόδημα για τα προς το ζην. Οι υπόλοιποι που είναι αρκετά γεροντότεροι, ταλαιπωρημένοι, με προβλήματα υγείας περνάνε πολύ δύσκολα. Οι ηλικιωμένοι είναι αυτοί που μεταφέρουν στη νέα γενιά τα ήθη, τα έθιμα και τις παραδόσεις της πατρίδας μας. Τούτοι οι άνθρωποι αποτραβηγμένοι από την δραστηριότητα και τη δημοσιότητα, φορτωμένοι με την πείρα και την γνώση, μπορούν να καταστούν οι πιο ειλικρινείς και ανιδιοτελείς χρονικογράφοι της εποχής με τις αυθεντικές και αυθόρμητες διηγήσεις τους, που σήμερα μπορούν να διδάξουν το αλφαβητάρι του λαϊκού μας πολιτισμού, να μεταδώσουν το πάθος για την δημιουργία και την παλιννόστηση των αξιών.
Σήμερα είναι πολύ αυτοί που λόγω ηλικίας έχουν την ανάγκη μας. Ανάγκη περισσότερο για μια συντροφιά, κάποιον να μιλήσουν, να πούνε τα βάσανά τους.
Το χειρότερο για τους απόμαχους της ζωής είναι η μοναξιά. Βλέπουν τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους ελάχιστες φορές μέσα στο χρόνο. Τα καλοκαίρια τα χωριά του τόπου μας αποκτούν ζωή γεμίζουν νέους και παιδιά που επισκέπτονται τους γονείς τους.
Οι γεροντότεροι ξανανιώνουν και ξεχνάνε για λίγο την μοναξιά τους. Δε χρειάζονται και πάρα πολλά πράγματα για να είναι ευτυχισμένοι, μόνο λίγη παρέα για να νιώθουν ότι είναι απαραίτητοι κι έχουν πολλά και πολύ ενδιαφέροντα να μας διδάξουν για τη ζωή.
Ωστόσο, τα πράγματα έχουν αλλάξει πολύ και τα γηρατειά δεν συνδέονται πλέον μόνο με αρνητικές αντιλήψεις και καταστάσεις. Οι ηλικιωμένοι έχουν υιοθετήσει μια νέα στάση ζωής που προάγει την ψυχική ισορροπία και την ευεξία τους.
Όταν μιλάμε για την διαδικασία της γήρανσης, θα πρέπει να την αντιληφθούμε σαν ένα ευρύτερο φαινόμενο που διαφέρει από άτομο σε άτομο ή από κοινωνία σε κοινωνία. Η εμπειρία της γήρανσης εξαρτάται βέβαια από την κοινωνία, στην οποία ζει το άτομο, την ιστορία της ζωής του, τις γενετικές καταβολές του, την ηλικία, το φύλο, το κοινωνικό – οικονομικό επίπεδο του καθώς και το αν είναι παντρεμένο ή όχι. Όλοι αυτοί οι παράγοντες καθορίζουν και διαμορφώνουν τα ρίσκα αλλά και την αντοχή του ατόμου απέναντι στα προβλήματα που συνδέονται με την Τρίτη ηλικία.
Οι ηλικιωμένοι είναι οι άνθρωποι που ζουν μαζί μας, δίπλα μας και έχουν το χαμηλότερο μέσο εισόδημα, αλλά συγχρόνως και τα μεγαλύτερα απαραίτητα έξοδα για να ζήσουνε. Σήμερα τα άτομα της Τρίτης Ηλικίας δεν ζητούν πολλά, λίγη φροντίδα και ένα πιο ανθρώπινο οικογενειακό, κοινωνικό περιβάλλον για να μην αισθάνονται μοναξιά.
Επομένως κανένας κοινωνικός αποκλεισμός από καμία διάκριση δεν πρέπει να γίνεται σε βάρος τους. Οι ανάγκες τους είναι ανθρώπινες και σχετίζονται με τη συγκεκριμένη τους κατάσταση.
Έτσι η πολιτεία σαν ελάχιστο δώρο προς τους ηλικιωμένους έφτιαξε τα Κ.Α.Π.Η., για να ενθαρρύνει και να στηρίξει την προσφορά τους. Σήμερα τα Κ.Α.Π.Η. έχουν γίνει θεσμός και η τοπική αυτοδιοίκηση στηρίζει αυτό τον θεσμό και καταβάλλει κάθε προσπάθεια για την εξυπηρέτηση των ηλικιωμένων.
Τα Κ.Α.Π.Η. οι ηλικιωμένοι τα θεωρούν το δεύτερο σπίτι τους και εκεί περνούν αρκετές ώρες της ημέρας δεχόμενοι τις υπηρεσίες όπως φυσικοθεραπεία, Ιατρική και Φαρμακευτική περίθαλψη, κοινωνική εργασία και οργανωμένη ψυχαγωγία (εκδρομές, συνεστιάσεις, κατασκηνώσεις, θαλάσσια μπάνια)
Επίσης μια αξιέπαινη κίνηση της πολιτείας που αποτέλεσε ανάσα ζωής κι οφείλουμε να το αναγνωρίσουμε, είναι το πρόγραμμα “βοήθεια στο σπίτι “. μια πολύ καλή προσπάθεια και προσφέρει σημαντικό έργο στους ανθρώπους που δυσκολεύονται λόγω προχωρημένης ηλικίας ή προβλημάτων υγείας, να ανταπεξέλθουν στα καθημερινά τους καθήκοντα.
Είναι αξιοζήλευτο το έργο που επιτελούν οι εργαζόμενοι στο φορέα αυτό καθώς έχουν τη δυνατότητα να βοηθούν ανθρώπους μεγάλης ηλικίας και ίσως με ειδικές ανάγκες. Το “ευχαριστώ” των ανθρώπων αυτών αποτελεί τη μεγαλύτερη ικανοποίηση για τους εργαζομένους και τους εθελοντές του φορέα.
Οι ηλικιωμένοι αποτελούν ενεργό μέρος του κοινωνικού συνόλου και πρέπει να τους φροντίζουμε όπως φροντίζουμε και τις άλλες ομάδες ηλικιών, κάτι που θα βγάλει τον ηλικιωμένο από την απομόνωση και το αίσθημα μοναξιάς που έχει και θα οδηγήσει στη βελτίωση της ποιότητας της ζωής του.
Οι ηλικιωμένοι οι απόμαχοι της δουλειάς δεν είναι και απόμαχοι της ζωής. Αντίθετα έχουν κάθε δικαίωμα να παραμείνουν μέχρι τα βαθειά γεράματα αυτόνομο και ισότιμο μέλος της κοινωνίας.
Γίνεται πλέον επιτακτική η ανάπτυξη καλύτερων υπηρεσιών και δομών για τους ηλικιωμένους.
Ο Προϊστάμενος του Κ.Α.Π.Η. Καρδίτσας
ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ
ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΣ
