Βιώνοντας, την εβδομάδα της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, τον Γολγοθά και την θυσιαστική αγάπη του Κυρίου μας, γεννιούνται ερωτήματα για την δική μας σχέση με τον Εσταυρωμένο. Εάν με άλλα λόγια θέλουμε να σωθούμε, θέλουμε να ζήσουμε αιωνίως κοντά στην Βασιλεία του Θεού, την ητοιμασμένη δια τα παιδιά του, τα οποία θα τον εμπιστευθούν και θα τον αγαπήσουν.
Ο Κύριος είπε: «Απὸ δε των ημερών Ιωάννου του βαπτιστού έως άρτι ἡ βασιλεία των ουρανών βιάζεται και βιασταί αρπάζουσιν αυτήν». Το ερώτημα είναι γιατί χρειάζεται αυτή η βία για να μπούμε στην Βασιλεία του Θεού; Ποιός η ποια πανίσχυρη δύναμη εμποδίζει την ελεύθερη είσοδο στη Βασιλεία του Θεού, ώστε να απαιτείται μια υπερδύναμη βία για να κάνουμε την υπέρβαση και να μπούμε στην βασιλεία;
Την αιτία της ανάγκης μίας βίας ικανής να ανοίξει τις κλειστές πύλες της Βασιλείας των ουρανών, την εντοπίζουμε στην πτώση του αδαμικού ανθρώπου στην αμαρτία. Με την παράβαση της εντολής του Θεού, ο άνθρωπος παραδόθηκε στην εξουσία του Σατανά και η πτώση του ήταν πτώση στην κυριαρχία του πονηρού διαβόλου!
Ο άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος σε μία ομιλία του αναφέρει: «ο σατανάς και αι δυνάμεις και οι άρχοντες του σκότους απὸ της παραβάσεως της εντολής ενεκάθισαν εις την καρδίαν και εις τον νουν και εις το σώμα του Αδὰμ ως εις θρόνον ίδιον». Ο δε φιλοκαλικός Ιωάννης ο Καρπάθιος σημειώνει ότι: «αυτός ο πνευματικὸς αγωνιστὴς που αγωνίζεται για να αποκτήσει τις ευαγγελικὲς αρετές θα αντιληφθεί ότι όσο αυτὸς αγωνίζεται θεοφιλώς, τόσο περισσότερο παρεμβαίνοντες οι δαίμονες του επιφέρουν μεγαλύτερες και βαθύτερες πληγές, ώσπου να φθάσει σε μια κατάσταση θανάτου».
Το συμπέρασμα όλων αυτών, βεβαιώνει τον λόγο του Κυρίου: «βιάζεσθαι χρὴ εαυτόν εις πάν έργον αγαθόν και εις πάσας τας εντολάς του Κυρίου σου». Το αποτέλεσμα είναι ότι δυστυχώς οι άνθρωποι δεν βιάζουν τον εαυτό τους για την σωτηρία τους. Μπαίνουν στην Εκκλησία και δεν μεταμορφώνονται από την Χάρη του Θεού σε πιστά μέλη. Δεν δίνουν αγάπη διότι δεν αγαπούν την Πηγή της Αγάπης τον Κύριό μας, δεν ταπεινώνονται στο θέλημά Του… πόσοι άνθρωποι εκκλησιάζονται και πόσοι εξομολογούνται; Πόσοι άνθρωποι θέλουν να παντρευτούν και ζητούν από τους πατέρες της Εκκλησίας να μεσιτεύσουν για την σωτηρία τους; Ακόμα και στο Μεγάλο Μυστήριο του Αγίου Βαπτίσματος οι προσκεκλημένοι έρχονται χωρίς να φορούν ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ του Κυρίου μας, ο οποίος δηλώνει ότι κι εμείς είμεθα παιδιὰ του Θεού, δια του Βαπτίσματος, αλλά επειδή δεν ταιριάζει με την ενδυμασία, τον αφαιρούμε, ανενόχως, και το χείριστο, τον αντικαθιστούμε με το «ΜΑΤΑΚΙ», το δαιμονικὸ σύμβολο που ταλανίζει τους ορθοδόξους και τους τυφλώνει από την αλήθεια.
Ο Σταυρός του Κυρίου μας, ο οποίος σώζει, φυλάττει, φωτίζει και αγιάζει την ζωή μας, είναι το όπλο κατα της αμαρτίας και της δυνάμεως του πονηρού. Ας μην τον αφαιρούμε ποτέ από πάνω μας, διότι τότε αφήνουμε τον οίκο της ψυχής μας ανοιχτό στους ληστές. Να τον φορούμε ΒΙΑΖΟΝΤΑΣ τον εαυτό μας, όπως μας παραγγέλει ο Κύριός μας, διότι είναι «ὁ φύλαξ πάσης της οικουμένης, η ωραιότης της Εκκλησίας». Αυτός ας γίνει η δόξα και το καύχημά μας ως μέλη της Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, διατρανώνοντας ότι «ζει Κύριος ο Θεός εν τοις αγίοις αυτού». Αμήν. Γένοιτο.
Του πρεσβυτέρου Νικολάου Δαλαγιώργου
