« Η δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται, διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία». Ισοκράτης ( Αθηναίος ρήτορας )
Η ρήση αυτή του Ισοκράτη επικαιροποιείται με τον πιο επαίσχυντο τρόπο το τελευταίο διάστημα στη χώρα μας με επίκεντρο τη Θεσσαλονίκη και πρωταγωνιστές άτομα του λεγόμενου ‘’ No Barders Camp “
Σε μια εποχή που οι αντοχές και οι ανοχές των Ελλήνων δοκιμάζονται από την ανάλγητη εφαρμογή των αλλεπάλληλων μνημονιακών πολιτικών, κάποιοι ημεδαποί και αλλοδαποί κατσαπλιάδες επιδίδονται σε βαρβαρότητες που ευτελίζουν με τον πιο κυνικό τρόπο την έννοια της δημοκρατίας στη γενέτειρά της.
Σχεδόν καθημερινά στη συμπρωτεύουσα εκτυλίσσονται σκηνές ωμού πρωτογονισμού με καταλήψεις Ακαδημαϊκών Ιδρυμάτων, βεβήλωση ιερών μνημείων, ρυπαρογράφηση δημοσίων χώρων, εισβολή σε εκκλησίες ( και μάλιστα εν ώρα λειτουργίας ) και άλλες μύριες αισχροπραξίες.
Αυτουργοί, αυτής της συνεχιζόμενης ασχημοσύνης σε βάρος της δημοκρατίας που έχει υπερβεί τα όρια της νομιμότητας, είναι κάποιοι αυτόκλητοι ‘’κινηματίες του μπάχαλου’’ που συγχέουν τη δημοκρατία με την ασυδοσία. Λησμονούν, αυτοί οι σύγχρονοι βάνδαλοι, ότι ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αποτελεί τη « λυδία λίθο » της δημοκρατίας.
Είναι αυτονόητο πως η γνήσια δημοκρατία ζωογονείται από τη διαφωνία, τον αντίλογο, τη διαμαρτυρία, την ασυλία των ιδεών, όταν όλα αυτά πραγματώνονται στα πλαίσια της νομιμότητας και υπό την προϋπόθεση ότι γίνονται απολύτως σεβαστά τα συνταγματικά κατοχυρωμένα ανθρώπινα δικαιώματα. Διαφορετικά η ελευθερία ταυτίζεται με την ασυδοσία που αποτελεί μεταστατικό καρκίνωμα στο σώμα της δημοκρατίας.
Δυστυχώς όμως τα τεκταινόμενα στη Θεσσαλονίκη συνιστούν βιασμό της δημοκρατίας και συγχρόνως γεννούν ερωτήματα που χρήζουν απάντησης : α) Σε ποια δημοκρατικά οργανωμένη και ευνομούμενη πολιτεία της υφηλίου θα μετατρέπονταν τα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα σε ρωμαϊκή αρένα με τους αρμόδιους φορείς σε ρόλο απλού θεατή και καταγραφέα των προκληθέντων ζημιών; β) Γιατί όλοι αυτοί οι ταραχοποιοί επέλεξαν τη χώρα μας ( και όχι τις δικές τους ) προκειμένου να εκτονώσουν τα ζωώδη ένστικτά τους; γ) Με ποια πρότυπα γαλουχείται η νέα γενιά, απ΄ όλη αυτή την παραβατικότητα και πώς εκπαιδεύεται για τη μελλοντική διεκδίκηση των δικαιωμάτων της, όταν η τελευταία ταυτίζεται με την αναρχία; δ) Τι χρωστά ο Έλληνας φορολογούμενος πολίτης, που αιμορραγεί οικονομικά, να επιβαρύνεται από το κόστος της αποκατάστασης των ζημιών που αφήνουν πίσω τους αυτοί οι ‘’ μπαχαλάκηδες ‘’ ; ( δυστυχώς η δυσφήμηση της χώρας και η απαξίωση των Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων της δεν κοστολογούνται ούτε αποζημιώνονται ) .
Επιβάλλεται επιτέλους, στη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία, να μπουν κριτήρια σοβαρότητας στη διακυβέρνηση της καθώς και στη λειτουργία των θεσμών. Να εφαρμοστούν οι νόμοι και να παταχθούν η ανομία και η ατιμωρησία. Να οριοθετηθεί η έννοια της δημοκρατίας και να προστατευθεί από την ασυδοσία των υπονομευτών της. Εδώ συνάδει και η ρήση ενός άλλου μεγάλου της αρχαιότητας: « Όπου βία πάρεστι, ουδέν ισχύει νόμος » Μένανδρος .
Επιλογικά και επειδή γι΄αυτό το μη αυτοφυές κατάντημα υπάρχουν ηθικοί αυτουργοί, είναι ανάγκη να αφορίσουμε ως κοινωνία, απαγκιστρωμένοι από ιδεοληψίες, αυτό το ‘’συρφετό’’ που εργολαβικά επιδίδεται στον ευτελισμό της δημοκρατίας, αναδεικνύοντας το πνεύμα της γνήσιας ελευθεροφροσύνης. Εξάλλου αυτό το τελευταίο μπορεί να εγγυηθεί και τον απεγκλωβισμό της Ελληνικής κοινωνίας από το τέλμα στο οποίο έχει περιέλθει.
ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΕΛΜΕΚ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ
