Η ενασχόλησή μου με την αυτοδιοίκηση τα τελευταία 10 χρόνια με βοήθησε ν’ αντιληφθώ ότι τα τοπικά ζητήματα όσο σοβαρά και σκληρά κι αν είναι για εκείνους που καθημερινά τα βιώνουν είναι πολύ δύσκολο να τα κατανοήσουν και να τα συμμεριστούν εκείνοι που αποφασίζουν. Πολύ περισσότερο σήμερα που η οικονομική κρίση τους οδηγεί σε “άρον άρον” αποφάσεις με τελικό αποτέλεσμα πολλές φορές “μαζί με τα ξερά να καίγονται και τα χλωρά”.
Εκατό ψυχές απομείναμε να ζούμε μόνιμα σ έναν τόπο όπου οι συνθήκες ζωής από μόνες τους δημιουργούν σε όλους μας ανυπέρβλητα πολλές φορές εμπόδια. Δεν είναι μόνο σκληρή και μοναχική πολλές φορές η ζωή σ ένα απομακρυσμένο χωριό των Αγράφων σαν το δικό μας που βρίσκεται σε υψόμετρο πάνω από 1000 μέτρα στα σύνορα με την Ευρυτανία αλλά μειώνει στο ελάχιστο και τις ευκαιρίες για τα παιδιά μας. Αυτός άλλωστε ήταν και ο βασικός λόγος που πολλές οικογένειες έφυγαν από δω έτσι ώστε να εξασφαλίσουν τις ίδιες ευκαιρίες στα παιδιά τους όπως όλα τα άλλα ελληνόπουλα.
Δυστυχώς για τους 7 γυμνασιόπαιδες της Ρεντίνας (αλλά και άλλων ορεινών χωριών της περιοχής μας) δεν υπάρχει η ίδια αντιμετώπιση από την Πολιτεία ούτε εξασφαλίζονται οι ίδιες ευκαιρίες όπως σε όλα τα άλλα παιδιά. Η Πολιτεία αποφάσισε να μειώσει το κόστος μεταφοράς τους στο γυμνάσιο Κέδρου και από την επόμενη σχολική χρονιά να τα μεταφέρει με το λεωφορείο κι όχι με ταξί όπως συνέβαινε μέχρι τώρα.
Κι αυτό γίνεται γιατί η Ρεντίνα βρίσκεται στον ίδιο οδικό άξονα με τη Λουτροπηγή με συνολικό αριθμό μεταφερόμενων παιδιών πάνω από δώδεκα. Λες και μιλάμε για τον οδικό άξονα Καρδίτσας – Σοφάδων ή οποιονδήποτε άλλον καμπίσιο δρόμο. Λες και δεν μιλάμε για έναν δύσκολο ορεινό δρόμο και αρκετά επικίνδυνο ιδιαίτερα κατά τους χειμερινούς μήνες.
Ποιος οδικός άξονας του κάμπου μήκους 35 χιλιομέτρων χρειάζεται το χειμώνα μία ώρα χρόνο για να διανυθεί και με τι βαθμό επικινδυνότητας όπως ο “οδικός άξονας” Ρεντίνας – Κέδρου; Είναι δυνατόν να μπαίνουν όλοι οι “οδικοί άξονες” στο ίδιο τσουβάλι; Αυτή είναι η ίδια αντιμετώπιση που ευαγγελίζεται η Πολιτεία για τα παιδιά της Ρεντίνας;
Τι είδους “ίση μεταχείριση” είναι αυτή όταν τα παιδιά μας θα πρέπει να είναι στο πόδι από τις 6 τα χαράματα για να προλάβουν το λεωφορείο και να επιστρέψουν στα σπίτια τους στις 4 το απόγευμα; Και, βέβαια, με την προϋπόθεση ότι το λεωφορείο τόσο το πρωί όσο και το απόγευμα, θα κατορθώσει να φτάσει στη Ρεντίνα γιατί τις περισσότερες αυτό δεν είναι εφικτό κατά τη διάρκεια του χειμώνα.
Κι όλα αυτά θα γίνονται για τους γυμνασιόπαιδες της Ρεντίνας όταν την ίδια στιγμή σε πολλά χωριά του κάμπου οι μεταφορές θα συνεχίσουν γίνονται με ταξί!!!!!
Οι ελάχιστοι εναπομείναντες κάτοικοι της Ρεντίνας παρακαλούμε την Περιφέρεια Θεσσαλίας να μελετήσει το πρόβλημα προκειμένου να το καταλάβει και στη συνέχεια να βρει μια λύση που θα εγγυάται ασφαλή, σίγουρη και έγκαιρη μεταφορά των παιδιών μας στο γυμνάσιο Κέδρου έτσι ώστε να διασφαλιστούν οι ελάχιστες συνθήκες ίσης μεταχείρισης και αντιμετώπισης των παιδιών μας.
Περιμένουμε όμως κι από τους βουλευτές του νομού να σκύψουν στο ζήτημα αυτό και να διεκδικήσουν την μη ισοπέδωση των πάντων στο όνομα των περικοπών κάθε σπατάλης. Γιατί η ίση μεταχείριση των παιδιών μας δεν είναι σπατάλη αλλά υποχρέωση της Πολιτείας.
Ραγιάς Παύλος
πρ. Δήμαρχος Ρεντίνας
πρ. Αντιδήμαρχος Σοφάδων
