Η χώρα βιώνει μια από τις δυσκολότερες περιόδους της ιστορίας της. Εδώ και τέσσερα χρόνια, από την εφαρμογή της σκληρής νεοφιλελεύθερης πολιτικής, η εικόνα που αποτυπώνεται είναι η πλήρης πολιτική, οικονομική και κοινωνική παρακμή. Ζούμε στην εποχή της κρίσης, της απαξίωσης, της συρρίκνωσης της δημοκρατίας, της εθνικής υποτέλειας, της φτώχειας, της ανεργίας, της απόγνωσης και εν τέλει της απώλειας ελπίδας.
Ο νεοφιλελεύθερος «οδοστρωτήρας» ισοπέδωσε και το τελευταίο ίχνος ανθρώπινης αξιοπρέπειας, διέλυσε τον κοινωνικό ιστό και βύθισε τη χώρα σε μια ατέρμονη σπείρα θανάτου. Στρατιές ανέργων, ιδιαίτερα νέων, κατάργηση ασφαλιστικού συστήματος, απορρύθμιση εργασιακών σχέσεων, ξεκλήρισμα αγροτικού τομέα, αποδόμηση δημόσιας παιδείας και υγείας, κατάρρευση προνοιακών δομών. Η ανθρωπιστική κρίση που βιώνει η ελληνική κοινωνία – που όμοια της μόνο με τη ναζιστική κατοχή μπορεί να συγκριθεί – είναι αποτέλεσμα της δόλιας μνημονιακής πολιτικής που εκβιαστικά μας επέβαλαν οι «εταίροι» μας κατ’ απαίτηση των διεθνών τοκογλύφων και είναι πέρα από κάθε πρόβλεψη.
Μέσα σ’ αυτό τον ορυμαγδό η απάντηση είναι ότι υπάρχει ελπίδα, αρκεί να νικήσουμε το φόβο και την ανασφάλεια που σπέρνουν καθημερινά το υπό κατάρρευση πολιτικό, οικονομικό και μιντιακό κατεστημένο σε συνεργασία με την ξένη διαπλοκή.
Και η ελπίδα θα έρθει με τη δημιουργία ενός δημοκρατικού, προοδευτικού, πατριωτικού μετώπου Σωτηρίας και αλλαγής με πυρήνα το ΣΥ.ΡΙ.Ζ.Α. Ένα κίνημα που θα αγωνιστεί για να επιβληθεί κοινωνική δικαιοσύνη, αναδιανομή πλούτου, για να επιτευχθεί η ανάκτηση της εθνικής ανεξαρτησίας και περηφάνιας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Η ψήφος σ’ αυτό το μέτωπο δεν είναι ψήφος διαμαρτυρίας, αλλά ψήφος ελπίδας απέναντι στην επιχειρούμενη «τρομοκρατία» φόβου και πανικού. Είναι η αρχή μιας μεγάλης προσπάθειας για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, την ανάκτηση της εργασίας, των αλλαγών στο πολιτικό σύστημα. Σ΄ αυτή την προσπάθεια στρατευόμαστε όλοι παραμερίζοντας το «εγώ» για το «εμείς».
Σίγουρα δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις ούτε ανώδυνες επιλογές. Η ιστορία όμως διδάσκει ότι οι μεγάλες κοινωνικές αλλαγές δεν είναι ούτε «ιστορικός» περίπατος, ούτε «βελούδινες» επαναστάσεις. Απεναντίας, είναι σκληρές ταξικές, κοινωνικές και πολιτικές συγκρούσεις.
Ας αγωνιστούμε λοιπόν για να προχωρήσει η Ελλάδα, να αλλάξει η Ευρώπη.
Η ΕΛΠΙΔΑ ΕΡΧΕΤΑΙ…..
ΜΑΡΙΑ ΘΕΟΧΑΡΗ
πρ. Βουλευτής
