Οι κάλπες στις 18/12/2014, για την εκλογή νέου Διοικητικού Συμβουλίου στην ΕΛΜΕ Καρδίτσας, ανέδειξαν ως πρώτη δύναμη την Ενωτική Δράση και παράλληλα έδωσαν την απόλυτη πλειοψηφία, με 5 στις 9 έδρες στο νέο Δ.Σ. της ΕΛΜΕ. Κάθε εκλογική αναμέτρηση στο σωματείο μας μπορεί να αποτελέσει την αφετηρία για σκέψεις και εκτιμήσεις, σχετικές με την μέχρι τώρα πορεία του, αλλά και με την κατεύθυνσή του στο μέλλον. Σ’ αυτή τη βάση αποπειρόμαστε κι εμείς να εκφράσουμε τις σκέψεις μας και να τις μοιραστούμε με όλους μας τους συναδέλφους.
Σχετικά με τη συμμετοχή:
Οι εκλογές αυτές έγιναν σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη συγκυρία για τον κλάδο μας. Όλες οι εκλογές των τελευταίων τεσσάρων χρόνων έγιναν σε ανάλογες συνθήκες, όμως κάθε φορά τα επίδικα ήταν όλο και πιο σημαντικά, λόγω των διαρκών υποχωρήσεων απέναντι στην επιθετική πολιτική της κυβέρνησης, τόσο, μάλιστα, σημαντικά που έθεταν ζήτημα σχεδόν «υπαρξιακό» για το σωματείο μας, μετά τις διαθεσιμότητες των συναδέλφων μας και την υλοποίηση της κακόφημης «αξιολόγησης» που δρα διαλυτικά σε κάθε δημοκρατική και συλλογική έκφραση μέσα στα σχολεία. Η συμμετοχή των συναδέλφων στις εκλογές ήταν ικανοποιητική, επαναβεβαίωσε (μπορούμε να το πούμε) τη στήριξη του σωματείου από τους συναδέλφους. Να σημειωθεί ότι φέτος ψήφισαν 470 συνάδελφοι, σχεδόν ίσοι με πέρυσι, παρότι είμαστε κατά 50 περίπου λιγότεροι. Στην ΕΛΜΕ ανήκουν περίπου 860 εκπαιδευτικοί (παλιότερα ήμασταν πάνω από 1250). Πρέπει να τονισθεί ότι προσήλθαν μόνο 12 από τους συναδέλφους που είναι σε διαθεσιμότητα (από τους 27) και μόνο 3 αναπληρωτές από τους περίπου 30, παρότι ο αριθμός τους στην ΕΛΜΕ μας (όπως και σ’ όλες τις ΕΛΜΕ της χώρας) διαρκώς αυξάνεται. Και τα δυο αυτά δεδομένα επιδέχονται ερμηνείας:
α) οι συνάδελφοι σε διαθεσιμότητα βιώνουν μια αίσθηση «εγκατάλειψης» από την Ομοσπονδία και τις ΕΛΜΕ, ενώ παράλληλα δοκιμάζονται οι αντοχές τους από το μακρύ διάστημα αναμονής και αβεβαιότητας
β) προκύπτει η ανάγκη το σωματείο να βρεθεί δίπλα στους νέους εκπαιδευτικούς, που εργάζονται με ελαστικές εργασιακές σχέσεις, μέσα στα σχολεία, μαζί μας και δίπλα μας και αμείβονται με μισθούς πείνας. Οφείλουμε να τους αναζητήσουμε, να τους μιλήσουμε και να αποτελέσουν αξεχώριστο μέλος στον κορμό του σωματείου μας.
Σχετικά με το ποσοτικό και το ποιοτικό μέρος του αποτελέσματος
Ευχαριστούμε τους συναδέλφους, γιατί με την ψήφο τους στήριξαν την προσπάθειά μας, η οποία ήταν κοπιαστική και μακρά, στην δυσκολότερη συνδικαλιστική περίοδο απ’ όσες μέχρι τώρα αντιμετωπίσαμε, η οποία ξεπέρασε τα ημερολογιακά όρια της μιας χρονιάς, αφού ουσιαστικά αναγκαστήκαμε να αναλάβουμε την πρωτοβουλία στο σωματείο από τον Μάη του 2013 (με την αύξηση του ωραρίου) και συνεχίσαμε με όλες μας τις δυνάμεις να στηρίζουμε τις δράσεις του σωματείου, ιδιαίτερα από τον Ιούλιο του 2013, όταν οι πρώτες διαθεσιμότητες–απολύσεις εκπαιδευτικών γκρέμισαν το οικοδόμημα των εργασιακών μας δικαιωμάτων. Το αποτέλεσμα αυτό δεν προσφέρεται για εφησυχασμό, αλλά, ταυτόχρονα, δεν μπορεί, ούτε και πρέπει να καλύψει όσα δεν έγιναν στο χρόνο που πέρασε. Πιστεύουμε πως φέρουμε ευθύνη, γιατί δεν καταφέραμε «να γυρίσει ο τροχός», παρά το γεγονός ότι προσπαθήσαμε. Υπάρχουν πολλά που κάναμε, αλλά και πολλά δεν καταφέραμε να κάνουμε. Σ’ αυτή την προσπάθειά μας, όμως, νιώσαμε «μοναξιά», αφού οι άλλες δυνάμεις στο Δ.Σ. της ΕΛΜΕ (ΔΑΚΕ και ΠΑΜΕ), είτε δεν ήθελαν να γυρίσει ο τροχός, είτε παραιτήθηκαν ουσιαστικά απ’ αυτήν την προσπάθεια. Μ’ αυτή την έννοια, λοιπόν, το αποτέλεσμα φαίνεται να «ήρθε» φυσιολογικά.
Σχετικά με τη συγκρότηση του ΔΣ
Η επιλογή μας να καταλάβουμε όλες τις θέσεις του προεδρείου δεν είναι ούτε «αλαζονική» ούτε «αντι-ενωτική» όπως, ενδεχομένως, θα ισχυριστούν ΔΑΚΕ και ΠΑΜΕ. Είναι επιλογή σαφούς διαχωρισμού από τη γραμμή της ήττας και της υποταγής. Είναι επιλογή ενότητας στη δράση για την ανασυγκρότηση του σωματείου, για την υπεράσπιση της εργασίας και της Δημόσιας Παιδείας. Δεν αποδεχόμαστε τη λογική του «αντιπροσωπευτικού προεδρείου» και το δηλώσαμε ανοιχτά από την πρώτη φορά που βρεθήκαμε στο Δ.Σ. της ΕΛΜΕ. Η λογική αυτή, η οποία εξισώνει ποσοτικά εκλογικά μεγέθη με πολιτικές αρχές, παραγκωνίζοντας την ουσία της πάλης και των αγώνων, συγκαλύπτει αντί να αναδεικνύει ποιοι είναι οι φίλοι και ποιοι οι εχθροί των εκπαιδευτικών. Για το λόγο αυτό, εναντιωθήκαμε στην κατάληψη θέσεων από τη ΔΑΚΕ στο προεδρείο του ΔΣ, ακόμη και αν με βάση τους συσχετισμούς δεν μπορούσαμε να το πραγματοποιήσουμε. Η ΔΑΚΕ ήταν και είναι ο βραχίονας της κυβέρνησης στο σωματείο, παρότι, για λόγους εκλογικής επιβίωσης, φορά το κοστούμι του διαφωνούντα.
Επίσης δε μπορούμε να κατανοήσουμε τη στάση της ΕΣΑΚ-ΔΕΕ(ΠΑΜΕ). Αναρωτιόμαστε πώς συμβαδίζει η «ταξική» και «ανυπάκουη» ρητορική με την άνευ πολιτικού περιεχομένου θέση-στάση της αντιπροσωπευτικότητας. Το ΠΑΜΕ προτίμησε να ψηφίζει τη ΔΑΚΕ, δείχνοντας «συνέπεια στη λογική της αναλογικότητας», σε μια περίοδο που όλα γύρω μας απαιτούσαν επιτακτικά και αμετάθετα τη σαφή και ξεκάθαρη θέση απέναντι σε αληθινούς εχθρούς (κυβέρνηση) και σε ψεύτικους φίλους (κυβερνητικός συνδικαλισμός). Είναι άξιο απορίας γιατί δεν υπηρετεί αυτή την υπέρτατη ανάγκη, την ώρα που ο αντίπαλος εξαπoλύει την σφοδρότερη επίθεση εναντίον της εργασίας μας και του Δημόσιου Σχολείου, αλλά, αντίθετα, επιλέγει την περιχαράκωση και την αποφυγή κάθε δράσης από κοινού μέσα στο σωματείο. Διδαχτήκαμε απ’ τις αρνήσεις που εισπράξαμε σ’ όλες τις προηγούμενες προτάσεις συνεργασίας που απευθύναμε στο ΠΑΜΕ, γι αυτό και δεν θέλουμε να συμμετέχουμε σε ένα ψεύτικο, κενό πολιτικού περιεχομένου, παζάρι της «καρέκλας», προτείνοντας για άλλη μια φορά συνεργασία, γνωρίζοντας από πριν την άρνησή του. Στη συνεδρίαση για τη συγκρότηση του Δ.Σ., άλλωστε, δεν προτάθηκε κάτι που να αλλάζει αυτά τα δεδομένα.
Για τις θέσεις στο προεδρείο:
Αν και οι σταυροί προτίμησης αποτελούν ένα από τα κριτήρια, στην προσπάθειά μας να υπηρετήσουμε και να επιβεβαιώσουμε στην πράξη την αντίληψη, η οποία αποτελεί και δομικό στοιχείο της συγκρότησής μας, ότι ο κάθε συνάδελφος είναι ενεργό μέλος του σωματείου και συνδικαλιστής, επιλέξαμε την εναλλαγή στις θέσεις του προεδρείου, η οποία στοχεύει στη συμμετοχή όσων γίνεται περισσότερων συναδέλφων σε «θέσεις ευθύνης». Η στάση μας στην «αξιολόγηση» αποτέλεσε ένα σημαντικό, πρόσθετο κριτήριο. Κρίναμε πως είναι πολιτικά και ηθικά αναγκαίο να υπογραμμιστεί και να αναδειχτεί η σαφής αντίθεση των συναδέλφων στην «αξιολόγηση», σε έναν νομό που τα «όχι» ήταν λιγοστά και να εκφραστεί η στήριξη του σωματείου έμπρακτα, με τη συμμετοχή τους στο προεδρείο. Η επιλογή μας αυτή, συνεπώς, δεν είναι απλά συμβολική, αλλά έχει ειδικό πολιτικό βάρος.
Συνοψίζοντας
Γνωρίζουμε πως τα δύσκολα είναι μπροστά μας. Η κατάσταση σήμερα στα σχολεία μας δεν αφήνει περιθώρια για να χαρούμε την εκλογική νίκη της ΕΝΩΤΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ στην ΕΛΜΕ. Η ευφορία μοιάζει αταίριαστη την ώρα που οι όροι της εργασίας μας, των σπουδών των παιδιών μας, της διαβίωσής μας είναι χειρότεροι από ποτέ. Οι εκλογικές νίκες αποτελούν σίγουρα μια επιβεβαίωση, η οποία, όμως, από μόνη της δεν είναι ούτε ικανή, ούτε αναγκαία συνθήκη για να αλλάξει η ζωή μας. Τα πρόσφατα δύσκολα χρόνια μας δίδαξαν πως ο συσχετισμός δύναμης μεταξύ των πάνω και των κάτω κρίνεται στον ανυποχώρητο αγώνα για την ανασυγκρότηση των σωματείων μας και στη ρήξη με τις υποταγμένες συνδικαλιστικές δυνάμεις, των οποίων τα συνδικαλιστικά ήθη ευθύνονται για τη διάλυση και την παράλυση στους χώρους δουλειάς.
Γνωρίζουμε πως δεν υπάρχει χώρος και χρόνος για αναμονή και καθυστέρηση. Θα συγκρουστούμε με τη λογική της ανάθεσης, θα υπηρετήσουμε τον συνδικαλισμό της βάσης κι όχι των αντιπροσώπων και θα είμαστε σε διαρκή αντίθεση με τους εικονικούς αγώνες των «ειδικών» συνδικαλιστών.
Καλή μας χρονιά συνάδελφοι και καλή δύναμη σε όλους μας !
ΕΝΩΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ
