H απόδοση φόρου τιμής στο Νίκο Τεμπονέρα 20 χρόνια μετά τη δολοφονία
του δεν γίνεται για λόγους ιστορικής ανάμνησης, αλλά ως αναγκαίο καθήκον
απέναντι στη ΜΝΗΜΗ, την ΙΣΤΟΡΙΑ, το ΣΗΜΕΡΑ και τη ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ.
Αν αφαιρέσουμε από το βιβλίο της ζωής τούς ιστορικούς σταθμούς αλλά και
τους ανθρώπους που έδωσαν όλο το είναι τους στο βωμό των μεγάλων κοινωνικών
αναγκών, τότε θα είμαστε εξαιρετικά επιλήσμονες, αγνώμονες, άχρηστοι ως
δάσκαλοι.
Το Γενάρη του 1991 ο Νίκος Τεμπονέρας υπερασπίζοντας τους μαθητές του,
την παιδεία και τις δημοκρατικές ελευθερίες του λαού μας, έθεσε τον εαυτό του
φραγμό στα κυβερνητικά σχέδια και την παρακρατική πρακτική.
Θυσιάστηκε για να υπάρξει φωτεινότερο μέλλον
Θυσιάστηκε γιατί γνώριζε ότι το πιο εκπληκτικό, πιο επιβλητικό και πιο
μεγάλο είναι όταν ένας άνθρωπος αποφασίζει να σηκώσει το κεφάλι του και να γενεί
ένας με τους πολλούς, και όλοι μαζί ένα σώμα
Θυσιάστηκε γιατί, όπως θα ΄λεγε και ο ποιητής,
«αν δεν καώ εγώ,
αν δεν καείς εσύ,
αν δεν καούμε εμείς
πώς θα γενούνε τα σκοτάδια λάμψη;»
Στις μέρες μας, όπου η κυρίαρχη πολιτική βυθίζεται όλο και περισσότερο σ’
ένα γαλαξία σήψης, διαφθοράς και παρακμής, τροφοδοτώντας τη νέα γενιά με ένα
απαξιωμένο σύστημα ανήθικης και αμοραλιστικής δράσης, οφείλουμε, σε πείσμα
των καιρών και των καιροσκόπων, να κρατάμε σταθερά το νήμα των αξιών μας, το
τετράπτυχο Αγώνας, Αξιοπρέπεια, Αλληλεγγύη, Ανιδιοτέλεια ως βασικό οδηγητικό
φάρο της δράσης μας.
Εμείς, σύμμαχοι και συνοραματιστές του Νίκου Τεμπονέρα, οφείλουμε να
κρατήσουμε άσβεστη τη φλόγα του παιδαγωγού. Κοιτώντας στα μάτια όλα τα παιδιά
και ιδιαίτερα εκείνα που οι κυρίαρχες αντιλήψεις και οι σκοπιμότητες τα βλέπουν ως
παιδιά ενός κατώτερου θεού.
Απέναντι στη Νέα Αταξία, που φτωχαίνει τα λαϊκά στρώματα, καταστρέφει
τον πλανήτη, ρημάζει χώρες και λαούς για το ανώτατο κέρδος, εμείς πεισματικά
εξακολουθούμε να πορευόμαστε, επιμένοντας πως πάνω από την κερδοφορία
υπάρχουν οι κοινωνικές ανάγκες.
Απέναντι στην αντιασφαλιστική καταιγίδα, που θέλει να παραδώσει
δικαιώματα και κατακτήσεις στην πυρά, εμείς, οι ομότεχνοι του Νίκου Τεμπονέρα,
εξακολουθούμε να σημειώνουμε πως οι παραγωγοί του κοινωνικού πλούτου πρέπει
να απολαμβάνουν το μόχθο τους.
Απέναντι στην Κυβερνητική πολιτική, που μειώνει τις κοινωνικές δαπάνες,
που συρρικνώνει το εισόδημά μας, που ανατρέπει τα εργασιακά μας δικαιώματα,
εμείς οργανώνουμε την αντίστασή μας μαζί με όλους τους εργαζόμενους.
Κοιτάμε κατάματα την επελαύνουσα κόλαση και διόλου δεν σιωπούμε.
Όπως ακριβώς και ο Νίκος Τεμπονέρας: Ενώπιοι Ενωπίοις.
Απευθυνόμαστε λοιπόν σ’ όλους τους συναδέλφους εκπαιδευτικούς της
χώρας μας, στην παλιά και τη νεότερη γενιά. Και τους καλούμε να αναλάβουν όλες
τις κοινωνικές και παιδαγωγικές ευθύνες τους.
Να διδάξουν με το παράδειγμά τους!
Να διδάξουν με φωτεινό τρόπο όλα τα παιδιά
Να συνταχθούν με την αγωνιζόμενη κοινωνική πλειονότητα και τις αγωνίες της.
Να κρατήσουν ψηλά τις «σημαίες» του Γρηγόρη Λαμπράκη, του Σωτήρη
Πέτρουλα, του Νίκου Τεμπονέρα, και ό,τι κατέγραψαν μέχρι τώρα οι συλλογικοί
αγώνες, το μολύβι της τάξης, η εμπειρία των ανυπότακτων ανθρώπων όπου γης.
Να δώσουμε, τέλος, όλοι μαζί έναν ακόμα Όρκο Τιμής στον άδικα
δολοφονημένο συναγωνιστή: πως καμιά προσωρινή βαρβαρότητα δεν μπορεί να
νικήσει τις αξίες της Ειρήνης, της Δημοκρατίας, της Ελευθερίας
