Την 2η Ορθόδοξη Συνάντηση πραγματοποίησε η Ενορία των Αγίων Αναργύρων στην Καρδίτσα, όπου συζητήθηκε το θέμα: «Γιατί η Θεία Κοινωνία δεν βοήθησε τον Ιούδα να μην προδώσει τον Χριστό».
Έχει λεχθεί ότι «ο Ιούδας είναι το μυστηριωδέστερον πρόσωπον εις την ιστορίαν του κόσμου». Και τούτο διότι κατά τον Ωριγένη και τον Ιερό Χρυσόστομο ο ίδιος ο Κύριος εξέλεξε τους Αποστόλους και όχι οι Απόστολοι Αυτόν. Αρχικώς κατά την αποστολική διακονία του, η προαίρεση του Ιούδα «οδευομένη επ’ αρετήν» μετεστράφη αργότερα προς την κακία και εναντίον του Χριστού σε ορισμένη χρονική στιγμή. Όλοι οι νεώτεροι συγγραφείς που ασχολήθηκαν με τον Ιούδα συμφωνούν ότι κατά την χρονική στιγμή της εκλογής του ως Αποστόλου, ο Ιούδας ήταν άξιος της εκλογής αυτής. Μάλιστα ως και οι λοιποί Απόστολοι ο Ιούδας έλαβε παρά του Κυρίου την εξουσία του εκβάλλειν πνεύματα ακάθαρτα και να θεραπεύει «πᾶσαν νόσον καί μαλακίαν» (Ματθ. 10, 1-4). Είναι χαρακτηριστικό επίσης ότι κατά τον Δίδυμο τον Αλεξανδρέα ο Ιούδας δεν ήταν φύσει κακός και ότι αρχικώς κατά τους λόγους του Χριστού ήταν και αυτός, όπως και οι λοιποί Απόστολοι. Αυτό μαρτυρεί και το γεγονός ότι ο Ιούδας ήταν ένας από τους έμπιστους και ικανούς μαθητές του Κυρίου μας, καθότι του έδωσε να διαχειρίζεται το ταμείο, του κύκλου, όχι μόνο των 12 Μαθητών, αλλά και των άλλων μαθητών που ακολουθούσαν τον Ιησού και αποτελούσαν τον ευρύτερο κύκλο των μαθητών Του.
Γιατί όμως αργότερα μετεστράφη η προαίρεσή του και εκινήθη κατά του Χριστού;
Οι Ευαγγελιστές συμφωνούν ότι ο Ιούδας είχε κυριευθεί από το πάθος της φιλαργυρίας. Ομοίως και η υμνολογία των παθών τονίζει εμφαντικώς το πάθος της φιλαργυρίας του Ιούδα. Παραταύτα ουδέποτε ο Κύριος τον κατέκρινε αλλά εργάζονταν πνευματικά στην μετάνοια του. Γι’ αυτό ο Ιούδας ήταν παρόν μπροστά στα μεγαλύτερα θαύματα που τέλεσε ο Κύριος μας (το θαύμα του παραλυτικού, του εκ γενετής τυφλού και της αναστάσεως του Λαζάρου). Μάλιστα ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος αναφέρει ότι ο Κύριος στον Μυστικό Δείπνο έπλυνε πρώτα τα πόδια του Ιούδα, για να του διδάξει την μετάνοια και την ταπείνωση. Μάλιστα ο Χριστός «ἐδάκρυσεν» καί «ἐταράχθη τῷ πνεύματι» (Ἰω. 13, 21) για την πώρωση του Ιούδα. Είναι χαρακτηριστική συν τοις άλλοις και η υποκρισία του Ιούδα, αφού αναιδώς είπε «μήτι ἐγώ εἰμί Ραββί;» (Ματθ. 26, 25), όταν αγωνιωδώς ερωτούσαν οι Απόστολοι τον Κύριο, ποιός είναι ο προδότης. Επίσης η υποκρισία του φαίνεται και στο προδοτικό φίλημα του Ιούδα στον Χριστό στον κήπο της Γεθσημανής στην ώρα της συλλήψεως. Παρότι ο Χριστός φέρθηκε ως ΠΑΤΕΡΑΣ και έδωσε και στον Ιούδα την δυνατότητα να κοινωνήσει του Σώματος και Αίματός Του, δεν κατέστη πραγματική η αγάπη για τον διδάσκαλό του.
Γιατί όμως η Θεία Κοινωνία δεν βοήθησε τον Ιούδα;
Δεν επενεργεί η Θεία Κοινωνία από μόνη της, όταν δεν είναι συνυφασμένη με τη θέληση του ανθρώπου για την σωτηρία. Η συνήθεια να Κοινωνούμε δείχνει τον πόθο για την αιωνιότητα και τη χαρά για τη γεύση του Θεού. Όμως κάθε άγιο πράγμα και άγιο πόθο να πλησιάσουμε τον Θεό, ο διάβολος προσπαθεί να το διαστρέψει. Πιο εύκολα πιάνει η μέθοδος της διαστροφής παρά η επιβολή της τέλειας άρνησης. Έτσι αφήνει τον πόθο να υπάρχει μέσα στους χριστιανούς, βάζει όμως την επιζήμια ευλάβεια σαν παγίδα και θηλιά στο λαιμό τους, ώστε να έχουν την ψευδαίσθηση ότι κοινωνούν σαν καλοί χριστιανοί, αλλά στην ουσία να κολάζονται με την ανάξια συμμετοχή τους στο μυστήριο.
Έτσι ο διάβολος δεν πολεμά τον πιστό άνθρωπο με την άμεση βεβήλωση του Μυστηρίου, αλλά με την έμμεση βέβηλη προσέλευσή του σε αυτό. Οι τρόποι της επιζήμιας ευλάβειας είναι:
α) Η εθιμοτυπική και εορταστική προσέλευση (είναι Χριστούγεννα ή Πάσχα πρέπει να μεταλάβω χωρίς να προετοιμαστώ πνευματικά για το Μυστήριο με προχειρότητα για το καλό).
β) Η κακότροπος προσέλευση (χωρίς νηστεία και εξομολόγηση, με χείλη βαμμένα κ.α.)
γ) Η πλάνη της νηστείας (νήστεψα μπορώ να κοινωνήσω-άνευ εξομολόγηση στον πνευματικό και ευχής αυτού)
δ) Η κατά αραιά διαστήματα Θεία Κοινωνία (Χριστούγεννα & Πάσχα)
Λέγει ο Ιερός Χρυσόστομος: «Όταν πρόκειται να πιστέψεις στον Χριστό δεν σε βιάζει κανένας… αλλά εάν πιστέψεις θα πρέπει να κοινωνείς συχνά. Δείξε μου πόσο Χριστιανός είσαι από πόσες φορές κοινωνείς».
Ο δε άγιος Νικόλαος Καβάσιλας λέγει: «Τι χρειάζεται για να μπορέσουμε να κοινωνήσουμε σωστά; Α) Κάθαρση ψυχής και Β) Αγάπη προς το μυστήριο».
Λέγει ο Απόστολος Παύλος: «Όποιος τρώει τον άρτο και πίνει το ποτήριο του Κυρίου με τρόπο ανάξιο, γίνεται ένοχος αμαρτήματος απέναντι στο σώμα και στο αίμα του Κυρίου, προκαλώντας την καταδίκη του» (Α’ προς Κορ. 11:27, 29). Θα τιμωρηθεί, δηλαδή, τόσο αυστηρά, όσο και οι σταυρωτές του Χριστού, αφού κι εκείνοι έγιναν ένοχοι αμαρτήματος απέναντι στο σώμα Του, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά και ο Ιερός Χρυσόστομος: «Να γνωρίζεις αδερφέ, ότι αν θελήσεις κα κοινωνήσεις έτσι ανάξιος όντας, θα γίνεις ένοχος του σώματος και του αίματος του Κυρίου, όπως λέει ο θείος Παύλος, και θα κοινωνήσεις σε κατάκριση και κόλασή σου, γενόμενος δεύτερος Ιούδας και παρόμοιος με τους Εβραίους. Διότι όπως τότε οι Εβραίοι κέντησαν το σώμα του Κυρίου, όχι για να πιούν το αίμα του αλλά για να το χύσουν, έτσι κι εσύ θα θεωρηθείς ότι χύνεις το ακήρατο αίμα του Κυρίου και όχι ότι το πίνεις λόγω της αναξιότητάς σου». «Είσαι έτοιμος; Κοινώνα κάθε μέρα . Δεν είσαι έτοιμος; ούτε τη Λαμπρή να μην κοινωνήσεις· γιατί και ό Ιούδας κοινώνησε αλλά κολάστηκε». Αυτό είναι το μεγάλο ζήτημα· οχι πόσες φορές θα κοινωνούμε, αλλά πόσες φορές θα είμαστε έτοιμοι» .
Του πρεσβυτέρου Νικολάου Δαλαγιώργου
