ΝΙΚΟΣ ΣΑΛΑΓΙΑΝΝΗΣ
Μέλος του Εθν. Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ
πρ. Υφυπουργός
Έχουμε ένα μεγάλο πρόβλημα στον τόπο μας: δε λέμε την αλήθεια σ΄,ότι αφορά στα δημόσια πράγματα. Ούτε ακόμη κι όταν αυτά φθάσουν στο απροχώρητο.
Πορευόμαστε με μισές αλήθειες, πολλές φορές με ολόκληρα ψέματα και πάντοτε «γαλυφιάζοντας» αυτούς που μας ακούνε, είτε αυτοί είναι ενδιαφερόμενοι, είτε είναι το κομματικό μας ακροατήριο.
Και πάντοτε μ΄έναν απίστευτο τρόμο μπροστά στο οποιοδήποτε πολιτικό κόστος.
Έτσι, όμως, δεν αποκτούμε επίγνωση και συνείδηση των καταστάσεων και δεν αναλαμβάνουμε την ευθύνη να κάνουμε σοβαρές προτάσεις, να πάρουμε σοβαρές αποφάσεις και να στηρίξουμε σοβαρά κι αποτελεσματικά σχέδια για το μέλλον.
Ο αγροτικός τομέας αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα. Να πούμε την αλήθεια: η προηγούμενη 10ετία, ήταν μια χαμένη δεκαετία για τον αγροτικό τομέα της χώρας μας. Ιδιαίτερα για τους αγρότες του κάμπου της Θεσσαλίας.
Σ΄αυτή την 10ετία γράφτηκε το «χρονικό ενός προαγγελθέντος θανάτου» Του θανάτου του αγροτικού Τομέα…
Όλοι ξέραμε περίπου που πάνε οι εξελίξεις. Οι Κυβερνήσεις δε νοιάστηκαν, ‘η δεν μπόρεσαν ή δεν τόλμησαν να αναδείξουν τη διάσωση του αγροτικού τομέα της οικονομίας ως ζήτημα εθνικής σημασίας και ως τέτοιο να προτείνουν ένα Στρατηγικό Σχέδιο Στήριξης και Ανάπτυξής του, μέσα στα νέα δεδομένα και τις νέες συνθήκες που δημιουργήθηκαν.
Οι συλλογικοί φορείς των αγροτών, εν πολλοίς απαξιωμένοι, ούτε τις κυβερνήσεις μπορούσαν να πιέσουν αλλά, ούτε τους αγρότες να πείσουν.
Και οι εκπρόσωποι των αγροτών στις πολλές και μεγάλες κινητοποιήσεις, ούτε αυτοί πρότειναν ένα ρεαλιστικό σχέδιο που θα πατούσε σε στέρεο έδαφος και θα επέτρεπε στους πραγματικούς αγρότες να έχουν μέλλον σε μια δύσκολη νέα πραγματικότητα.
Έτσι φθάσαμε ως εδώ. Σχεδόν στην πλήρη εγκατάλειψη. Ήταν που ήταν τα πράγματα δύσκολα, η απίστευτη ανικανότητα της σημερινής Κυβέρνησης τα έκανε οδυνηρά.
Όσοι διαβάζουν αυτές τις γραμμές και δεν είναι αγρότες, δεν ξέρουν και δεν μπορούν να καταλάβουν τι πρόβλημα επιβίωσης αντιμετωπίζει σήμερα η μεγάλη πλειοψηφία των αγροτικών οικογενειών.
Ποτέ δεν είχαν φτάσει σε τέτοια κατάσταση τα πράγματα. Και το χειρότερο είναι πως δεν φαίνεται φως στον ορίζοντα.
Γι’ αυτό, δεν πρέπει και δεν γίνεται να πάει χαμένη και επόμενη 10ετία. Είναι ζήτημα εθνικό. Οποιαδήποτε συζήτηση πρέπει να ξεκινάει από ένα θεμελιακό ερώτημα: Θέλουμε ή δεν θέλουμε να έχουμε αγροτικό τομέα στη χώρα; Δεν είναι ρητορικό το ερώτημα και δεν είναι αυτονόητη η απάντηση…Γιατί αν δεν πάρουμε επειγόντως σοβαρές αποφάσεις, ο αγροτικός Τομέας θα αποδιαρθρωθεί πλήρως.
Λοιπόν, χρειαζόμαστε ένα Στρατηγικό Σχέδιο Στήριξης και Ανάπτυξης του αγροτικού τομέα. Όχι, μέτρα αποσπασματικά, ευκαιριακά που δεν αντιμετωπίζουν σε βάθος, με ρεαλισμό και με αποφασιστικότητα το πρόβλημα.
Χρειαζόμαστε ένα σχέδιο με ορίζοντα 10ετίας με μέτρα που θα αρχίσουν να υλοποιούνται άμεσα. Αυτό το Σχέδιο οφείλει να το προτείνει η Κυβέρνηση, για να συζητηθεί με ειλικρίνεια, με σοβαρότητα και με τόλμη απ’ όλους.
Κι εκεί να κριθούμε όλοι για τις απόψεις τις θέσεις και τις προτάσεις μας
Όμως, πριν από οποιαδήποτε συζήτηση επείγει να αντιμετωπισθεί άμεσα το μεγάλο πρόβλημα επιβίωσης των αγροτών. Γι΄ αυτό μαζί με τα υπόλοιπα μέτρα στήριξης που διεκδικούνται (ρύθμιση χρεών, δάνεια, επιστροφή ΦΠΑ κ.λ.π.) θεωρώ ότι μια αναπλήρωση του αγροτικού εισοδήματος όπως έγινε δύο φορές με τα γνωστά «40άρια» επί Κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, είναι απαραίτητο να γίνει και σήμερα.
Μια στήριξη με 40 – 50 ευρώ ανά στρέμμα θα έδινε άμεση ανακούφιση στις αγροτικές οικογένειες που αγκομαχούν να επιβιώσουν. Αυτό το μέτρο θα βοηθούσε και το σύνολο της τοπικής οικονομίας, που έχει κυριολεκτικά στεγνώσει και οδηγεί σε απόγνωση τους μικρομεσαίους εμπόρους κι επαγγελματίες. Αλλά, υπάρχει ένα ερώτημα: ποια κυβέρνηση θα αποφασίσει να βάλει, επιτέλους, το δάκτυλο «επί το τύπο των ήλων»
Η σημερινή Κυβέρνηση δεν διαθέτει την πολιτική δύναμη, την πολιτική αξιοπιστία και τι ηθικό κύρος να πάρει τόσο σοβαρές αποφάσεις για το μέλλον του αγροτικού τομέα της χώρας.
Πιστεύω, ότι δεν διαθέτει πια το αναγκαίο πολιτικό και ηθικό απόθεμα.
Ας αποφασίσει τουλάχιστον για τα άμεσα και τα επείγοντα όσο έχει ακόμη την διακυβέρνηση της χώρας.
Το ΠΑΣΟΚ, όμως οφείλει να πει τα πράγματα με το όνομά τους. Με την αυτοπεποίθηση της μεγάλης προσφοράς του στον αγροτικό κόσμο και κατά τις δύο περιόδους της διακυβέρνησης του, θα πρέπει να αναγνωρίσει έμπρακτα τα λάθη τις παραλείψεις και τις ολιγωρίες του και να προτείνει ένα συγκεκριμένο ρεαλιστικό και τολμηρό σχέδιο στήριξης, αναδιάρθρωσης και ανάπτυξης του αγροτικού τομέα στην χώρα μας.
