Η προεκλογική περίοδος μπαίνει στην τελική ευθεία και Τσίπρας και Μητσοτάκης τρέχουν προς άγρα ψήφων όχι στο λαό αλλά στα διάφορα κέντρα εξουσίας για να πάρουν το χρίσμα. Έχουν πάρει τους δρόμους των γραφείων της ΕΕ και διάφορων παραγόντων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ αλλά και ντόπιων κέντρων εξουσίας και παρουσιάζουν την πραμάτεια τους. Από τη μία ΣΥΡΙΖΑ και Τσίπρας έχουν να επιδείξουν την τεράστια αποτελεσματικότητά τους στην περιθωριοποίηση του λαϊκού παράγοντα και τη δουλική ευθυγράμμισή τους με την εγκληματική πολιτική του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Από την άλλη ΝΔ και Μητσοτάκης προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τις πολυετείς υπηρεσίες τους στο σύστημα και να παρουσιάσουν εγγυήσεις ότι τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ έστρωσε το δρόμο, μπορούν αυτοί να συνεχίσουν πιο αποτελεσματικά το ίδιο αντιδραστικό έργο.
Παρά τον επικοινωνιακό βομβαρδισμό της κυβέρνησης που έχει απίστευτο θράσος να κάνει το μαύρο – άσπρο, η πραγματικότητα είναι πως η φτώχεια, η διάλυση των εργασιακών σχέσεων, η παράδοση των πάντων στο Υπερταμείο, η εργοδοτική και κρατική τρομοκρατία, η απώλεια πρώτης κατοικίας, η αναίρεση του δωρεάν χαρακτήρα περίθαλψης και υγείας, όλα τα αντιδραστικά μέτρα των μνημονίων και της καπιταλιστικής επίθεσης είναι ΟΛΑ ΕΔΩ. Κι όλα αυτά σε ένα τοξικό κλίμα του πολιτικού συστήματος, όπου στελέχη (ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΚΙΝΑΛ, ΑΝΕΛ, Ποτάμι, Χρυσή Αυγή) χωρίς την παραμικρή αναστολή, περιδιαβαίνουν από κόμμα σε κόμμα, καταπατούν τους «όρκους» που έδιναν λίγες ώρες πριν, με μοναδική «ιδεολογία» την προσωπική τους διάσωση και, πάνω απ’ όλα, την εξυπηρέτηση των ιμπεριαλιστών και της ντόπιας άρχουσας τάξης.
Τα αντίστοιχα συμβαίνουν και στην εκπαίδευση: Η κυβέρνηση, αφού έβαλε τις βάσεις για χιλιάδες απολύσεις αναπληρωτών με την ψήφιση του «προσοντολογίου», προωθεί με ένταση την αξιολογική περικύκλωση του κλάδου μέσω πλήθους μέτρων: τις «Ομάδες Εκπαιδευτικής Υποστήριξης», την «αποτίμηση του Εκπαιδευτικού έργου» τη «Νέα Αρχή στα ΕΠΑΛ» κ.α. Ενώ η μισθολογική κατρακύλα συνεχίζεται και οι συντάξεις πάνε για τα 67 (το λιγότερο).
Τον προηγούμενο μήνα οι εκπαιδευτικοί (και ιδιαίτερα το πιο χτυπημένο τμήμα μας, οι συμβασιούχοι της εκπαίδευσης-αναπληρωτές) δώσαμε «παρών» σε τρεις μαζικές κινητοποιήσεις με την κάλυψη τριών απεργιών. Οι σημαντικές αυτές κινητοποιήσεις έβγαλαν τον κλάδο από το κινηματικό “ψυγείο” ύστερα από πέντε χρόνια – παρά την καθαρή υπονόμευση από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες ΔΟΕ-ΟΛΜΕ. Έδειξαν ότι η οργή που έχει συσσωρεύσει το πολύχρονο “δούλεμα” των υποσχέσεων διορισμών που θα μετατραπούν σε μαζικές απολύσεις, μπορεί να μετατραπεί σε μαζικό αγώνα. Η εξέλιξη των κινητοποιήσεων έδειξε, ταυτόχρονα, τις αδυναμίες και την αποσυγκρότηση που έχει φορτώσει στο κίνημα η πολύχρονη κυριαρχία απόψεων ήττας και συμβιβασμού. Το γεγονός ότι οι συνελεύσεις παρέμειναν άμαζες αλλά και ότι η απεργιακή συμμετοχή δεν ήταν μεγάλη (μέτρια στην πρωτοβάθμια, μικρή στη δευτεροβάθμια) αποτέλεσαν για τη φάση αυτή και τους όρους εκείνους που επέτρεψαν στην κυβέρνηση να ψηφίσει το νομοσχέδιο χωρίς να υποστεί σοβαρή φθορά.
Σε αυτό το κλίμα που χαρακτηρίζεται, από τη μία από την επίθεση του συστήματος στο σύνολο των δικαιωμάτων μας και, από την άλλη από την ήττα και το ξεπούλημα των συνδικαλιστικών ηγεσιών, καταδικάζονται οι εργαζόμενοι σε πλήρη παράδοση μέσω της εξώθησής τους στην ατομική «διάσωση». Ολόκληρη βιομηχανία έχει στηθεί τόσο σε σχέση με ταχύρυθμα σεμινάρια που θα παρέχουν μόρια διορισμού όσο και σε σχέση με τις δικαστικές αγωγές για τα αναδρομικά των δώρων. Το μήνυμα που πρέπει να εμπεδώσουν οι εργαζόμενοι σαφές: «ξέχνα τους αγώνες και σώσε τον εαυτό σου».
Όμως η πραγματικότητα είναι πως, όσο αργεί η συγκρότηση αγώνων, τόσο το βαρέλι της συντριβής των δικαιωμάτων μας δεν θα έχει πάτο. Σε αυτήν την αναγκαιότητα, φρένο θα είναι οι συνδικαλιστικές ηγεσίες ΟΛΜΕ-ΔΟΕ που έχουν πλούσιο έργο στην αποσυγκρότηση και απαξίωση των σωματείων και του συλλογικού αγώνα. Μόνος τρόπος να μπει φρένο στην επελαύνουσα βαρβαρότητα είναι να βγει ο λαός και οι εργαζόμενοι στο προσκήνιο με τους αγώνες μας να τους οργανώσουμε με τα δικά μας χέρια κόντρα σε φανερούς εχθρούς και ψεύτικους φίλους. Παλεύουμε για:
Μαζικούς μόνιμους διορισμούς –ανατροπή του προσοντολογίου – μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών.
Πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις – ανατροπή του ν. Κατρούγκαλου και όλων των αντιασφαλιστικών νόμων – μείωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης.
Ανατροπή του θεσμικού πλαισίου αξιολόγησης – αυτοξιολόγησης.
Όχι στο «νέο» λύκειο των ταξικών φραγμών – παλεύουμε για δωρεάν δημόσια παιδεία.
Για οργάνωση μιας καταρχήν 24ωρης απεργίας με νέο γύρο συνελεύσεων
Συγκρότηση αγώνα από τους ίδιους τους εργαζόμενους
Των Αγωνιστικών Κινήσεων Εκπαιδευτικών Καρδίτσας
