Όλα είναι θέμα αρχής και ψυχοσύνθεσης, που θέτουν την ολοκλήρωση ενός ανθρώπου σε λειτουργική τροχιά γύρω από τον άξονά του. Στη πορεία, μετασχηματίζεται ανάλογα με το αντικείμενο που έχει επιλέξει για να συνυπάρχει με αρμονία μαζί του. Κάτι τέτοιο συμπεριλαμβάνει πολλές παραμέτρους και σταθμά. Η αλήθεια βέβαια όμως είναι πως, «η διαθεσιμότητα δεν είναι πάντα επαρκής»!
Αν και ο καλύτερος τρόπος για να φτιάξει το κέφι του κανείς είναι να προσπαθήσει να φτιάξει το κέφι κάποιου άλλου, συχνά διαψεύδεται όταν ο άλλος δεν είναι συνεργάσιμος. Και σ’ αυτό οφείλεται η πραγματική μας πατρίδα, που δεν είναι άλλη από την παιδική μας ηλικία, όπου εκεί διαδραματίζεται το μέλλον μας. Πράγματι, η πιο τρομακτική εμπειρία στη ζωή ενός ανθρώπου είναι όταν, γύρω στην ηλικία των τριών χρόνων, συνειδητοποιεί ότι δεν ταυτίζεται με το περιβάλλον, δεν αποτελεί μέρος του αλλά είναι μια ξεχωριστή οντότητα.
Ανεξάρτητα από τις διακυμάνσεις των χαρακτήρων υπάρχει και η διάθεση που έχει κανείς για «όπλο», ώστε να υπερασπιστεί τυχόν (ενοχλητικές) συμπεριφορές. Μία από αυτές ονομάζεται «παρατολμία». Στη θέα ενός προσώπου που διακινδυνεύει οι άνθρωποι δείχνουν ανοχή, που συνδέεται η υποχωρητικότητά τους με την υπερβολική αδυναμία. Ένα δίκτυ προστασίας αρμόζει στη διάθεση του παράτολμου ανθρώπου, καθώς βρίσκει συμμάχους σε δειλές προσωπικότητες που δεν αντιδρούσαν, ως όφειλαν. Η κυριάρχηση ενός τέτοιου σθένους πηγάζει από την εφηβεία μέχρι και την ενηλικίωση, με συχνές επανεκκινήσεις αλλά ποτέ επιβραδύνσεις. Η χαλάρωση, είναι άγνωστη λέξη και διάθεση για έναν άνθρωπο που έχει μάθει να τολμά! Σε απόλυτη συμφωνία μάλιστα με το ρίσκο, καταφέρνει να παίρνει αλλά και να πετυχαίνει το ακατόρθωτο.
Οι δυνατότητες μίας τέτοιας ιδιοσυγκρασίας γεννά πολλά ερωτηματικά στον περίγυρο ενός τέτοιου ανθρώπου, με αποτέλεσμα να συμμετέχουν και οι ίδιοι στις αποφάσεις που παίρνει στη πορεία και να ενδυναμώνεται με μεγαλύτερη ένταση η σημασία ενός καλού σκοπού όμως, τέτοιας διαθέσεως.
){kind=link}