Είναι αρκετά εύκολο να ασκήσουμε έντονη κριτική για την Ευρωπαϊκή Κεντροαριστερά και το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό κόμμα. Ειδικότερα σε μια εποχή έντονης οικονομικής κρίσης με πολλά οικονομικά προβλήματα.
Οι λόγοι είναι πάρα πολλοί και αφορούν τη γενικότερη και ειδικότερη στάση της στα προβλήματα της χώρας μας. Όπως και πολλοί είναι οι λόγοι που θα μπορούσαμε να ασκήσουμε κριτική κατά της Ελληνικής Κεντροαριστεράς και συνεπώς προς το ΠΑΣΟΚ, που εξέφραζε ηγεμονικά για δεκαετίες το χώρο, όπως αυτό διαχειρίστηκε τα προβλήματά μας (οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά).
Πρέπει όμως να τονίσω στους αναγνώστες αυτού του άρθρου και ειδικότερα στους ψηφοφόρους που ανήκουν στους υπεύθυνους Έλληνες πολίτες ψηφοφόρους, ότι πρέπει να ψηφίσουν την ερχόμενη Κυριακή για την εκλογή του Μάρτιν Σούλτς στην Προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Την Κυριακή ψηφίζουμε για να εκλέξουμε τους Ευρωβουλευτές μας στο Στρασβούργο. Στις εκλογές αυτές ισχύει η απλή αναλογική με ένα όριο 4%. Όποιος δεν το περάσει μένει έξω. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ο χώρος του Ευρωσοσιαλισμού στην Ελλάδα είναι σε σοβαρή καθίζηση και παρακμή.
Η αντανάκλαση των αποτελεσμάτων των Ευρωεκλογών στην Ευρώπη θα έχει ένα αντίκτυπο αλλά δε θα είναι και καταστροφικός.
Τα κόμματα του Ευρωσκεπτικισμού, τα αντιευρωπαϊκά και τα αντίθετα στο Ευρώ δε φαίνεται να ξεπερνούν το 30%.
Προβλέπεται μια συμμαχία στο Στρασβούργο του Λαϊκού κόμματος με τους Σοσιαλδημοκράτες, η οποία έγινε πολλές φορές στο παρελθόν.
Από αυτή την πλευρά δεν προβλέπονται σημαντικές ανατροπές εκτός από μία, όχι αμελητέα.
Αυτή τη φορά ο ΔΙΟΡΙΣΜΟΣ του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (που είναι το κυρίαρχο διοικητικό όργανο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής) ανήκει στο Κοινοβούλιο και όχι στο Συμβούλιο των Πρωθυπουργών της Ε.Ε..
Πρόκειται για ένα σημαντικό βήμα προς τα εμπρός στα πλαίσια της κοπιαστικής και αργής δόμησης της Ομοσπονδιακής Ευρώπης. Εάν το Λαϊκό Κόμμα επικρατήσει έστω και για λίγο επί των Σοσιαδημοκρατών, ο Πρόεδρος δε θα είναι ο ΣοσιαδημοκράτρηςΣούλτς αλλά ένας από το Λαϊκό Κόμμα, του οποίου το όνομα δε γνωρίζουμε. Ίσως όχι Γερμανός (ο Σούλτς είναι γερμανός και δεν είναι αρεστός στη Μέρκελ και στο κόμμα της), αλλά ένας Σοσιαλδημοκράτης.
Είναι αλήθεια ότι στο Βερολίνο υπάρχει μια κυβέρνηση Συνεργασίας Χριστιανοδημοκρατών – Σοσιαλδημοκρατών, αλλά τη δύναμη της εξουσίας την έχει η Καγκελάριος AngelaMerkel.
Δηλαδή, η έκβαση των Ευρωπαϊκών εκλογών και συνεπώς η εκλογή του Νέου Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής εξαρτάται από την ψήφο της 25ης Μαΐου.
Είναι γνωστό και δε μπορούμε να αγνοήσουμε το γεγονός ότι η Γερμανία μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου και την ενοποίησή της, έγινε πάλι η ηγεμονική δύναμη της Ευρώπης.
Αλλά είναι η ίδια η αμφιταλαντευόμενη Γερμανία που είναι γεμάτη αβεβαιότητα, ανασφάλεια και βαθειά διαιρημένη στο εσωτερικό της για τις πρωτοβουλίες που πρέπει να πάρει.
Θα έλεγα ότι κάθε Γερμανός, κάθε οικογένεια, κάθε Γερμανική επιχείρηση είναι διαφορετικοί μέσα τους και αυτό είναι επίσης και η Μέρκελ. Το αποτέλεσμα είναι ότι η Γερμανική αβεβαιότητα αντανακλά αναπόφευκτα και στους Ευρωπαϊκούς φορείς και θεσμούς.
Οι Γερμανοί κατέχουν στην Ε.Ε.μια σειρά από δομές αλλά στις θέσεις κορυφής εμφανίζονται πάρα πολύ λίγο. Κυριαρχούν στις δομές, αλλά δεν τις αντιπροσωπεύουν προς το εξωτερικό.
Σε αυτή την κατάσταση πρέπει να ληφθεί υπ’ όψιν η θέση της «προβληματικής» Μεγάλης Βρετανίας, που είναι εκτός του Ευρώ, όπως και της Πολωνίας και της Γαλλίας, που είναι μια ξεχωριστή περίπτωση.
Η Γαλλία, η «Μεγάλη», η Αριστοκρατική, η άλλη μεγάλη δύναμη της Ευρώπης θέλει να μείνει η Ε.Ε. μια Συνομοσπονδία Κυρίαρχων Κρατών με κάποια ελάχιστη παραχώρηση κυριαρχίας.
Και αυτή διέρχεται σήμερα μια οικονομική κρίση, που πιθανόν να χρειαστεί τη βοήθεια της Γερμανίας, την οποία το Βερολίνο δε μπορεί να αρνηθεί. Δε θα μπορούσε να αρνηθεί αν τα αντιευρωπαϊκά και αντι-ευρώ κινήματα γινόντουσαν μια δυνατή μειονότητα στο Στρασβούργο και στην ίδια τη Γερμανία.
Τέλος, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, που διοικεί ο Ιταλός Draghi αποτελεί ένα σταθερό σημείο αναφοράς. Ο μοναδικός θεσμός που είναι πράγματι υπερεθνικός σε σχέση με τη Συνομοσπονδία των Ευρωπαϊκών Κρατών.
Σε αυτή την περίπλοκη και ευαίσθητη κατάσταση, αν ο Σούλτς ήταν επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στις Βρυξέλλες, η Ευρώπη θα μπορούσε να κάνει ένα μεγάλο και αποφασιστικό βήμα και ίσως η Γερμανία να «έφευγε» από την αβεβαιότητά της.
Ο Σούλτς στην κεφαλή της Ε.Ε. θα ήταν ο πρώτος Γερμανός στην κυβέρνηση της Ευρώπης και σίγουραείναι ο πλέον Ευρωπαϊστής, πολιτικά και οικονομικά, από τους Γερμανούς.
Ας είμαστε ρεαλιστές.Αυτό είναι συνεπώς το μήνυμα των Ευρωεκλογών της 25ης Μαΐου. Ας το έχουμε σοβαρά υπ’ όψιν μας την Κυριακή όταν θα ψηφίσουμε.
