(του Ντίνου Χρ. Ρόβλια, Υφυπουργού Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας)
Εδώ κι ένα χρόνο ο ελληνικός λαός δίνει μια ιστορική μάχη. Μια μάχη εθνικής αξιοπρέπειας, μια μάχη αποτροπής της πτώχευσης, μια μάχη διατήρησης της κοινωνικής συνοχής και της δημόσιας τάξης. Σ’ αυτή την προσπάθεια μπαίνουν ανεύθυνα απέναντι όσοι άγχονται για κομματικά οφέλη, όσοι σχεδιάζουν ομηρεία ή και ανατροπή της κυβέρνησης, όσοι καταστρώνουν ψηφοθηρικές στρατηγικές αδιαφορώντας για τις τραγικές συνέπειες. Είναι αυτοί που έδωσαν στις μεθαυριανές εκλογές «χαρακτήρα δημοψηφίσματος», αυτοί που είπαν «μαυρίστε τους», αυτοί που μίλησαν για «κατοχική(!) κυβέρνηση», για «κοινωνική Σπιναλόγκα»(!), για την «πιο επικίνδυνη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης», για την αναγκαιότητα να νοιώσει «ζεματισμένη» η κυβέρνηση και να σταλεί «αδιάβαστη»!!! Είναι αυτοί που αλλοίωσαν σκόπιμα και με ιδιοτέλεια τον χαρακτήρα των αυτοδιοικητικών εκλογών, μετατρέποντας αυτές ουσιαστικά σε ανοιχτή διαδικασία καταψήφισης ή όχι της κυβέρνησης. Και είναι αυτοί οι ίδιοι που την επόμενη μέρα των εκλογών αυτών, επιβεβαιώνοντας την ανευθυνότητά τους, θα ζητούσαν να παραιτηθεί η κυβέρνηση αν το αποτέλεσμα τούς έδινε τέτοιο δικαίωμα. Αυτοί όλοι πίστεψαν ότι το ΠΑΣΟΚ δεν θα αντιδρούσε, ότι θα επέτρεπε μονολόγους και ύβρεις χωρίς απάντηση. Και βέβαια έπεσαν πολύ έξω. Εμείς χωρίς να μπούμε στη λογική τους, χωρίς να κατέβουμε σ’ αυτό το χαμηλό επίπεδο πολιτικού τυχοδιωκτισμού, με σοβαρότητα και με υπευθυνότητα λέμε κάτι πολύ απλό : αποδεχόμαστε την διεύρυνση της σημασίας της μεθαυριανής ψήφου. Αποδεχόμαστε να κρίνει πάντοτε ο ελληνικός λαός αν καλά πορευόμαστε, αν οι θυσίες του πιάνουν τόπο, αν εργαζόμαστε σωστά για την διάσωση της χώρας. Να κρίνει ο ελληνικός λαός πάντοτε αν υπάρχει δήθεν άλλος δρόμος για την έξοδο από την κρίση. Να κρίνει ο ελληνικός λαός πάντοτε αυτούς που του χαϊδεύουν τα αυτιά. Να κρίνει ο ελληνικός λαός το έργο μας, αλλά και το αλησμόνητο «έργο» καταστροφής και κατεδάφισης των πάντων από την κυβέρνηση Καραμανλή, πολιτική προέκταση του οποίου είναι ο κ. Σαμαράς. Να κρίνει ξανά, αν είναι ανάγκη, ο ελληνικός λαός ποιος ευθύνεται για την τραγική κατάσταση της οικονομίας μας (και όχι μόνο) και ποιος εγγυάται σταθερότητα και ανάκαμψη για την χώρα. Γι’ αυτό η ψήφος της Κυριακής είναι ψήφος ευθύνης. Γιατί απ’ αυτήν διακυβεύεται όχι μόνο η τοπική και περιφερειακή αυτοδιοίκηση και ανάκαμψη, αλλά και το εάν η πορεία σωτηρίας της χώρας και οι προσπάθειές μας θα μείνουν στη μέση ή όχι. Ναι, αποδεχόμαστε την κρίση του ελληνικού λαού, αποδεχόμαστε να συγκριθούμε ως μαχόμενοι πολιτικοί, με τους λιποτάκτες της πολιτικής ζωής.
