Με αυτό τον τίτλο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Αυγή» το άρθρο της βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Καρδίτσας κ. Χρυσούλας Κατσαβριά Σιωροπούλου ως συμβολή στον προσυνεδριακό διάλογο του κόμματος.
Στο άρθρο ορίζεται η έννοια της αλληλεγγύης, γίνεται η διάκριση του «ατόμου» από το «πρόσωπο», φωτίζεται το αξιακό υπόβαθρο της Κοινωνικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ και προσδιορίζονται τα πολιτικά καθήκοντά του ενόψει και του Συνεδρίου του κόμματος. Σε αντιδιαστολή αποκαλύπτονται οι πραγματικές προθέσεις του νεοφιλελευθερισμού και η πολιτική που ασκούν τα συντηρητικά και σοσιαλφιλελεύθερα κόμματα.
Το πλήρες άρθρο έχει ως εξής:
Η αλληλεγγύη είναι το μέτρο με το οποίο μια κοινωνία «βαθμολογεί» τον εαυτό της και η βάση πάνω στην οποία διασφαλίζει τη συνοχή και την προοπτική της.
Η αλληλεγγύη, επίσης, φανερώνει το επίπεδο της ολοκληρωμένης προσωπικότητας του ανθρώπου, ως προς τη σχέση με τον ίδιο του τον εαυτό, ως προς τη σχέση προσώπου με πρόσωπο, αλλά και ως προς τη σχέση του προσώπου με την κοινωνία.
Το ηθικά κοινωνικό καθήκον της αλληλοβοήθειας, της υποχρέωσης που έχουν τα μέλη μιας ομάδας να υποστηρίζονται και να ενισχύονται αμοιβαία, θα μπορούσε να αποτελεί έναν γενικό ορισμό της αξίας της αλληλεγγύης. Η οποία ως τέτοια αξία, συμπυκνώνει δύο άλλες κορυφαίες, θεμελιώδεις και πανανθρώπινες αξίες: την ελευθερία και τη Δικαιοσύνη.
Η ελευθερία, η Δικαιοσύνη και η αλληλεγγύη αποτελούν συστατικό στοιχείο των ανθρώπινων δικαιωμάτων – ατομικών, κοινωνικών, πολιτικών. Ταυτόχρονα στηρίζουν το όραμα μιας «ιδανικής κοινωνίας», έτσι όπως αυτό εκφράστηκε στην κλασική Ελλάδα του 5ου αιώνα π.Χ. και στην περίοδο του ευρωπαϊκού διαφωτισμού.
Στη σύγχρονη Ελλάδα, ιδιαίτερα στις μέρες της κρίσης που τις σημαδεύει η ανεργία, η φτώχεια και η συρρίκνωση των κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων, ο πολίτης έχει αξιακά στηρίγματα τα οποία μπορεί να αναζητήσει στην «Αθήνα της αλληλεγγύης» του Περικλή και στο κοινωνικό κράτος που γέννησε ο Διαφωτισμός.
Ο άνθρωπος ως πρόσωπο, το πρόσωπο ως πολίτης και η κοινωνία ως σύνολο τέτοιων πολιτών, δηλαδή, πολιτών που ενσαρκώνουν την ελευθερία, τη δικαιοσύνη και την αλληλεγγύη, μπορούν και τις κρίσεις να ξεπερνούν και το μέλλον τους να καθορίζουν.
Οφείλουμε εδώ να επισημάνουμε, ότι η έλλειψη αλληλεγγύης σε μια κοινωνία που βρίσκεται είτε σε κρίση είτε όχι, συνεπάγεται ότι η ελευθερία και η δικαιοσύνη χάνουν το νόημα και την καθολικότητά τους. Και ασφαλώς, μια τέτοια κοινωνία δεν μπορεί να είναι Δημοκρατική.
Το γεγονός ότι η Αριστερά διαχρονικά συνυπογράφει με τους αγώνες της τα αιτήματα για δημοκρατία, ειρήνη και κοινωνική απελευθέρωση, συνιστά τη συμπαράταξή της με την κοινωνία των πολλών. Έτσι κι αλλιώς, εξ ορισμού, η Αριστερά είναι γέννημα της κοινωνίας των πολλών.
Εάν όμως όλα τούτα, για κάποιους είναι λόγια ή θεωρητικές κατασκευές, οι πολίτες γνωρίζουν πλέον και το κυβερνητικό πρόσωπο της Αριστεράς. Οι πολίτες γνωρίζουν ότι με το παράλληλο πρόγραμμα της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ, η κοινωνική πολιτική αποκτά σάρκα και οστά. Η υγεία, η κοινωνική ασφάλιση, η αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, η προστασία της εργασίας, η αντιμετώπιση της ανεργίας, η στεγαστική πολιτική και η Παιδεία αποτελούν τους επτά πυλώνες αυτής της πολιτικής. Πρόκειται για μια πολιτική με χειροπιαστά αποτελέσματα, η οποία είναι συνεπής με τον άμεσο στρατηγικό στόχο, να βγούμε από την κρίση με την κοινωνία όρθια.
Ο ατομικισμός και ο καταναλωτισμός καταδυναστεύουν τη ζωή του σύγχρονου ανθρώπου. Ως «αξίες», συγκροτούν την ιδεολογική βάση του νεοφιλελευθερισμού, βρίσκονται στον αντίποδα των αξιών του διαφωτισμού, απειλούν με διάλυση τις κοινωνίες και βυθίζουν τους πολίτες στην απελπισία.
Η κρίση του 2008 απέδειξε ότι το «αόρατο χέρι» που ρυθμίζει αυτόματα την ελεύθερη οικονομία μετατράπηκε σε σιδερένια γροθιά απέναντι στις κοινωνίες και τους πολίτες. Επιπλέον, απέδειξε ότι αντί για «το τέλος της Ιστορίας» ήρθε το τέλος του νεοφιλελευθερισμού, καθώς αποδείχθηκε ότι η αγορά δεν είναι τελικά «ελεύθερη» αλλά πλήρως ελεγχόμενη από το μεγάλο χρηματιστικό κεφάλαιο.
Το ισχυρό όπλο που διαθέτουν τα κόμματα του νεοφιλελευθερισμού, στη δεξιά ή την δήθεν σοσιαλδημοκρατική εκδοχή του, διεθνώς και εγχωρίως, είναι ο έλεγχος των επιχειρήσεων των ΜΜΕ, η παραπληροφόρηση και η συστηματική παραχάραξη της ιστορίας και της πραγματικότητας.
Η Αριστερά οφείλει να σταθεί στο πλευρό της κοινωνίας που αντιστέκεται και να συγκρουστεί αποφασιστικά σε τρία επίπεδα:
* Στο επίπεδο της αποκάλυψης των συνεπειών της νεοφιλελεύθερης πολιτικής με «μετάφραση» των ρητορικών σχημάτων που χρησιμοποιεί και χτύπημα της διαφθοράς και της διαπλοκής.
* Στο επίπεδο της αναβάθμισης της Παιδείας, της κατοχύρωσης της κοινωνικής προστασίας προς όφελος των πολλών και της ουσιαστικής μέριμνας για τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες.
* Στο επίπεδο της ανάδειξης και της θεμελίωσης του νέου και δίκαιου μοντέλου οικονομικής, κοινωνικής και πολιτισμικής ανάπτυξης.
Απαραίτητη προϋπόθεση για την έξοδο της χώρας από την κρίση και το πέρασμα στη δίκαιη ανάπτυξη είναι η αντιστοίχιση του ΣΥΡΙΖΑ με τις κοινωνικές δυνάμεις. Το επικείμενο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί την κορυφαία ευκαιρία από την οποία μπορούν να προκύψουν: η διαλεκτική σύνθεση των θέσεών μας, η πλήρης αποσαφήνιση του περιεχομένου της στρατηγικής και της πολιτικής μας, η καθαρή σχέση ανάμεσα σε κόμμα – Κοινοβουλευτική Ομάδα – κυβέρνηση, η αποτελεσματική οργάνωση και αναδιάταξη των δυνάμεών μας και η επιβεβαίωση των κινηματικών χαρακτηριστικών μας.
