Στις ανθρώπινες σχέσεις διακρίνονται πολλά αντιφατικά στάδια, μέχρι την ολοκλήρωση της ένωσης τους. Όπως η βιομηχανική μαζική παραγωγή χρειάζεται την τυποποίηση των εξαρτημάτων, έτσι και η κοινωνική διαδικασία χρειάζεται την τυποποίηση των ανθρώπων. Και αυτή η τυποποίηση ονομάζεται ισότητα. Μέσω του διαλόγου χτίζονται οι γέφυρες της θεμιτής επικοινωνίας, που συναντάει το βασικό εργαλείο για τη διαστρέβλωση της πραγματικότητας που είναι αυτή των λέξεων. Δηλαδή, «αν μπορεί να ελέγξει κανείς την έννοια των λέξεων, μπορεί να ελέγξει τους ανθρώπους που χρησιμοποιούν τις λέξεις».
Από την σοφή διδασκαλία του ΤΑΟ πληροφορείται κανείς πως: «ο έξυπνος ηγεμόνας ελέγχει τους ανθρώπους αδειάζοντας τις καρδιές τους, γεμίζοντας τις κοιλιές τους, μειώνοντας τις φιλοδοξίες τους και δυναμώνοντας τα σώματά τους». Αν οι άνθρωποι δεν έχουν γνώσεις και επιθυμίες, οι ικανοί ανάμεσά τους δεν μπορούν να ενεργήσουν. Και όταν κανείς δεν κάνει τίποτα, όλοι ζουν ειρηνικά! Εύστοχη ετυμηγορία και με ιδιαίτερη σημασία που χαρακτηρίζει ένα πολιτικό στάδιο σε εξουσιαστική έκβαση. Με τρόπο απροκάλυπτο η Πολιτική μοιράζεται ένα στόχο με τη Θρησκεία: τον συνεχή ευνουχισμό του ατόμου με τη χειραγώγηση των παθών του. Είχε ειπωθεί άλλωστε και τον 17ο αιώνα από τον Βολταίρο, πως: «Αυτοί που μπορούν να σε κάνουν να πιστέψεις απιθανότητες, είναι ικανοί να σε πείσουν να διαπράξεις φρικαλεότητες».
Και ποιος ξέρει πόσα άλλα έχουν ειπωθεί, ύστερα από την άποψη αυτή του φιλοσόφου της εκείνης εποχής. Το βέβαιο είναι πως διαιωνίζεται η συγκεκριμένη φράση και δεν δέχεται αντιρρήσεις. Διαχρονικά λοιπόν, ανακαλύπτουμε πολλές πτυχές που δεν ζάρωσαν με τα χρόνια, αλλά απέκτησαν γαλαζοαίματο χρωματισμό στο πέρασμά τους, φυσικά με το αζημίωτο δίνοντας μάχες επικές για την επικράτηση αλλά και επέκταση των Βασιλείων τους. Η δύναμη της χειραγώγησης του όχλου δαμάζεται ποικιλόμορφα, πρώτα τρομάζοντάς το και έπειτα ρίχνοντάς του το ηθικό. Ακλόνητο συμπέρασμα: Οι ανθρώπινες μάζες υποκινούνται με τη θέληση τους.
){kind=link}