Δυστυχώς καταφέραμε ως νομός να είμαστε στις 10 πιο επιβαρυμένες περιοχές της χώρας που και αυτή με τη σειρά της τα πάει άσχημα στο δεύτερο κύμα της πανδημίας.
Όλα έχουν μια αιτία, ότι συμβαίνει από κάπου ξεκινάει. Ποια είναι η αιτία της εξάπλωσης του ιού; Ο συγχρωτισμός. Ποιοι είναι οι κύριοι χώροι συγχρωτισμού; Η εργασία, η εστίαση και αναψυχή, οι εκκλησίες, οι λαϊκές αγορές και τα καταστήματα.
Θεωρώ ότι από τα παραπάνω υπήρξε μια καλή τήρηση στους χώρους εργασίας και τα καταστήματα. Ιδιαίτερα στα καταστήματα τροφίμων που συγκεντρώνονται πολλοί πολίτες τηρούνται τα μέτρα.
Στους χώρους εστίασης και αναψυχής, στις λαϊκές και στις εκκλησίες υπήρξε πλημμελής έως καθόλου τήρηση των μέτρων.
Υπάρχουν ευθύνες για αυτό; Προφανώς ναι. Για να μην λένε πάλι ότι τα βάζω με τους καταστηματάρχες, δηλώνω ότι είναι οι τελευταίοι που φταίνε. Τα καταστήματα εστίασης και αναψυχής έχουν υποστεί την μεγαλύτερη ζημιά. Lock down, μείωση τραπεζιών, φόβος πελατών. Ήρθε και η πλημμύρα, τους αποτελείωσε. Ο καταστηματάρχης βλέπει τον πελάτη σαν σανίδα σωτηρίας και προσπαθεί να τον εξυπηρετήσει στην απέλπιδα προσπάθειά του να επιβιώσει. Δεν μπορούμε να του φορτώσουμε και την ευθύνη του συγχρωτισμού.
Ποιος έχει την ευθύνη; Ο ελεγκτικός μηχανισμός. Δηλαδή ο Δήμος με τη Δημοτική Αστυνομία κατά πρώτο λόγο και η Ελληνική Αστυνομία κατά δεύτερο αφού συνήθως δεν “μπαίνει στα πόδια” της πρώτης καθώς και η Διεύθυνση Υγείας της Αντιπεριφέρειας. Το ίδιο και στις λαϊκές. Είναι ευθύνη του Δήμου να έχει το μηχανισμό, που πλέον έχει ικανό προσωπικό, σε εγρήγορση και να ελέγχει τον συνωστισμό.
Έκανε κάτι η Δημοτική αρχή; απολύτως τίποτε. Ίσα ίσα “πουλάει” τον μηδενικό έλεγχο, ως εξυπηρέτηση, ως ρουσφέτι. Είδατε; εγώ σας καλύπτω ενώ ο προηγούμενος σας έκανε ελέγχους. Φυσικά δεν προτείνουμε πρόστιμα αλλά συνεχείς ελέγχους και νουθεσία για αποφυγή συνωστισμού. Άλλωστε ως Δημοτική αρχή ελαχιστοποιήσαμε τα πρόστιμα πολλαπλασιάζοντας τους ελέγχους. Το ίδιο και στις λαϊκές. Καμία ενεργητική πρωτοβουλία για την αποφυγή του συνωστισμού κατά τις ώρες της αιχμής. Ελάχιστη έως μηδενική ήταν και η συμβολή της Αντιπεριφέρειας.
Καταληκτικά, βολική μπορεί να είναι η απραξία και το χάιδεμα, όμως για τις απώλειες ζωών που τώρα παίρνουν διαστάσεις θα απολογηθεί κάποιος;
Εάν η Αυτοδιοίκηση (Α΄ και Β΄ βαθμός) θέλει να συμβάλλει ενεργά, να αγοράσει ικανό αριθμό tests και παράλληλα σε συνεργασία με το Νοσοκομείο, να δοθεί οδηγία σε όλον τον πληθυσμό ώστε με το πρώτο σύμπτωμα που παραπέμπει σε ιό να γίνεται έλεγχος, γρήγορα και χωρίς ταλαιπωρία. Συνδρομή μπορεί να παρέχει – μετά άμεση εκπαίδευση – το προσωπικό από τη “Βοήθεια στο σπίτι” που τους τελευταίους δυο μήνες παραμένει σχεδόν ανενεργό, αφού ο Δήμος δεν επισκευάζει τα αυτοκίνητα μεταφοράς, στερώντας από τους δικαιούχους μια σημαντική παροχή υπηρεσίας.
Ερχόμαστε στην εκκλησία που είναι ταμπού για τους περισσότερους. Η εκκλησία κινήθηκε λανθασμένα στο θέμα του ιού. Επεκράτησε με κάποιον τρόπο η άποψη ότι οι πιστοί προστατεύονται περισσότερο. Ούτε ο μέγιστος αριθμός των πιστών στους ναούς τηρούνταν, ούτε οι μάσκες, τουλάχιστον στο πρώτο διάστημα. Αφήστε που πολλοί ιερείς πίστευαν ότι πράττουν καλύτερα από τους άλλους το ιερό τους καθήκον όταν παραβαίνουν τα μέτρα και δεν εμποδίζουν κανένα πιστό να εκκλησιαστεί. Υπάρχει ευθύνη και της εκκλησιαστικής ιεραρχίας αλλά και του Ελεγκτικού μηχανισμού (Δημοτικής και Ελληνικής Αστυνομίας).
Κλείνω με το Νοσοκομείο. Δυστυχώς μαζί με την κυβέρνηση, υποεκτίμησε τον κίνδυνο. Και εδώ η επιτυχής έκβαση του 1ου κύματος, μας αποκοίμισε. Δεν θα επεκταθώ, τα έχουν επισημάνει οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό. Χρειάζονται άμεσα και μόνιμα μέτρα για τη ενίσχυση της Δημόσιας υγείας. Χορτάσαμε ωραία λόγια, ειδικά τώρα που υπάρχουν πολλά πρόθυμα ΜΜΕ, με το αζημίωτο, να τα αναπαράγουν.
Το Lock down θα σταματήσει και πρέπει να σταματήσει με τη μείωση των κρουσμάτων. Ο έλεγχος του άσκοπου συγχρωτισμού θα εμποδίσει την αναζωπύρωση. Είναι στο χέρι, στην κινητοποίηση και στην εγρήγορση των υπευθύνων, να σωθούν ανθρώπινες ζωές μέχρι το εμβόλιο να φθάσει ως τον τελευταίο πολίτη.
Από την πλευρά μου παραβλέπω τις προτροπές των φίλων που μου λένε: πάλι εσύ θα γίνεις ο κακός; Θίγω τα κακώς κείμενα εν γνώσει μου ότι γίνομαι δυσάρεστος, πράττοντας το κοινωνικό μου καθήκον όπως φυσικά το αντιλαμβάνομαι.
Γράφει ο Φώτης Αλεξάκος, πρώην Νομάρχης και Δήμαρχος Καρδίτσας
