Η διαφορά μεταξύ ενός εισπρακτικού μέτρου και ενός μέτρου που στοχεύει στην άμβλυνση της οξύτητας προβλημάτων που μας αφορούν όλους δεν είναι πάντα ευδιάκριτη. Θα έλεγα μάλιστα πως, όταν υπάρχει δυσπιστία και προσπάθεια από ορισμένους να εξισωθεί η διαφορά, τότε η εικόνα που δημιουργείται είναι αρνητική.
Σε κάθε όμως περίπτωση ο χρόνος αποδεικνύει την αλήθεια και διαψεύδει τους κακόπιστους επικριτές, όπως ακριβώς συνέβη με την περίπτωση της ελεγχόμενης στάθμευσης. Ενός μέτρου που πήραμε γνωρίζοντας ότι θα δώσουμε βήμα σκληρής κριτικής, γνωρίζοντας όμως επίσης που είχε μεγάλες προοπτικές να περιορίσει την ασφυξία και να δώσει ανάσες στο θέμα στάθμευσης στο κέντρο της πόλης.
Αποδείχθηκε, εκ του αποτελέσματος ότι είχαμε δίκιο. Όχι γιατί ξέραμε παραπάνω πράγματα, αλλά γιατί κινηθήκαμε με βάση την λογική, τις πραγματικές συνθήκες και ανάγκες και χωρίς να υπολογίσουμε τις όποιες αντιδράσεις και το κόστος αυτών, θέτοντας το καλό της πόλης και του Δήμου σαν τις μέγιστες προτεραιότητες.
Από την στιγμή που το κέντρο δεν μπορούσε να αποσυμφορηθεί με άλλο τρόπο, άμεσα, αυτή κρίθηκε ως η πιο ενδεδειγμένη επιλογή. Αύριο, με την μεταφορά του Δημαρχείου στο πρώην 1ο Λύκειο που ήδη δρομολογήσαμε, αλλά και με την λειτουργία του Διοικητηρίου, πιθανότατα τα πράγματα να είναι καλύτερα. Προς το παρόν όμως ήταν η κίνηση που απαιτούσε η κατάσταση.
Ο σχεδιασμός στόχευε σε δύο σημεία: Στο να πειστεί ο Δημότης να φέρει το αυτοκίνητό του στο κέντρο, κυρίως σε περιπτώσεις που υπάρχει ανάγκη και στο να σταθμεύσει για περιορισμένο χρονικό διάστημα, δίνοντας την δυνατότητα σε περισσότερους να χρησιμοποιήσουν τις υπάρχουσες θέσεις στάθμευσης.
Σήμερα, που αυτός ο σχεδιασμός έχει γίνει πραγματικότητα και έχει επίσης ενσωματωθεί στη νοοτροπία των πολιτών, είναι φανερό το πόσο ευεργετικός ήταν και ακόμα και εκείνοι που, φυσιολογικά, είχαν παρασυρθεί από εύκολες και ανέξοδες κριτικές, παραδέχονται ότι έχει βοηθήσει στην ομαλή λειτουργία του κέντρου.
Είναι πολύ πιο εφικτό πλέον να σταθμεύσει κάποιος, ακόμα και σε ώρες αιχμής είτε για να επισκεφθεί την αγορά, είτε κάποιο ελεύθερο επαγγελματία, είτε γιατρό, είτε Δημόσια Υπηρεσία, είτε για να πιει ένα καφέ. Απλά δεν μπορεί να αφήσει επί ώρες το αυτοκίνητό του. Αυτή ακριβώς η εικόνα είναι σημαντικά ωφέλιμη τόσο για τον Δημότη, όσο και για την ίδια την αγορά και το σύνολο επαγγελματιών και επιστημόνων που προαναφέραμε. Και είναι ο εμπορικός κόσμος της πόλης που πρώτος έχει αντιληφθεί τα θετικά του μέτρου.
Ταυτόχρονα δίνεται έναυσμα στον πολίτη να κινηθεί με τα πόδια ή με εναλλακτικά μέσα σε μια πόλη ιδανική για ποδήλατο και με ένα εκτεταμένο δίκτυο πεζοδρόμων και ποδηλατοδρόμων.
Εννοείται ότι στο όλο εγχείρημα έχουν ληφθεί υπόψιν οι ανάγκες στάθμευσης των επαγγελματιών που λειτουργούν στο κέντρο αλλά και των κατοίκων, ενώ έχει δοθεί προσοχή και στην διατήρηση των υφιστάμενων θέσεων στάθμευσης ή και της αύξησης τους. Στο πλαίσιο αυτό οριοθετήθηκαν ευδιάκριτοι χώροι για την στάθμευση δικύκλων και κυρίως για μηχανάκια, που όταν στάθμευαν ανάμεσα σε αυτοκίνητα μείωναν τον διαθέσιμο χώρο.
Όσο για τον μύθο, διότι περί τέτοιου πρόκειται, ότι η ελεγχόμενη στάθμευση είναι εισπρακτικό μέτρο, τα οικονομικά στοιχεία είναι αδιάψευστα και στην διάθεση κάθε δημότη. Αποδεικνύουν ότι ο Δήμος όχι μόνο δεν κερδίζει από το μέτρο ,αλλά η συνολική δαπάνη υπερβαίνει των εισπράξεων από πώληση καρτών και πιθανά πρόστιμα. Άλλωστε ποτέ η λογική δεν ήταν να τιμωρηθούν οι δημότες. Κάτι τέτοιο είναι πολύ μακριά από την λογική μας και τον τρόπο λειτουργίας μας. Άλλωστε πρώτοι σε όλη την Ελλάδα εφαρμόσαμε – σε τακτά χρονικά διαστήματα – το μέτρο της υπενθύμισης με ειδικό έντυπο ίδιου με αυτό των κλήσεων από την Δημοτική Αστυνομία αντί της βεβαίωσης παράβασης.
Αυτό που επιθυμούμε είναι να υπάρχει συνεργασία όλων μας για το καλό της πόλης και του Δήμου. Και τα αποτελέσματα της ελεγχόμενης στάθμευσης δείχνουν ότι η επιθυμία μας γίνεται πράξη, με τους δημότες να κατανοούν και να συμβάλλουν στην προσπάθεια.
Του Φώτη Αλεξάκου, Δημάρχου Καρδίτσας
