Μας έγινε συνήθεια. «Δεύτερη φύση». Να πορευόμαστε πολιτικά και να επιχειρούμε να χτίσουμε το μέλλον μας με μισές αλήθειες και πολλά ψέματα. Και με μεγάλη υποκρισία. Δε μπορούμε να ξεφύγουμε απ’αυτό, ούτε και τώρα. Ούτε και τώρα που φτάσαμε στο «κόκκινο».
Ούτε και τώρα, που όλοι παραδεχόμαστε ότι αν δεν αλλάξουμε ρότα, οδηγούμαστε στο γκρεμό. Κι όμως, συνεχίζουμε το ίδιο βιολί…
Τρανταχτό παράδειγμα, αυτή η ιστορία με την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας και τις πρόωρες εκλογές. Τρανταχτό παράδειγμα, μιας βαθειάς – βαθύτατης πολιτικής υποκρισίας.
Εξηγούμαι: Ποια είναι η ουσία του θέματος;
Μα καθαρά πολίτική. Υπάρχει ή δεν υπάρχει ανάγκη για μια νέα Κυβέρνηση; Πρέπει ή δεν πρέπει να γίνουν πρόωρες εκλογές; Αυτή είναι η ουσία. Καθαρά πολιτική.
Κι όμως, έχουμε μετατοπίσει το θέμα απ΄το πολιτικό, στο Συνταγματικό: Παραβιάζει το Σύνταγμα το ΠΑΣΟΚ, με την απόφαση του να αξιοποιήσει τη μόνη δυνατότητα που του παρέχει το ίδιο το Σύνταγμα, για να επιβάλει πρόωρες εκλογές;
Κι ακόμη πιο υποκριτικό, μετατοπίζουμε τη συζήτηση απ΄το πολιτικό στο προσωπικό: συμφωνεί ή δε συμφωνεί το ΠΑΣΟΚ με το πρόσωπο του σημερινού Προέδρου Κάρολου Παπούλια;
Έ, λοιπόν, πιστεύω ότι αυτή η συζήτηση, έτσι όπως εξελίσσεται, είναι βαθύτατα υποκριτική. Κι απαξιωτική. Και για τους θεσμούς και για την πολιτική και για τα πρόσωπα. Θάλεγα ότι είναι και βαθύτατα περιφρονητική για τους πολίτες και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν.
Γιατί τα πράγματα είναι απλά: Δεν ανακάλυψε αιφνιδίως το ΠΑΣΟΚ τη δυνατότητα πρόωρων εκλογών, με αφορμή τις διαδικασίες για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Την προβλέπει με σαφήνεια το ίδιο το Σύνταγμα.
Στο Άρθρο 32, προβλέπεται:
Στην πρώτη ψηφοφορία, για να αναδειχθεί Πρόεδρος Δημοκρατίας, απαιτείται η ψήφος 200 βουλευτών. Αν δεν συγκεντρωθούν, επαναλαμβάνεται η ψηφοφορία σε 5 μέρες και απαιτείται πάλι 200 βουλευτές. Αν και πάλι, δε συγκεντρωθούν, επαναλαμβάνεται για τρίτη φορά η ψηφοφορία, οπότε χρειάζεται η θετική ψήφος 180 βουλευτών.
Αν δεν συγκεντρωθούν, τότε μέσα σε 10 μέρες διαλύεται η Βουλή και προκηρύσσονται εκλογές…
Αυτά προβλέπει το Σύνταγμα.
Δηλαδή, δε δίνει απλά τη δυνατότητα για πρόωρες εκλογές, αλλά τις επιβάλλει κιόλας, εφόσον οι πολιτικοί όροι και οι πολιτικές προϋποθέσεις δεν επιτρέπουν την επίτευξη αυξημένης πλειοψηφίας.
Τα ΠΑΣΟΚ, καθαρά , δημόσια και έγκαιρα πήρε θέση. Στη συγκυρία, με τα τόσα σοβαρά προβλήματα που έχουν συσσωρευτεί στη χώρα και με τόσο αποδυναμωμένη ηθικά και πολιτικά κυβέρνηση, πρώτη προτεραιότητα στη χώρα, είναι η προσφυγή στις εκλογές. Έτσι ώστε μια νέα Κυβέρνηση, ενισχυμένη και οπλισμένη με νωπή λαϊκή εντολή, να επιχειρήσει να βγάλει τη χώρα απ΄το τέλμα και να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που συνθλίβουν τους πολίτες και τις οικογένειες τους.
Και αφού η Κυβέρνηση δεν αναλαμβάνει τις πολιτικές της ευθύνες και δε επιδεικνύει τη πολιτική ευθιξία να απευθυνθεί η ίδια στο λαό και να ζητήσει την ανανέωση της εντολής του , το ΠΑΣΟΚ είναι υποχρεωμένο να αξιοποιήσει τη μόνη θεσμική δυνατότητα που έχει, για να επιβάλει τις εκλογές.
Παίρνει λοιπόν μια πολύ σοβαρή πολιτική απόφαση, για την οποία εξάλλου θα κριθεί από τον ίδιο το λαό στις εκλογές.
Δεν είναι σαφές; Δεν είναι καθαρό και έντιμο πολιτικά;
Λοιπόν, για ποια παραβίαση του Συντάγματος μιλάμε;
Για ποια συνταγματική εκτροπή;
Θέλω εδώ να πω δυο λόγια και για τις παρεμβάσεις των συνταγματολόγων.
Προσωπικά, μ’ενόχλησε ιδιαίτερα η παρέμβαση του Δ.Τσάτσου . Πιο πολύ γιατί τον θεωρώ ένα απ΄τους πιο σημαντικούς πνευματικούς ανθρώπους που διαθέτει η χώρα.
Όχι, βέβαια, για την απόφαση του να διατυπώσει την επιστημονική του άποψη. Αλλά για το χρόνο, τον τρόπο και κυρίως με τα όσα συνόδευσε την επιστημονική του άποψη. Που ήταν εξόχως πολιτικά και παρεμβατικά.
Απόδειξη; Η άγρια πολιτική και παραπολιτική αξιοποίηση των δηλώσεων του απ΄την παραπαίουσα Κυβερνητική ομάδα, που προσπαθεί να πιαστεί ακόμη κι απ’ τα μαλλιά της, προκειμένου να παρατείνει την παραμονή της στην εξουσία.
Έδωσε τροφή σε μια ακατάσχετη προεδρολογία, που είναι μακριά απ΄την καταθλιπτική πραγματικότητα που βιώνουν οι πολίτες.
Αφήστε δε, που προκάλεσε μια συζήτηση με υπερβολές και με κάποιες πρωτοφανείς θεωρίες, όπως για παράδειγμα, ότι το ‘εθνικό συμφέρον’ είναι πάνω από το Σύνταγμα της Χώρας.
Ποιο εθνικό συμφέρον άραγε και ποιος το ορίζει κάθε φορά; Η χώρα έχει πληρώσει τέτοιες λογικές. Γι΄αυτό το μέγιστο εθνικό συμφέρον είναι η πιστή τήρηση του Συντάγματος.
Που « επαφίεται στο πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να υπερασπίζονται το Σύνταγμα με κάθε μέσο…», όπως αναφέρεται στο ακροτελευταίο άρθρο του.
Θέλω να αναφερθώ σε ένα τελευταίο θέμα. Που είναι πολύ σοβαρό. Αφορά στο πρόσωπο του Προέδρου της Δημοκρατίας. Ο οποίος κατά κοινή ομολογία καταξιώνει το θεσμό και χαίρει μεγάλης εκτίμησης απ’τους πολίτες και τον πολιτικό κόσμο.
Ακριβώς αυτό το κύρος του Προέδρου επιχειρεί να αξιοποιήσει η Κυβέρνηση αφήνοντας να εννοηθεί ότι το ΠΑΣΟΚ δε δείχνει το ανάλογο σεβασμό.
Αλλά το ΠΑΣΟΚ το έχει ξεκαθαρίσει με τρόπο απόλυτο. Εκτιμά ότι η χώρα έχει ανάγκη από μια νέα Κυβέρνηση, με ισχυρή λαϊκή εντολή και Πρόεδρο τον Κάρολο Παπούλια.
Όλα τ’άλλα είναι απαράδεκτα μικροπολιτικά παιχνίδια.
Όσοι γνωρίζουν, έστω και λίγο , τον Κάρολο Παπούλια, ξέρουν ότι εκτός των άλλων διαθέτει και κάτι, που όλο και πιο σπάνια συναντάς στα πολιτικά κλιμάκια: μια αυθεντική, προσωπική λεβεντιά.
Αναρωτήθηκε κανένας, ότι μπορεί κάποια στιγμή, αν συνεχιστεί αυτό το βιολί, να θεωρήσει ότι αυτή η συζήτηση όπως εξελίσσεται, προσβάλει τον ίδιο ως άνθρωπο και προσβάλει και τον θεσμό που υπηρετεί;
Απλά ένα ερώτημα θέτω….
