Οι άνθρωποι επινόησαν τη Θεά της Τύχης για να δικαιολογήσουν την δική τους έλλειψη θέλησης, ανεξάρτητα από τη σίγουρη έκβαση πως κανένας δεν είναι σε όλα τυχερός!
Εκείνο που η πλειοψηφία των ανθρώπων ονομάζουν μοίρα ή πεπρωμένο, ουσιαστικά είναι ένα σύνολο ενεργειών που έκαναν ή πρόκειται να κάνουν. Η ενθάρρυνση δείχνει τη συνέχεια, όπως είχε πει σε μια κρίσιμη στιγμή τη γνώμη του και ο Γάλλος ηγέτης Ναπολέων Βοναπάρτης στην επαναστατημένη εποχή του: «Έχω κάνει όλους τους υπολογισμούς. Η μοίρα θα κάνει τους υπόλοιπους».
Το οξύμωρο της έννοιας αυτής έχει να κάνει με το απροσδόκητο, που ίσως, μόνο ένα Μαντείο των Δελφών θα μπορούσε να προσεγγίσει και να δώσει εξηγήσεις για το άγνωστα μελλούμενα του καθενός. Τι γίνεται όμως στις μέρες που διανύουμε όταν υπάρχει έλλειψη από Πυθίες και χρησμούς; Παίρνουμε τις τύχες στα χέρια μας; ή ακουμπάμε σε φιλικούς ώμους; Κάπου εδώ ανάμεσα μπερδεύονται άπαντες. Η ανάληψη της πρωτοβουλίας κάποιας απόφασης περνάει από κάποια όργανα και μερικούς θεσμούς, που τείνουν όμως να σχηματίζουν ένα φαύλο κύκλο. Η ιστορία όταν δεν επαναλαμβάνεται επαρκώς διασκευάζεται επιτυχώς, από μαέστρους της πλαστογραφίας που αφήνουν τη δική τους πινελιά στις δικογραφίες των αιώνων. Δεν υπολογίζονται οι συμφορές που θα επέλθουν και έτσι αφήνονται στη κακή τους τύχη (καθώς υπάρχει και αυτή), για να υπενθυμίζει την ατίμωση που βιώσαν άλλοι για χάρη τους.
Συνεπώς, το πεπρωμένο μας δημιουργείτε από τον χαρακτήρα που διαμορφώνουμε μέσα από συνθήκες ακρότητας καμιά φορά, ιχνηλατώντας καχύποπτα στα μελλοντικά βήματα. Το σαμποτάρισμα της καλής τύχης έρχεται εκ των εσωτερικών δυνάμεων μίας υπόστασης, αμφισβητώντας τις δυνάμεις του σύμπαντος. Ένας ακέραιος άνθρωπος λαμβάνει σοβαρά υπόψη του πως η τύχη, για να φτάσει στον ίδιο, περνάει μέσα από συνθήκες που δημιουργεί ο χαρακτήρας του. Μακροπρόθεσμα, η τύχη απονέμεται στον ικανό εκείνο που ξέρει να προβλέπει τολμηρά και διαθέτει υπομονή.
Του Σεραφείμ Δ. Μπαζάνη
(Συγγραφέα – Ερευνητή)
