20 Νοεμβρίου 2019. 8.45-12.45 πρωί. Ταξίδι στους τόπους και στην ιστορία.Αρχαιολογικό Μουσείο και Δημοτική Πινακοθήκη Καρδίτσας.
Η μηχανή του χρόνου στο μουσείο, μας γυρίζει μέχρι και 300 χρόνια πίσω .Εικόνες ειρηνικής ζωήςπου σημαδεύεται από τις υπαρξιακές αγωνίες των ανθρώπων, καταπώς μαρτυρούν οι ταφές. Πέραν της Μνήμης του Θανάτου, σημαδιακή και η τεχνολογικήφτώχεια…, σκεφτόμαστε, ίσως όλοι,χαϊδεύοντας τα κινητά τηλέφωνα στις τσέπες.
Βγαίνουμε προς την πινακοθήκη. Αριστερά μας πλάκα Μνήμης για εκτελεσμένους το 1944.
Άουσβιτς,1937-1945 και σήμερα. Αδριανός Λέκκας και Ρούλα Σιλιντζή οι φωτογράφοι.
Βρυά, γκρίζα ,σκοτεινά κτίρια, λείψανα μεταγωγικών τραίνων,ηλεκτροφόρα-θανατηφόρα συρματοπλέγματα, κατασκευές χρηστικές και συνάμα εργαλεία βασανισμού, ερημιά, κραυγαλέα. Σιγή Θανάτου. Σοκ, Δέος,Σεβασμός.Βουτιά στην ιστορία και μέσα μας. Τι μπορεί να κάνει ο άνθρωπος στον συνάνθρωπό του…Το μυαλό σταματά …Η καρδιά παγώνει…
Rebound…
Σημεία ταπεινά,ανθοφόρα-λαμπαδηφόρα,συντηρούν την ακάνθινη Μνήμη, τροφοδοτούν άπαυστα τον μνησιπήμονα πόνο.
Η καθιερωμένη πορεία Μπιργκενάου-Άουσβιτς, η εικόνα του γονατισμένου ΒίλλυΜπραντ πριν 50 χρόνια , μορφές ανθρώπων που διέσωσαν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, με κορυφαίο τον ΌσκαρΣίντλερ και η δική μας ορθομέτωπη απόφαση.
